reformic pains // taekook

22|bakışları zaten gökyüzü

rp için bir playlist hazırladım ve linki profilimde yer alıyor. spotify'dan "reformic pains" olarak aratsanız da karşınıza çıkacaktır. şarkıların hepsi bana rp'yi çok anımsattığı ve hatta biri direkt rp için yazılmış olduğundan dinlemenizi tavsiye ediyorum.

playlist işlerinden de anlamam pek hesabı bile sırf bunun için açtım ama bakalım...

-

"Bu gece karanlığa sırtımı dönmüştüm.
Perdeleri çekip bir yürek dolusu yıldızın aydınlattığı, dört duvarın kuşattığı bir odada kalmış ve aydınlığımı yaratmıştım.

Sahici ışıkları kaldırıp atmıştım, içimde yanan bir şeyler vardı da o sızıları ışığım bellemiştim. Gökyüzünü kendime ait kılmıştım ve şimdi dört bir yanım da hüzünle kuşanmış gibiydi.

Sayısızdı, buna kalkışmak akıl kârı dahi değildi. Fakat içimde yanıp sönen, hevese bulanan bir yan vardı ki zannetmiyordum; iflah olmazdı.

Işıkları kaldırıp atmak demişiz, tüm perdeleri çekmek ve karanlığa sırt çevirmek. Bir çelişkiler bütünü olup çıkıyordu keza yüreğin ateşi kararan göze ışık olmazdı. Bu başlı başına bir kandırmacaydı.

Yolumu kaybettiğimde parlayan bakışlarıydı her bir yanımı aydınlatan, işittiğim bir çocuk saflığındaki gülüştü gideceğim yeri gösteren, bir adamın elleriydi benim adresim, evim dediğim ruhuydu ve benimse soluklarım kesilmek bilmezdi zira teni bir gül bahçesiydi.

Neydi beni bu denli alaşağı eden, tüm algılarıma diz çöktüren ve fikirlerimi sarsıp duran?

Ben kırdıkça tadıyormuşsun meğer hüznü, en coşkulu sevinçlere benimle ortak olup en güzel şarkıları benimleyken keşfediyormuşsun. Küçüğüm, biriciğim benimle büyütüyormuşsun içindeki çocuğu.

Kendine ağlarken onun gözyaşlarını siliyormuşsun, canın yanarken önce onu iyileştiriyormuşsun, mutluluğu ilk onun gözlerinde görüp ona koşarken buluyormuşsun kendini her seferinde.

Dönüp bakıyorum ve belki de algılarımı zorlayan bu idrakla en büyük sarsılmayı ben yaşıyorum.

Benmişim meğer diyorum o vakit; içindeki çocuk, benmişim."

-Kim Taehyung

***

kim taehyung'un anlatımından,

Uzun süre bilgisayar ışığına maruz kalan gözlerim sızlamaya başlarken bitirdiğim yazımı, sadece kendime ait kıldığım yazılarımın olduğu dosyaya kaydettim ve bilgisayarımı kapattım.

Berbat bir gece geçiriyordum.

Akşam Jeongguk'un yatağında uyuyakalmıştım ve gördüğüm kabusla da gözlerimi aralamam gece yarısını bulmuştu. Jiminler evdeydi ve belli ki benim de öylece uyuyakaldığımı da görmüş ve beni uyandırmamışlardı. Öyle ki uyandığımda üzerimde Jeongguk'un kıyamadığım kokusuna bürünmüş battaniyesini de onlardan biri üzerime örtmüş olmalıydı.

Bir süre uyandığım yerden tavanı izlemiştim. Her seferinde duvarlara kaymamak adına bakışlarımı zorlasam da nihayetinde yenik düşüyordum. Boğazımda oluşan yumru geçmek bilmiyordu ve o an Jeongguk'un ne yapıyor olduğunu düşünmekten içime dolan rahatsızlığı söküp atamıyordum.