Κόντρες - Αγάπης

Οι εφιάλτες~24

Εγώ: ΣΤΑΜΑΤΆ, ΣΤΑΜΑΤΆ. ΣΚΌΤΩΣΕ ΕΜΈΝΑ. Φωνάζω αλλά χωρίς να βγαίνει φωνή από το στόμα μου, θα τον σκοτώσουν, θα το σκοτώσουν. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα, είναι σαν να μην μπορώ να κάνω κάτι. Σαν να μην με ακούνε.
??: ΕΎΑ, ΕΎΑ. Εφιάλτης είναι ηρεμήσε. Μου μιλάει κάποιος αλλά δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου είναι σαν να έχω κλειστεί σε έναν εφιάλτη.
Σταύρος: Αγάπη, ησύχασε όλα είναι καλά δεν θα γίνει τίποτα.
Συνεχίζει πλέον, αφού έχω ξυπνήσει και με έχει πάρει αγκαλιά. Δεν μπορώ να ηρεμήσω ακόμα, και που μου το λέει και με φιλάει και με αγκαλιάζει. Ήτανε σαν να ήμουν εκεί, σαν να τον είχα μπροστά μου έτοιμο να τον σκοτώσουν.
Εγώ: Μην με αφήσεις, ποτέ μην με αφήσεις μόνη. Τον παρακαλάω κλαίγοντας, γιατί γίνονται αυτά σε εμένα τι έκανα δεν έκανα τίποτα.
Σταύρος: Θες να πάμε κάτω να δούμε καμιά ταινία. Να ηρεμήσεις λίγο. Μου λέει και αφού κουνήσω θετικά το κεφάλι μου. Με πέρνει από το χέρι και με κατευθύνει προς τα κάτω στο σαλόνι.
Εγώ: Πάω λίγο στην κουζίνα.
Σταύρος: Μην πας. Μου λέει γουρλώνοντας τα μάτια, και κάτι κόκκινο, αρχίζει να εμφανίζεται στο λαιμό του, και να βαθαίνει.
Σταύρος: Να προσεχείς αγάπη. Μου λέει και τον βλέπω να πέφτει κάτω, δεν γίνεται αυτό δεν είναι αληθινό είναι σίγουρο. Όχι σε παρακαλώ να μην είναι.

Σταύρος Pov

Σταύρος: Δεν ξυπνάει, γιατί δεν ξυπνάει.
Lorenzo: Σκάσε θα ξυπνήσει. Με χαστούκιζει φωνάζοντας να σκάσω. Τελικά κακή ιδέα να τους φωνάξω αγχώνομαι ακόμα περισσότερο.
Cabo: Μην κλαίς, δεν είναι τίποτα αληθινό, όλοι ήμαστε καλά. Ακούμε τον Cabo, να λέει λογικά στην Εύα. Την έχει αγκαλιά και αυτήν κλαίει. 
Σταύρος: Αγάπη ηρέμησε εδώ είμαι δεν θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακό.
Εγώ: Το υπόσχεσαι. Λέει διασχίζοντας το κρεβάτι για να με πάρει αγκαλιά. Η μικρή μου, δεν θέλω να την ξανά δω να κλαίει με την καμία.
Σταύρος: Στο υπόσχομαι. Θες να κοιμηθούμε ή να κάνουμε κάτι άλλο.
Εγώ: Τι ώρα είναι.
Σταύρος: 5:00, δεν έχει ξημερώσει ακόμα.
Cabo: Εμείς πάμε να συνεχίσουμε τον ύπνο μας θα τα πούμε σε λίγο. Λέει τραβώντας με δύναμη τον αδελφό του και αφού τον αφήσει να κοπανήσει στην άκρη της πόρτας φεύγουν για τα δωμάτιά τους. Τελικά δεν θα αλλάξουν πότε, ούτε θα μεγαλώσουν.

Εύα Pov 8:00

Εγώ: Ρε βλάκα βιάσου. Θα αργήσουμε, και δεν μας βλέπω καλά και ακόμα δεν αρχίσαμε.
Lorenzo: Γιατί τέτοια βιασύνη? Είσαι καλά? ήσουν χάλια και ξέρεις τώρα.
Εγώ: Καλά είμαι. Επίσης Σταύρο δεν σηκώνεσαι να τους πεις κιόλας γιατί τέτοια βιασύνη.
Σταύρος: Τίποτα απλώς την προηγούμενη χρονιά, αυτές οι τρεις που γνωρίσατε.
Εγώ: Ε όλα να τα πεις.
Σταύρος: Και εμείς τα αγόρια βοηθήσαμε.
Cabo: Ναι θα μπείτε όμως στο θέμα, έχετε και κάπου να πάτε.
Εγώ: Βάλαμε κόλα στην καρέκλα, σκίστηκε το παντελόνι της. Και μπορεί να την κάναμε ρεζίλι σε όλο το σχολείο και να ρίξαμε και κάτι δυναμιτάκια. Με την βοήθεια της Δανάης και του Χρήστου.
Lorenzo: Ρε θα φύγετε θα σας βρίζουν. Μας φωνάζουν, και αφού κοπανήσω τον Σταύρο για να προχωρήσει, και σηκώσω το κινητό λέγοντας ότι τώρα φεύγουμε, από το σπίτι. Αλλά κάτι ήθελαν να πουν αλλά το έκλεισα. Θα το μάθουμε όταν πάμε δεν χάθηκε ο κόσμος ή μήπως χάθηκε.
Ράνια: Καλέ πρέπει να βλέπατε την τρελή κάτι έπαθε.
Σταύρος: Έχει πρώτη ώρα μαζί μας τη ήθελες να πάθει. Ευτυχώς πού δεν με ρώτησε ο Σταύρος για τους εφιάλτες, δεν θέλω να μιλήσω. Και όσο το σκέφτομαι, τόσο θα κοιμηθώ με κάποιον αγκαλιά. Λέω να πάρω την Δανάη, μπορεί να μην με σκοτώσει. Τουλάχιστον έχει ξεπεράσει, το ότι θα βάλει στο δεκαπένταμελες.
Διευθυντής: Για πείτε εσείς Γ¹ και Γ² θα τα γεμίσουμε τα δύο τμήματα ή θα κάνουμε κοπάνες ομαδικός.
Βάιος: Ελάτε τώρα κύριε τελευταία χρόνια. Ακούω να φωνάζει από την άλλη μεριά. Τελικά δεν έπρεπε να μαζευτούμε όλοι μαζί τρώμε κήρυγμα ομαδικός και τώρα όπου νάνε θα πει και κάποιος μόνο δέκα λεπτά.
Δανάη + Χρήστος: Κύριε μόνο δέκα λεπτά κήρυγμα. Είναι τρελοί και οι δύο τους δεν γίνεται αυτό.
Διευθυντής: Για ηρεμήσετε λίγο εσείς οι δύο.
Εγώ: Κύριε το σωστό είναι.
Σταύρος: Δέκα λεπτά κήρυγμα.
Συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, ακόμα να καταλάβω πως μας αντέχουν. 
Διευθυντής: Θέλω να ηρεμήστε, μην ξεχνάτε ότι πατήσατε την πρώτη μέρα, και είναι η δεύτερη εβδομάδα που ήρθατε.
Καθηγήτρια: Κύριε διευθυντά λέγαμε με τους άλλους δασκάλους, τις δύο εβδομάδες τώρα. Να μην χάσουν μάθημα, και δεν θα κάνουν κανένα κενό, ακόμα και άμα έχουν. 
Δανάη: Φεύγω, θα έρθει ο πατέρας μου να μιλήσετε. Φωνάζει για να ακουστεί, και αφού πάει να βγει από την πόρτα την σταματάει κάποιος άλλως.
Ράνια: Ρε συ γυρνά πίσω πλάκα κάνουν. Και στην τελική μην ξεχνάς, ότι φιλιέσαι, και καπνίζεις, με τον Χρήστο. Χωρίς να σε νοιάζει τίποτα. Της λέει και αφού γυρίσει πίσω, και αρχίσει να περπατάει. Νιώθω ένα χέρι να με χαστουκίζει, κατάλαβα εγώ θα την πληρώσω πάλι. Εννοείται ποιος άλλος θα της φάει, από μικρές εμένα βάραγε. Την Ράνια μια φορά όταν νευρίασε με την αδερφή της. Δραματικό φουλ, μην σας τύχει.

____________________________________________________________________

Έπρεπε να μάθουμε να ζητάμε περισσότερες χαρές, και ο Σταύρος έχει πέσει για ύπνο, δεν μπορώ να καταλάβω πως κοιμάται. Καλά λένε ότι όλα τα αγόρια είναι αναίσθητα γουρούνια. Το δικό μου παρά είναι αναίσθητο τόση ώρα τον κοπανάω και τίποτα.
Καθηγήτρια: Παπαστεργίου τη θα γίνει θα κοιμάσαι σε όλο το μάθημα μου.
Παύλος: Άδικα κουράζεστε δεν ξυπνάει δεν βλέπετε πως η Εύα τον βαράει τίποτα.
Δανάη: Κυρία προσφέρομαι.
Καθηγήτρια: Για το τι.
Δανάη: Να τον βαρέσω. Λέει και γυρνάνε όλοι να την κοιτάξουν μαζί και με το δικό μου βλέμμα.
Ράνια: Όχι αυτό ρε συ.
Σταύρος: Τι θα γίνει θα με αφήσετε να κοιμηθώ δεν ενοχλώ κανέναν.
Εγώ: Έχεις πιάσει όλο το θρανίο γράφω στα πόδια.
Καθηγήτρια: Να συνεχίσουμε το μάθημα τη λέτε.
Όλοι: Εντάξει. Τελικά ποτέ δεν θα καταλάβεις, πως λένε ότι είμαστε το καλύτερο τμήμα, ενώ είμαστε το χειρότερο. Επίσης νυστάζω, επειδή μετά από ότι έγινε, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ούτε εγώ και ούτε ο Σταύρος. Κάθησε ξύπνιος για χάρη μου. Φοβήθηκε, φαινόταν μόλις με κοίταξε στο πρόσωπο, και μαζί με αυτόν ανησύχησαν και τα δύο αδέρφια. Νιώθω όταν είμαι στο σπίτι του, και είμαστε όλοι μαζί, ότι είμαι μέλος αυτής της οικογένειας. Στους δικούς μου, δεν ανέφερα τίποτα, φοβάμαι για την αντίδραση τους. Και με τους εφιάλτες, δεν νιώθω και τόσο έτοιμη, για να τους το πω.

 
                                      Υπογραφή
                                    -Danae Fran