"O gece bazı şeylerin başlangıcı bazı şeylerinse bitişine imza atıldı."
---
Dila okuduğu üniversitede Merih'e aşık olmuş ve o gece Merih'in doğum gününe aşkını itiraf etmek için gitmişti. Daha o hislerini söyleyemeden sevdiği adamın da onu sevdiğini...
Yeni bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Bu bölümün şarkısı Asya için.
Bölüm şarkısı : Mavi Gri - O Ben Olamam
Keyifli okumalar...
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5.Bölüm : Toprak ve Yağmur
Toprağın yağmur yağdığında daha güzel kokmasının sebebi budur. Aşık olduğu yağmura kavuşur ve onu en güzel kokusuyla karşılamak ister.
Arabanın penceresini biraz daha aralayıp derin bir nefes aldım. Az önce olanlar bir türlü aklımdan gitmiyordu. Yılın en iyi erkek girişimci ödülünü Onur ve Merih kazanmıştı. Onur olmadığı için ödülünü ben almıştım. Zaten problem onda değildi. Merih, ben ve Rüzgar resim çekilmiştik. Bir aile gibi... Ve resim çekilirken Rüzgar kucağımda mızıldanıp Merih'in kucağına gitmek istemişti. Onu durdurmaya çalışsam da Merih çoktan kucağına almıştı. Kovduğu çocuğunu. Başkasından olduğunu iddia ettiği çocuğunu.
Hepsi şov yapmak içindi Dila. İnsanların gözünde sevecen biri olarak gözükmek için.
Aynen öyle İç Ses. Hepsi bunun için.
Yanımda uyuyan Rüzgar'ın üstünü örtüp camı kapattım ve duran arabadan indim. Saat geç olduğu için Asya'yı rahatsız etmemek için zile basmayıp çantamdaki anahtarla kapıyı açtım. Karanlık olan koridoru kapının yanında duran anahtara basarak aydınlattım. Asya tahmin ettiğim gibi uyumuştu. Yavaş ve sessiz adımlarla kaldığımız odaya girip Rüzgar'ı yatırdım. Valizden eşofman ve bir üstlük çıkardıktan sonra uyandırmadan giydirdim. Üstümdeki elbiseyi çıkarıp rahat bir eşofman ve sweatshirt giydim. Odanın kapısını aralık bırakıp mutfağa gittim. Almanya'da gece gündüz evde veya iş yerinde çalışmaya alıştığım için bir türlü uykum gelmiyordu. Normalde beş saatlik uykuyla geçiriyordum bütün günümü.
Kendime bir kahve yapıp balkona geçtim. Balkonun yan duvarının önüne koyulan paletlerden yapılmış koltuğa oturdum. Asya böyle şeylerle uğraşmayı ve vakit geçirmeyi çok severdi. Evde kalıp vakit geçirmeyi daha çok seviyordu. Babasının her ay ona gönderdiği düzenli paralarla şu an çok daha güzel bir evde oturabilecekken bunun gereksiz olduğunu düşünüp bir apartman dairesini tercih etmişti.
Çiseleyen yağmurun balkon camlarına çarpıp kaymasını izledim bir süre. Kahvemi içip sessizliği dinledim. Düşünmeden edemiyordum. Acaba Merih bana inansaydı nasıl olurduk? Evlenirdik, hatta belki annemler bile beni affedebilirdi. Mutlu bir ailemiz olabilirdi. Bir anda çakan şimşek evrenin bana 'Nah' deyişiydi sanırım.
Galiba ben yaşananları asla unutamayacağım. Sürekli düşünüp duracağım.
Unutamamak bizler için bir lütuftur Dila. İnsanlar yaşadığı zorlukları, çektiği acıları ya da herhangi bir şeyi unutsaydı her seferinde aynı hatayı tekrarlardı. Sen de yaşadıklarını unutma. Unutma ki bir gün yine aynı şeyleri yaşadığında canın daha az yansın.
