3.Bölüm : His

284 12 2
                                    


Herkese selam! 

Yıldızlarınızı parlatmayı ve yorum yapmayı unutmayın. 

Bölüm şarkısı : Kendimden Hallice - Sakince Yoruldum

---

---

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

3.Bölüm : His

En mutlu anınızda bile bir şey çıkardı karşınıza, bir koku, bir ses, bir kelime ya da bir şarkı. Ve bu onu hatırlamanıza yeterdi.


Kollarımdan dürtülmemle hemen doğruldum. Ne olmuştu az önce? Derin nefesler alırken yanımda telaşla bana seslenen Asya'ya baktım. "Kuzum rüya görüyordun galiba. Koltukta uyuyup kalmışsın." Alnımdan ve ensemden akan teri silip oturur pozisyona geldim. Sırtımı koltuğa yaslayıp "Rüzgar nerede?" diye sordum.

"Beyefendi mışıl mışıl uyuyor içeride. Senin de az vaktin kaldı hazırlan istersen," dedi. Başımı sallayıp ayaklandım. Mutfağa gidip bir bardak su içtikten sonra Asya'nın odasında bulunan eşyalarımın yanına gittim. Kıyafetimi hazırlayıp duşa girdim. Gördüğüm kabusun etkisiyle hızlanan nefesim şimdi düzene girmeye başlamıştı. Kısa bir duşun ardından saçlarımı tarayıp kuruttum ve yüzüme bakım kremlerimi sürdüm.

Elbisemi giydikten sonra biraz makyaj yaptım. Ne kadar önemli bir davet olsa da abartılı bir makyaja ihtiyaç duymamış sade bir makyajda karar kılmıştım. Çantamı hazırlarken içeri Asya girdi. "Pek bir güzel oldunuz Dila Hanım."

"Abartma Asya, her zamanki halim," deyip saçımı savurdum. Asya bu yaptığıma gülerek odadan çıktı. Ardından sesini duyurmak için bağırdı. "Hadi artık bir an önce git Dila. Biz daha Rüzgar'la yaramazlık yapacağız."

Gülümseyip içeri geçtim. "Oğluma kötü örnek olma Asya." Yan odaya ilerleyip yastıkların arasında uyuyan Rüzgar'ın yanına gittim. Küçük ellerini okşayıp "Güzel güzel uyu annecim. Asya teyzeni üzme," deyip odadan çıktım.

"Çok geç mi gelirsin?" dedi Asya mutfakta kendine çay koyarken.

"Bilmiyorum ama bir şey olursa hemen ara beni. Rüzgar'ı da kontrol etmeyi unutma tamam mı?" dedim.

"Sen merak etme canım. Yeğenim uyanınca biz onunla birlikte defile yapan kızları izleyeceğiz." Bu dediğine gülerek çantamı aldım ve "Görüşürüz," diyerek evden ayrıldım.

Ne kadar hazırdım bilmiyordum ama gitmek zorundaydım. Bazen hayat bize dair kararlar alır ve tek yapmamız gereken ona uymak olur. Bir kaçışımız yoktur ve bazı şeylerle yüzleşmemiz gerekir. Ben oraya bir davetten çok Merih'le yüzleşmeye gidiyordum. Biliyordum oda gelecekti. Ama bunu bana Onur'un söylemesini isterdim. Uyduruk bir magazin sayfasından öğrenmeyi değil.

Onur'a karşı çok sinirliydim. Neler yaşadığımı ve ne zorluklar çektiğimi en iyi bilenlerden biriydi. Dertlerimi açtığım nadir kişilerdendi. Ama o benim arkamdan iş çevirmeyi tercih etmişti. Yine de kendimi 'Belki bir bildiği vardır' demekten alıkoyamıyordum.

PARAMPARÇAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin