Κόντρες - Αγάπης

Μπλεγμένος ξανά~19

Έχετε δει ποτέ της κολλητές σας να κλαίνε σαν μικρά παιδιά. Στην τρίτη γυμνασίου πέθανε η γιαγιά μου, την επόμενη μέρα τους έστειλα και τους είπα ότι μπορεί να φύγουμε για Γερμανία. Η Ράνια δεν το έδειξε όχι ότι δεν στεναχωρήθηκε στεναχωρήθηκε και δεν ήθελε ούτε αυτήν να φύγω. Αλλά η Δανάη έκλαψε μιλούσαμε και έκλαιγε. Θα φεύγαμε γιατί δεν μας κρατούσε τίποτα στην Ελλάδα πλέον. Τελικά δεν φύγαμε αλλά μας στήριξε πολύ, και οι οικογένεια της Δανάης, αλλά και της Ράνιας. Πλέον το θυμάμαι, και θυμάμαι την Δανάη να της ανακοινώνω ότι τελικά θα φύγουμε, δεν θα ικετεύε ποτέ για να μείνω, ήξερε όπως και η Ράνια ότι αυτό ήταν το καλύτερο για την οικογένεια μου, αλλά την μέρα που ήταν να φύγω μετατράπηκαν όλα και δεν έφυγα Γερμανία. Δεν το έχουμε πει σε κανέναν, επειδή δώσαμε μια υπόσχεση, να μην μιλήσουμε πότε για αυτό.
Ράνια: Τι σκέφτεσαι.
Εγώ: Τίποτα το ιδιαίτερο. Τους απαντάω, γιατί δεν θέλω να την ανοίξω αυτήν την συζήτηση.
Δανάη: Κορίτσια δύο μέρες ακόμα. Μας ανακοινώνει, α δεν σας είπα σε δύο μέρες ανοίγουν τα σχολεία φοβερό δεν είναι.
Εγώ: Τι ώρα είναι.
Ράνια: Εφτά και μισή. Γιατί ρωτάς? Με ρωτάει με την απορία να έχει απλωθεί στο προσώπο και τον δύο.
Εγώ: Έχω προπόνηση. Θα τα πούμε αύριο δεν έχετε πρόβλημα έτσι. Της ρωτάω για να ξέρω, γιατί μπορεί να είμαι και λιγάκι ηλίθια και να τους είπα ότι μπορώ να καθήσω απόψε για ταινία.
Δανάη: Κανένα πρόβλημα μόνο μην είναι ψέμα. Μου λέει για να με πειράξει όχι για κάτι άλλο.
Εγώ: Όχι ρε συ. Τα λέμε. Λέω και αφού βγω από το σπίτι της Ράνιας, αρχίζω να προχωράω για το δικό μου αφού οχτώ και μισή αρχίζει το μάθημα σήμερα.
Σταύρος: Θες να σε πάω σπίτι. Μου μιλάει μια γνωστή φωνή αλλά την αγνοώ για δικούς μου λόγους. Ρε Εύα εντάξει λάθος μου έπρεπε να ξέρω ότι σε ενοχλεί να μιλάω για την γιαγιά σου αλλά δεν το ήξερα άκουσα μια συζήτηση από τα κορίτσια που έλεγαν ότι πήγα και της άναψαν κεράκι. Και ήθελα να σε ρωτήσω που ήταν το κακό ήθελα να ξέρω. Απολογείται και καλά κάνει αλλά πλέον δεν είμαι θυμωμένη για αυτό απλώς ήθελα να μου ζητήσει συγγνώμη γιατί αφού δεν τον ενδιέφερε το θέμα γιατί μίλησε.
Εγώ: Καλά εντάξει. Του λέω και αφού σταματήσει το αμάξι μπαίνω στην θέση του συνοδηγού.
Σταύρος: Ξέρεις κάποιες στιγμές σκέφτομαι ότι θέλω πολύ να σε φιλήσω. Μου λέει και μένω κόκαλο τι είπε μόλις τώρα το άτομα άκουσα καλά.
Εγώ: Και γιατί δεν το κάνεις. Του λέω χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει τι είπα στο άτομο που έχω συνθήματα αλλά τα κρύβω για άγνωστο λόγο.
Και έρχεται ποιο κοντά και όλο και ποιο κοντά και ενώνει τα χείλη μας και ανταπέδωσα και μου αρέσει πολύ αυτό το φιλί.
Εγώ: Δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Του λέω και βγαίνω γρήγορα από το αμάξι, και αρχίζω να προχωράω προς τα μέσα στο σπίτι και αφού πάρω την τσάντα με τα πράγματα της προπόνησης λέω ένα γεια και βγαίνω γρήγορα από το σπίτι γιατί έχω αργήσει και ευτυχώς έφυγε γιατί δεν θα άντεχα να κάνω άλλη τέτοια συζήτηση μαζί του ιδικά σήμερα.