Κόντρες - Αγάπης

Τελευταία αποθήκη~33

Αυτός με το μπλέ πουκάμισο είναι ο Lorenzo με την μαύρα μπλούζα είναι ο Joaquin που θα εμφανιστεί σε επόμενα κεφάλαια μαζί με πολλά άλλα καινούρια άτομα. Και παλιά.

*Μετά από λίγες εβδομάδες*

Σταύρος: Είναι η τελευταία αποθήκη. Μακάρι να βρούμε κάτι αλλιώς θα την πάρω να φύγουμε δεν θα μπει άλλο σε κίνδυνο. Έμαθα ότι ψάχνει και βοηθάει.
Εγώ: Και τη θες να κάνω εγώ η κοπέλα σου είναι και εμένα η κολλητή μου ούτε μάνα με έχει ούτε κάτι ποιο κοντινό και ότι και να πω θα πάρω την ίδια απάντηση. Που την πήρες και εσύ εχτές το βράδυ σας άκουσα που τσακωνόσασταν. Και έφυγε στο δωμάτιο της Ράνιας και ο Ηρακλής κοιμήθηκε στο δωμάτιο σας. Πιστεύεις ότι άμα ερχόταν σε εμένα δεν θα την έστελνα πίσω για αυτό με αποφεύγει γιατί ξέρει την απάντηση μου σε όλες της ερωτήσεις που έχει. Αλλά αυτήν διάλεξες και είναι ανεξάρτητο κορίτσι σε λίγους μήνες γίνεται δεκαοχτώ. Και δεν θα έχει κανένας δικαίωμα πάνω της. Είπαμε να υψώσουμε λίγο της φωνές μας δεν μου έφτανε όλο αυτό το άγχος που είχα. Έπρεπε να είχα και άτομο που θέλουν να του κάνουν κακό να θέλει να βοηθήσει την τύχη μου μέσα. Άμα δεν άκουγα τον Ezequiel να μιλάει για αυτό μαζί της τώρα δεν θα ξέραμε τίποτα για αυτά που γίνονται πίσω από την πλάτη μας. Τον πίεσα να μιλήσει και μπορεί και να τον απείλησα. Αλλά βέβαια εγώ είμαι η κακία πάντα. Επειδή μπορεί να πω κάτι που ξέρουν ότι έχω δίκιο αλλά δεν θέλουν να το ακούσουν γιατί θα θιχτεί ο εγωισμός τους. Κολλητή μου είναι όμως το καλό της θέλω, και αυτά που είπαν ότι άμα δεν ήταν κολλητή μου δεν θα συμφωνούσα ποτέ στο να κινδυνευσω να με σκοτώσουν δεν είναι ψέμα αλλά όχι και αλήθεια. Είναι κολλητή μου και θα κάνω τα πάντα για να βγει ζωντανή από όλο αυτό. Αλλά άμα δεν ήταν μπορεί και να μην με ενδιέφερε μπορεί και να μην γνωριζόμασταν κιόλας. Αλλά χαίρομαι που την γνώρισα όπως και της Ράνια δεν θα άλλαζα τίποτα στην ζωή μου. Θα τα έκανα όλα από την αρχή. Ίδια όλα και θα περίμενα να της γνωρίσω καλύτερα και να γίνουμε κολλητές όπως ήμαστε τώρα. Με τα καλά και τα κακά που προϋποθέτει αυτός ο τίτλος.
Σταύρος: Το ξέρω, το ξέρω ότι δεν φταις πουθενά εσύ. Αλλά δεν μπορώ να μιλήσω και σε κάποιον. Γιατί κανένας δεν νοιάζεται πραγματικά και θα το πάρουν στην πλάκα. Αλλά δεν είναι όλα πλάκα. Είναι και κάποια πράγματα που είναι σοβαρά.
Εγώ: Ξέρεις μπορείς να πεις τα πάντα φίλη σου είμαι. Και ξέρω ότι κάτι σε απασχολεί μίλησες με τους γονείς σου έτσι δεν είναι.
Σταύρος: Ναι ο πατέρας μου έκανε το γνωστό μονόλογο. Ότι χαλάω τον μέλλον μου αλλά και την ησυχία του. Δηλαδή δεν μπορούν να δεχτούν ότι εγώ θέλω να κάνω κάτι άλλο από αυτούς. Αφού έχουν την Ανδρομάχη εμένα τη μου τα λένε. Πάλι την ίδια απάντηση περνούν. Το καλύτερο είναι ότι είπε ότι δεν θα ξανά δω λεφτά από αυτόν.
Εγώ: Η γιαγιά σου δεν σου δίνει λεφτά και έχεις και το σπίτι. Περιουσία από αυτήν. Τον ρώτησα, για ήθελα καιρό να του μιλήσω, να ανοίξω αυτήν την συζήτηση γιατί ξέρω ότι κάπου θέλει να τα πει αλλά φοβάται. Ότι θα τον κρίνουν και μπορεί να το πούνε και παρά έξω. Αλλά αυτήν την συζήτηση μας την χάλασε το τηλέφωνο, μακάρι να βρήκαν κάτι. Αλλιώς θα πηδήξω από καμία πολυκατοικία. Έτσι για αλλαγή.
Εγώ: Έλα Εύα βρήκατε τίποτα.
Εύα: Ναι θυμάστε που είπε ο Άγγελος να ψάξουμε σε μια αποθήκη λίγο έξω από την πόλη. Πήγαμε και ρωτήσαμε. Διακριτικά πάντα, και μας είπαν ότι είδαν να έχουν δεμένο κάποιο αγόρι και να τον πηγαίνουν μέσα. Ενημερώνω ότι ξεκινάμε για εκείνο το μέρος σου στέλνω της συντηταγνεμες.
Εγώ: Εσύ θα καθήσεις σπίτι με την Zoe και τους άλλους. Αυτοί που θα πάμε θα είναι ο Χρήστος, ο Ηρακλής, Ο Σταύρος, Εγώ και ο Ezequiel. Πες στον Gabo συγνώμη αλλά δεν διακυβεβω να χάσω και αυτόν αλλά ούτε τοις κολλητές μου το κατάλαβες. Και ούτε θα σε αφήσω να χωρίσεις για αυτό το θέμα μαζί με το Σταύρο να τους το πεις. Και άμα δω κανέναν από αυτούς που δεν ανέφερα, θα πυροβολήσω εγώ πρώτου αμυνθούν για να σώσουν το τομάρι τους από τους άλλους. Λέω με μια ανάσα, αφού έχω κάνει νόημα στον Σταύρο να μπει στο αμάξι και να ανοίξει για να βρει τα δεδομένα που μας έστειλαν. Μπορεί να είμαι κακιά αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να αντέξω άλλους θανάτους άμα αυτό προϋποθέτει να τους αφήσω να περιμένουν στο σπίτι αφού τους έχω απειλήσει, και μπορεί να είναι θυμώμενει μαζί μου. Αλλά δεν με νοιάζει πλέον, λέω να γίνω η κόρη του μπαμπά και για να γίνει αυτό θα περνώ αποφάσεις που δεν θα τους έχει όλους μέσα και θα περνώ αποφάσεις που δεν θα αρέσει σε όλους. Και καλό θα ήταν να το συνηθίσουν αλλιώς θα πάρω ποιο αυστηρά μέτρα. Και μπορώ να γίνω κακία άμα το θέλω. Τώρα είμαι πολύ καλή, όταν γίνω κακία με Κ κεφαλαίο τότε θα δούμε πιεί θα μείνουν δίπλα μου, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουν πολύ λίγη αλλά αυτό δεν με νοιάζει.

Εύας Pov

Ράνια: Τι σου είπε, να ξεκινήσουμε.
Εγώ: Ναι αλλά όχι όλοι. Μόνο ο Χρήστος, ο Ηρακλής και ο Ezequiel. Ζητάει συγγνώμη από τον Gabo αλλά δεν διακινδυνεύει να χάσει και άλλα άτομα για όλο αυτό που γίνεται. Λέω με υφάκι, εννοείτε πως με πείραξε. Εμείς δηλαδή άχρηστη είμαστε και αυτήν τώρα τη το παίζει αρχηγός. Ε ναι βέβαια έφτασε σε κατάσταση που την γνωρίζει από τον πατέρα της πως να αντιμετωπίσει όλο αυτό που γίνεται και εμείς πρέπει να την υπακούμε.
Χρήστος: Εύα με συγχωρείς αλλά έχει δίκιο όχι ότι το να αφήσει εδώ τον Gabo είναι λόγος όπως και τους άλλους αλλά άμα καταλάβουν ότι δεν ήρθατε τα κορίτσια θα έρθουν εδώ. Και άμα σας δουν εκεί θα προσπαθήσουν να σας κάνουν κακό. Ξέρεις την Δανάη δεν την φοβάμαι γιατί δεν φοβάται να πεθάνει. Όχι ότι η Ράνια φοβάται. Λέει καθώς μας κοιτάει, εννοείται ποια μεριά θα διάλεγε. Βέβαια της κοπέλας του. Αλλά τη να κάνουμε αυτές είναι η διαταγές και πρέπει να της υπακούμε, και να λέμε μάλιστα αρχηγέ. Ειρωνία σε όλο το μεγαλείο της.
Ηρακλής: Αλλά είναι έγκυος και δεν το διακινδυνεύω να πάθει κάτι η κοπέλα μου και το μωρό που κουβαλάει. Γιατί άμα πάθει θα φταίνε άλλοι και όχι η Δανάη που προσπαθεί να σας προφηλαξει. Αλλά είσαι αχάριστη επειδή κάνεις μαθήματα και μαθαίνεις να χειρίζεσαι το όπλο δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρεις σε μια μάχη.
Gabo: Ακόμα και εγώ το βρίσκω άδικο αλλά άμα έρθουν πρέπει να υπάρχουν άτομα που να μπορούν να σας προστατέψουν. Και δεν θα άφηνα την κοπέλα μου μόνη της. Μιλάει καθώς κοιτάει με το βλέμμα του γεμάτο αγάπη την Zoe και αυτήν του χαμογελάει πίσω. Πρέπει να το σταματήσω όλο αυτό και να σκεφτώ ψύχραιμα έτσι και αλλιώς το καλό μας σκέφτεται. Φίλες της είμαστε δεν θέλει να πάθουμε κάτι. Και λογικό το βρίσκω.
Ezequiel: Εμείς φεύγουμε πείρα την Delfina έρχεται. Λέει καθώς βγαίνει μέσα από την κουζίνα με το τηλέφωνο στο χέρι και με το άλλο να βάζει το όπλο στο παντελόνι του. Ποτέ δεν θα το συνηθίσω όσο και να έχω αγόρι μπλεγμένο σε όλο αυτό και κολλητές και φίλους ακόμα και άμα εγώ είμαι μπλεγμένη. Αλλά βλέπεται θέλουν να με προστατεύουν. Μακάρι όμως να μην είχα γεννηθεί ανίκανοι και να ήμουν σαν την Δανάη ή σαν το Χρήστο που η γονείς του είναι φίλοι με τους γονείς της Ιταλίδας και είναι και αυτοί στην Μαφία.

Υπογραφή
-Danae Fran