My Song

Song 26

Masaya akong gumising ngayong araw.

I am very excited na pumunta ng hospital.

After I hear what mommy told me yesterday ay gustong gusto ko ng pumunta sa hospital pero pinagbawalan nila ako dahil raw sa party ko kahapon kaya naman pumayag na lamang ako dahil nangako naman silang pupunta kami roon bukas.

Nagmadali akong kumain ng breakfast at nag-ayos ng sarili ko because I really really want to see my father na gising.

"Hindi ka naman excited Chela noh," saad ni ate Firah.

"Hindi nga halata ate eh," sipi ko kaya naman tumawa na lamang kaming dalawa.

"Bakit kayo tumatawa? Siguro akong pinagtatawanan niyo," sipi naman ni kuya na bigla bigla na lamang sumusulpot.

"Ang assuming mo naman kuya," wika ko kaya naman tumawa na naman kami ni ate Firah habang si kuya naman ay nagmake face na lamang.

"Ok na ba kayo?" tanong ni mommy.

"Opo mommy kaya let's go na at hinihintay na tayo nun ni daddy."

"Oo na po mahal na prinsesa."

***

After how many minutes we found ourselves in the hospital.

Nagpunta agad kami sa room kung nasaan nakaaconfine si daddy.

Pagpasok namin ay dun namin nakitang nagbabasa ng nespaper habang naaakupo sa hospital bed.

Maluha luha na ako ng makita ko siyang gising na.

Grabe ang tuwang nararanasan ko ngayon kaya namn nung napatingin siya sa akin ay hindi na ako nagsayang pa ng oras dahil agad na akong yumakap sa kanya.

"Hindi na ako makahinga precious," aniya kaya naman bumitiw na nga ako sa yakap.

"I'm sp happy lang kasi talaga and at least you're awake."

"Masaya rin ako dahil sa wakas ay nakita ko na rin kayo sa loob ng ilang araw."

"Anong araw? Ilang buwan ka kaya natulog?" maluha luha kong saad dahil sa saya.

"Kumusta na kayo?" tanong nito sa amin.

Sa totoo lang naawkward na ako dahil ako lang ang nagsasalita dito. My mother is not even talking so does my sister and brother.

"Ah we're fine naman daddy. Kami dapat ang nagtatanong niyan sa'yo eh," sipi ko habang ito naman ay napangiti na lamang.

"Ikaw Zafirah? Albert? Kumusta na kayo. Sa didn't expect to see both of you here," aniya kaya naman hindi na lamang umimik sila kuya. Ate is currently looking down while kuya is looking away.

"May kausap ba ko?"

"Ok lang naman po ako," both of them said kaya naman napatango tango na lamang si daddy.

Nagkwentuhan kami ni daddy habang ang dalawa ko namang kapatid ay umimik lang pagtinatanong ni daddy.

After some time ay nagpaalam na kami rito at nagbiyahe na pabalik sa bahay.

Pagdating namin sa bahay nandun na nga si tita Malou at si Lance na nakaupo sa sofa.

"Oh Malou napadalaw kayo."

"Oo nga eh."

"Sige dun tayo sa balcony magchikahan," ani mommy at umalis na nga sila habang si Lance naman ay binati na lamang sila ate at kuya kaya naman nginitian at tinanguan na lamang siya nito after that ay naglakad na sila palayo.

Umupo ako sa tabi nito.

"I'm so happy at naisipan mong dalawin ako."

"Syempre. Minsan lang ako umuwi dito tapos hindi pa kita dadalawin."

"Ahhh. Ang sweet mo naman talaga. Hindi ka pa rin nagbabago."

"Oo nga. I am still the kid you once played with."

"Ang saya nung mga bata tayo noh. Now we are teenagers we can't go back to those times when we played."

"Yes we can't but it doesn't mean we can't play again," aniya habang hawak niya ang kamay ko.

"Zychela," napatingin kami sa pinanggagalingan ng boses.

Kevin is here.

Really?