Κόντρες - Αγάπης

Το ατύχημα ~16

Δανάη: Γιατί μας γράφεις; Με ρωτάνε αφού επιτέλους σήκωσα το τηλέφωνο.
Εγώ: Δεν σας γράφω. Τους λέω τελείως φυσιολογικά.
Ράνια: Ναι συγνώμη μας αποφεύγεις. Μου λέει ειρωνικά και ακούγονται και άλλες φωνές.
Σταύρος: Εμένα ιδίως είναι σαν να έκανα κάτι κακό και δεν θες να με βλέπεις ούτε ζωγραφίστο. Μου λέει και ο τρίτος με παράπονο και τη να πω ότι φοβάμαι και για την δικιά τους ζωή αλλά και για την δικιά μου. Και πολύ φοβάμαι ότι ο πατέρας μου έμαθε ότι κάτι τρέχει και δεν νομίζω να του αρέσει η ιδέα και εγώ Γερμανία δεν πάω.
Εγώ: Δεν σας αποφεύγω απλώς... Λέω και τους το κλείνω. Και αυτοί με ξανά περνούν αλλά το κλείνω γιατί αλήθεια δεν θέλω να δώσω εξηγήσεις. Και ξέρω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνω αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμη για αυτό.

____________________________________________________________________

Pov Σταύρος

Με αποφεύγει, με αποφεύγει, από την μέρα που γυρίσαμε και δεν ξέρω τη έκανα για την ακρίβεια πιστεύω ότι φοβάται και έχει ένα δίκιο αλλά νόμιζα ότι ξέμπλεξα από όλα αυτά τελείως αλλά έλα που έκανα λάθος. Την παίρνουμε τηλέφωνο εδώ και μέρες και ή το κλείνει ή δεν το σηκώνει ή απλά το έχει απενεργοποιημένο.
Δανάη: Όλα καλά θα πάνε. Θα σταματήσει να μας αποφεύγει. Λέει μπαίνοντας στο δωμάτιο κλείνοντας πίσω την πόρτα. Και λογικά το χρειάζονταν και αυτήν γιατί με πείρε αγκαλιά και την δεν θα πω ψέματα αλλά την χρειαζόμουν και εγώ αλλά θα προτιμούσα να με πάρει αυτή η όμορφη που της αρέσει να παίζει μπάλα και να με μισεί αφάνταστα. Όχι εντάξει δεν με μισεί με απεχθάνεται όπως το είχε πει στην τρίτη γυμνασίου.
Σταύρος: Φοβάται. Ρωτάω και ξέρω είδη την απάντηση αλλά θέλω να την ακούσω και από κάποιον άλλον αλλά μόνο η Δανάη δεν θα το σχολιάσει δεν θα ασχοληθεί παραπάνω.
Δανάη: Ναι αλλά μην φοβάσαι θα το καταλάβει. Μου λέει και την βλέπω να σηκώνεται. Λογικά για να πάει κάτω.
Δανάη: Θα έρθεις μου είπαν να σε φωνάξω να φάμε. Μου λέει και αφού σηκωθώ και εγώ από το κρεβάτι αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τα σκαλιά για να πάμε προς την τραπεζαρία.
Ράνια: Είπα και εγώ θα καθίσετε πάνω. Λέει λίγο ειρωνικά λογικά ούτε και αυτήν είναι καλά αλλά ξέρω πολύ καλά ότι δεν τον δείχνουν γιατί εγώ είμαι χειρότερα και απλώς άμα το άφηναν να τους κυριεύσει θα είχαμε καταρρεύσει.
Χρήστος: Ποιος μαγείρεψε.
Δανάη: Εγώ. Του λέει γλυκά και μετά από αυτό που έγινε δεν βρίζονται πλέων. Δηλαδή έχουν μια καλή "σχέση".
Ηρακλής: Κοιτάξτε επειδή με πείρε "πειραματόζωο" έχω ένα να πω ότι είναι καταπληκτικό το φαγητό. Μας λέει αφού καθήσει και αυτός στο τραπέζι περηφανεύοντας για την κολλητή του παύλα αυτήν που του έσερνε απειλές.
Δανάη: Είδατε δεν είμαι τόσο άχρηστη. Μας λέει με παράπονο και η Ράνια σαν καλή κολλητή γιατί άλλη δουλειά δεν είχε να την παρηγορεί την πέρνει αγκαλιά και της λέει ότι είναι καλή σε όλα.
Εγώ: Μπορείτε να κοιμήθητε πάλι εδώ εγώ θα πάω μια βόλτα.
Ηρακλής: Μην κάνεις καμιά μαλακία σε θέλουμε ζωντανό. Μου λέει δείχνοντας από την φωνή του ότι ενδιαφέρεται.
Εγώ: Ναι μην φοβάστε. Τους λέω αφού βγω από το σπίτι με τα κλειδιά της μηχανής και αφού ανέβω πάνω βάζω μπρος και και ξεκινάω προς το κέντρο.