MAFYA'NIN OĞLU

4.Bölüm

İyi okumumalar! Yeni bir bölümle karşınızdayım.

URAZ KARAKAYA

Duyduğum silah sesiyle koşarak Kayra'nın yanına geldim. Kayra'yı yerde yatarken gördüğümde elim ayağım titremeye başlamıştı.. Çok korkmuştum, eğer ona bişey olursa kendimi asla affetmezdim. En başında onu yanlız bırakmamam gerekirdi.

" Kayra iyi misin güzelim? Kayra! "

Yanına geldiğimde derin bir nefes aldım. O vurulmamıştı. Etrafa baktığımda bir tane adam yerde kanlar içinde yatıyordu. Adam için üzülsem de şuan Kayram'a birşey olmadığı için çok rahatlamıştım.
Kayra da sanırım şoktan bayılmıştı.

Adamın etrafına baktığımda kimseyi göremedim. Sanırım onu vuran kişi kaçmıştı. Adamın yanına gidip nabzını kontrol ettim. Neyse ki hala yaşıyordu.

Hızlıca tekrar Kayra'nın yanına gelip yere düşen telefonumu aldım. Tam polisi arayacaktım ki, adamın yanına siyah bir araba gelip durdu. İçinden birkaç takım elbiseli adam inip yerdeki adamı aldı ve arabaya bindirdiler.

Adamlardan şüphelensem de şuan yapabilecek hiçbir şeyim yoktu. Yere eğilip Kayra'nın yüzüne elimle hafif hafif vurmaya başladım.

" Kayra uyan güzelim, Kayra iyi misin? "

Kucağıma alarak yoldan geçen bir taksiyi durdurup kayra'yla beraber taksiye bindim ve en yakın hastaneye sürmesini istedim.

🐣🐣🐣🐣🐣🐣

KAYRA BARBARSLI

Gözlerimi açtığımda tanımadığım oldukça yabancı biyerdeydim .

" Sonunda uyandın prenses "

Elimi ağrıyan başıma götüp biraz geçmesini bekledim. Birkaç dakika sonra eliyle saçlarımı okşayan Uraz'a döndüm.

" Uraz burası neresi? neden geldik buraya? "

" Hatırlamıyor musun? Bayıldın ama önemli birşeyin yok, merak etme güzelim "

Gözlerimi kapatıp hafızamı zorladım.
Sonra olanlar tek tek gözümün önünden geçti.

Sahil , Uraz'ın su almaya gitmesi , Silah sesi , yerde yatan adam , sonra elinde silah olan R-rüzgar... hatırladıklarımla gözlerim dolmuştu.

Gözlerimin önünde adam vurmuştu ve hiçbir şey olmamış gibi çekip gitmişti! Ama neden? Neden bunu yapmıştı? Bir insanın canına kıymak bu kadar kolay mıydı?

" İyi misin güzelim? "

Yanımda bana endişeyle bakan Uraz'a sarılıp ağlamaya başladım.

" U-uraz ad-adam k-kan."

Konuşamıyordum çok korkmuştum. Konuştukça sesim titriyor, kekeliyordum.

" Tamam güzelim korkma. Hepsi geçti merak etme, ben yanındayım. Sana birşey olmasına asla izin vermem, asla.. "

Biraz böylece kaldıktan sonra Bana sıkıca sarılmış sırtımı sıvazlayan Uraz'dan ayrıldım.

" Daha iyiysen artık eve gidelim güzelim "

Kafamı aşağı yukarı salladım.

" Tamam , annem biliyor mu hastanede olduğumuzu? "

" Hayır merak etme, anneni arayıp biraz geç gidiceğimizi, arkadaşlarla buluşacağımızı söyledim "

Uraz'ı onaylayıp yattığım yatakta doğrulup hemşirenin kolumdaki serumu çıkarmasını bekledim. Anneme söylememesi çok iyi olmuştu. Bir de eve gidip annemin sorgusunu çekemezdim.