Κόντρες - Αγάπης

Πιθανόν εγκυμοσύνη~29

*Δύο μήνες μετά*

Τι να πούμε για αυτούς τους δύο μήνες, απλώς ήταν περίεργα. Η κηδεία έγινε δύο μέρες μετά από τον θάνατο του, φίλοι από την Ισπανία και από εδώ όλοι ήταν εκεί, η Ιταλίδα δεν σταμάτησε να κλαίει και παραλίγο να προσπαθήσει να το αποφύγει όλοι αυτήν την μάζωξη σε ένα νεκροταφείο και να πρέπει να πει αντίο σε ένα άτομο που δεν γνώριζε πολύ καιρό αλλά δέθηκαν κατευθείαν για αυτό και τόσα πειράγματα και αυτήν την ειρωνία που την δείχνει μόνο σε κοντινά άτομα που τα εμπιστεύεται. Το μόνο κακό είναι ότι ρίχνει το φταίξιμο όλο πάνω της, δεν έχουμε ξανά μιλήσει για ότι έχει γίνει αλλά ξέρουμε ότι έχει πάει πολλές φορές στον τάφο και κάθεται ώρες ολόκληρες και του μιλάει ακόμα και άμα πλέον αυτός λογικά δεν την ακούει. Του ζητάει συγγνώμη γιατί δεν μπόρεσε να τον σώσει και πέθανε άδικα. Μιλάει συνεχώς μαζί με τα παιδιά από Ισπανία γιατί νιώθει ότι χρωστάει πολλά σε αυτούς για αυτήν την απώλεια που έχουν πλέον και επειδή εννοείται ότι άμα είχαμε γνωριστεί σε καλύτερες συνθήκες θα ήταν διαφορετικά για όλους μας.
Δανάη: Por supuesto que llegaremos a España. (Εννοείται πως θα έρθουμε Ισπανία.)
Zoe: Perfectamente te estamos esperando. (Τέλεια εμείς σας περιμένουμε). Με αυτά τα λόγια το κλείσανε, και γύρισε στην συζήτηση που είχαμε, εννοείτε πως θα πάμε το έχουμε κανονίσει ίδη απλώς δεν ξέρουμε άμα μας προκύψει τίποτα και είμαστε λίγο επιφυλακτική γιατί με αυτά που έγιναν ποιον να εμπιστευτούμε πέρα από τους δικούς μας κοντινούς ανθρώπους και πάλι ούτε τον εαυτό μας δεν εμπιστευόμαστε.
Δανάη: Μην μου πεις ότι σκέφτεσαι αυτό που συζητούσαμε.
Εύα: Ναι αλλά άμα κάναμε κάτι εμείς.
Δανάη: Άμα την ενόχλησε κάτι να έρθει να μας μιλήσει. Μιλάει με λογική πρώτου ξαπλώσει στον καναπέ αλλιώς δεν λέει να μιλήσεις άμα δεν είσαι άνετη προς τον άλλον. Αλλά τώρα που ξανά σκέφτομαι την συζήτηση που κάνουμε έχει δίκιο άμα κάναμε κάτι και την πείραξε να έρθει να μας μιλήσει. Δεν περιμένεις να ρωτήσει ο άλλος άμα έχεις κάποιο πρόβλημα εσύ γιατί εσύ το έχεις κανένας άλλος.
Εύα: Καλά για πες τώρα τι ώρα θα φύγεις?
Δανάη: Το ξέχασα τελείως και βλέπεις είμαστε και τρελοί κιόλας. Μακάρι να μπορούσα να βρω δικαιολογία αλλά θα με καταλάβουν. Μιλάει καθώς τινάζεται πάνω από το καναπέ και αφού πάρει τα πράγματα και πει ένα ξερό γεια φεύγει κλείνοντας πίσω την πόρτα. Σαν το σπίτι τους όχι ότι ενοχλεί κανέναν μας αυτό.
Διονύσης: Τι λέγατε και μας έδιωξε.
Εύα: Περίεργα πράγματα συμβαίνουν, καλύτερα να μην μπλέκετε και πολύ μαζί μας. Τη να τους πω ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τη έγινε πριν λίγο καιρό, το ότι πάλεψαν όλοι για να σώσουν εμένα και χάθηκε κάποιος σε αυτήν την προσπάθεια. Ακόμα θυμάμαι που μας πήραν τηλέφωνο και μας το είπαν η Δανάη ήταν χάλια την βρήκα την μέρα την κηδείας μέχρι τότε δεν έδωσε σημεία ζωής σε κανέναν από εμάς. Και εγώ δεν έκανα τίποτα καθόμουν με σταυρωμένα χέρια και κοιτούσα σαν θεατής, τα θυμάμαι όλα και βλέπω εφιάλτες από την μέρα που πέθανε και μέχρι την κηδεία του.