បណ្ដុំ-Short Novel -

Part3:ប្រលែងស្នេហ៍

ជុងហ្គុក&ថេយ៉ុង
(រឿងនេះជាប្រភេទរឿងខ្នាតខ្លីមានតែប៉ុន្មានភាគប៉ុណ្ណោះ។)
បម្រាម:១៨+

_______

ថេយ៉ុងយកដៃងើយចង្ការជុងហ្គុកឡើងព្រមទាំងទម្លាក់បបូរមាត់ពីលើ រួចក៏ចាប់ផ្ដើមស្រវ៉ាដោះសម្លៀកបំពាក់រាងតូចចេញយ៉ាងរហ័ស ទោះជាជុងហ្គុករារាំងប៉ុណ្ណាក៏មិនអាចជម្នះកម្លាំងគេបានដែរ។

ជុងហ្គុក«ហ៊ឹកៗ~~សូមអង្វរកុំអី~~»ជុងហ្គុកលើកដៃសំពះទាំងទឹកភ្នែករហាម ឯជុងយ៉ាងកាលបើឃើញសភាពប្អូនប្រុសបែបនេះហើយគេរឹតតែឈឺចាប់និងអាណិតប្អូនកាន់តែខ្លាំង។

ជុងយ៉ាង«ឈប់ទៅយើងអង្វរឲ្យយើងធ្វើអីក៏បានតែកុំធ្វើរឿងឆ្កួតៗបែបនេះដាក់ប្អូនយើងអី យើងអង្វរឯង»ទឹកភ្នែកនិងសម្ដីបងប្រុសម្នាក់នេះធ្វើឲ្យចិត្តថេយ៉ុងទោរទន់មិនបានទេ

ជុងហ្គុក«បងប្រុសហ៊ឹកៗៗ ជួយខ្ញុំផងបងប្រុស ខ្ញុំខ្លាចណាស់ហ៊ឹកៗ»ជុងហ្គុកស្រែកឲ្យបងប្រុសជួយទាំងដឹងថាវាមិនអាចទៅរួចនោះទេ

ជុងយ៉ាង«ជុងហ្គុកបងសុំទោស បងជាបងប្រុសមិនល្អ បងសុំទោសដែលមិនអាចការពារឯងបាន»

ថេយ៉ុង«កុំបន្ទោសយើងថាយើងអាក្រក់ បងប្រុសឯងទៅវិញទេដែលអាក្រក់នោះ»ថេយ៉ុងច្របាច់មាត់ជុងហ្គុកទឹកមុខបង្ហាញពីកំហឹងរាប់អង្សារដែលកំពុងតែឆាបឆេះក្នុងខ្លួនគេ។

ថេយ៉ុង«ព្រោះយើងចង់ឲ្យបងប្រុសថោកទាបរបស់ឯងបានដឹងថា វាឈឺចាប់ប៉ុណ្ណានៅពេលដែលឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ត្រូវគេជាន់ឈ្លីបែបនេះ?»ថេយ៉ុងថារួចក៏ចាប់ទាញមុខរាងតូចហើយផ្អឹបបបូរមាត់សារជាថ្មី ថើបខ្លាំងៗស្ទើរតែស្ទះខ្យល់បាត់ទៅហើយ។

ដូចពេលមុនៗថេយ៉ុងក៏បានគ្រប់គ្រងរាងកាយមួយនេះម្ដងទៀតដោយមិនខ្វល់ថាជុងយ៉ាងកំពុងតែស្រែកបញ្ឈប់គេនោះទេ អ្វីដែលគេខ្វល់នោះគឺសម្លេងអ្នកក្រោមដែលកំពុងថ្ងូររហឹសមិនដាច់។

ជុងហ្គុក«អឺស~~អា៎ស~~»ជុងហ្គុកព្យាយាមទប់សម្លេងណាស់ដែរតែថេយ៉ុងតែងតែសាប់លឿនទៅៗធ្វើឲ្យគេពិបាកទ្រាំមិនបញ្ចេញសម្លេងមិនបាន។