Κόντρες - Αγάπης

Πρώτος θάνατος~28

Pov αφηγητής

Ιάσονας: Καλά θα το κάνω. Του είπαν να πάει να φωνάξει την Εύα. Είναι πολύ καλό παιδί, ο μικρός το μόνο που χρειάζεται για να πετύχει, γιατί θα πετύχει στην ζωή του πολλά. Είναι να το παλεύει μέχρι τέλους.
Ράνια: Enzo τη γίνεται.
Lorenzo: Λέει ότι είναι κλειστό. Αγωνία και φόβος, είναι αυτό που κυριαρχεί στα άτομα που τους ψάχνουν. Και στα άτομα που πηγαίνουν να τους βρούνε. Πότε δεν πίστευαν ότι θα φτάσει μέχρι εκεί το όλο εγχείρημα, αλλά ποτέ δεν μπορείς να υπολογίσεις πως να κάνεις την ζωή σου.

Pov Σταύρος

Δανάη: Είναι παγίδα.
Σταύρος: Το ξέρω, αλλά πρέπει να το τελειώσουμε όλο αυτό.
??: Δεν θα τελειώσει ποτέ. Και το ξέρεις αυτό, άμα δεν φύγεις από κοντά της, θα γίνονται όλο και ποιο δύσκολα τα πράγματα. Ακούμε μια φωνή, και ένας πυροβολισμός. Αυτό ήτανε, τελικά μέχρι εδώ ζήσαμε φυσιολογικά.
Δανάη: Την επόμενη φορά να βρεις στόχο όμως.
??: Δεν θα σου αρέσει την επόμενη φορά άμα βρω στόχο.
Σταύρος: Άφησε την ήσυχη, όπως και τους υπόλοιπους, μαζί μου έχεις το πρόβλημα, μαζί μου θα το λύσεις.
??: Άμα θέλει, μπορεί να φύγει. Δεν την αναγκάζει κανένας να μείνει. Ξέρω ποιος είναι, τον θυμάμαι, είναι απλώς ένα τίποτα. Το παιδί για της αγγαρείες, δεν έχει σκοτώσει πότε, πάντα άστοχος. Πάντα φοβάται της συνέπειες, οπότε άμα θα θελήσει κάτι, θα στείλει αληθινό δολοφόνο, και όχι έναν δειλό.
Δανάη: Ούτε να το σκέφτεσαι. Όχι έχω δώσει υπόσχεση, και θα την πάρω μαζί μου. Στον τάφο μου άμα χρειαστεί το κατάλαβες. Μου λέει τελείως σοβαρά, όπως δεν την έχω δει ποτέ, σαν κάτι να άλλαξε, σαν να άλλαξε σαν άνθρωπος, μέσα της, παλιά θα το σκεφτόταν να αφήσει κάποιον, αφού δεν είχε κάτι να κερδίσει. Τώρα δεν θα το κάνει, ακόμα και άμα την απειλούν να φύγει, θα προτιμούσε να πεθάνει, από το να μην σώσει κανέναν.
??: Ανόητο κορίτσι. Πιστεύεις ότι θα φύγεις απ' εδώ ζωντανή.
Δανάη: Γιατί το πιστεύεις εσύ. Τον ρωτάει με το στόμα του να στάζει ειρωνία.
??: Είστε τόσο αφελείς. Ήρθατε εδώ και τους αφήσατε μόνους.
Εγώ: Μπορεί, μπορεί και όχι. Μπορεί να ξέραμε ότι ήτανε παγίδα. Παίζει ένα από τα τελευταία χαρτιά της, την τρέλα που πουλάει σε όλους αλλά και σε κανέναν.

____________________________________________________________________

Pov αφηγητής

Εύα: Τι έγινε.
Ράνια: Πρέπει να φύγεις. Θα πας στο σπίτι της Δανάης, είναι οι δικοί της εκεί θα σου τα εξηγήσουν αυτοί.
Μάριος: Εύα προχωρά.
Εύα: Που είναι ο Σταύρος και η Δανάη.
Ράνια:...
Διονύσης: Ναι, Εύα προχωρά θα στα πούμε.
Εύα: Όχι δεν θα πάω πουθενά.
Χρήστος: Μα την παναγία σήκω και φύγε δεν θα πάθουν τίποτα. Είναι έξαλλος άμα κάνει μαλάκια η Εύα και αργήσουν έστω και λίγο καταστρέφετε όλο το σχέδιο.
Ezequiel: Έχουμε και λέμε σε πάω στο αμάξι και φεύγετε. Άμα κάνεις μαλάκια δεν θα σκεφτώ τίποτα και θα σε σκοτώσω. Τον ακούνε όλοι και τον βλέπουν να είναι πίσω από την Εύα με το όπλο στο χέρι και μόλις καταλαβαίνει ότι ούτε και αυτό θα πετύχει οπλίζει το όπλο και το βάζει πίσω στο κεφάλι της.
Ηρακλής: Να ακούς. Την τρομοκράτησαν λίγο αλλά έτσι όπως το πάνε θα σκοτωθούν όλοι για χάρη της. Πέντε λεπτά πριν κόψουν την σύνδεση επικοινώνησαν χρειάστηκαν πέντε λεπτά και μετά δεν θα μάθαινε κάνεις τη έγινε στο τηλέφωνο. Ένα λεπτό μόνο για να δώσει εντολή η Δανάη ότι άμα δεν ακούσει να την στοχεύσουν με όπλο χωρίς να την νοιάζει άμα την ακούει ο Σταύρος. Δεν έδωσαν όρκο για τον ίδιο ότι δεν θα πάθει τίποτα και θα την προστάτευαν. Οι δύο όμορφες την έδωσαν μόνο και μόνο επειδή είναι κολλητή τους αλλιώς δεν τους ένοιαζε τίποτα ακόμα και άμα χρειαζόταν να την σκοτώσουν οι ίδιες για να σταματήσει όλο αυτό. Μπορεί να είναι αναίσθητες και να μην τους ενδιαφέρει κανένας και να έχουν χάσει κάθε ίχνος ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αλλά όταν ξέρουν ότι τους έμπλεξε ένα μοναδικό άτομο μόλις μπήκε στην σχολή είναι σκέτη προδοσία.
Διονύσης: Μακάρι να ήσουν ποιο υπακούει. Πρέπει να είσαι ευγνώμων που δεν σε αφήνουν να πεθάνεις. Αλλά ξέχασα το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το ποδόσφαιρο πέρα από εκεί δεν υπάρχει τίποτα σχετικό για τα ενδιαφέροντα σου.
Εύα: Άμα μπορούσα θα βοηθούσα.
Μάριος: Αυτά πάντα ακούμε άμα ήξερα άμα μου έλεγαν δεν θα το έκανες ποτέ. Αλλά ξέρεις δεν το έριξαν το φταίξιμο ποτέ πάνω σου πάντα το περνάνε όλο αυτές. Πάντα δεν σου έλεγε τίποτα η Δανάη για να μην έχεις κάποιο βάρος πάνω σου. Φωνάζει, δείχνει έξαλλος πρώτη φορά τον βλέπει έτσι και ελπίζει να είναι η τελευταία. Όταν φτάσουν έξω από το σπίτι της Ιταλίδας ανοίγει κατευθείαν η πύλη και μπαίνουν μέσα όσο ποιο γρήγορα μπορούν.
Isabella: Φτάσανε. Ακούνε την φωνή της μικρής ξανθιάς με τα ποιο ωραία και εκφραστικά μάτια.
Isabella: Τελικά η αδερφή μου είναι πολύ καλός άνθρωπος άμα δεν πάθει τίποτα το υπόσχομαι θα φύγεις από εδώ χωρίς να σου πειράξω ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά σου. Εννοείται πως αυτό το απειλητικό βλέμμα το πείρε από την αδερφή της. Δεν την άφηνε έτσι επειδή υποσχέθηκε στην Ιταλίδα ότι δεν θα κάνει τίποτα δεν υποσχέθηκε ότι δεν θα βάλει της φωνές σε αυτούς που βάζουν σε κίνδυνο τα πάντα.
Νίνα: Ας πάμε μέσα θα είμαστε ποιο ασφαλείς. Λέει αφού δει την φορτισμένη με αρνητική ενέργεια ατμόσφαιρα. Η κόρη της πάντα την εκπλήσσει πότε με τον κακό τρόπο και πότε με τον καλό. Αλλά ξέρει ότι αυτήν την στιγμή έχει δίκιο γιατί η μεγάλη βρίσκεται σε κίνδυνο και λογικά σε μεγάλο.