The Untold Vow

KABANATA I

CHAPTER ONE

IT WAS five in the morning when my bestfriend called me. Napabangon ako ng walang sa oras. Dakilang istorbo talaga ang gaga. Inistorbo lang ang napakahalaga kong beauty rest para lang magtanong kung may Almond milk ako. Mukha ba akong convenience store? Badtrip.

No choice ako kundi bumangon na lang. Nawalan na ko ng amor matulog eh. Naghihikab akong umalis sa kwarto at dumiretso sa kusina.

"Tangina naman. Wala na palang asukal." Naisatinig ko. Lumingon lingon ako para humanap ng 3 in 1 coffee. Mukhang naubos na. ka'y gandang umaga nga naman.

Wala tuloy akong nagawa kundi umakyat sa kwarto at maligo. Hinanda ko ang mga susuotin ko. Mukhang sa malapit na park muna ako tatambay. Tamad akong nagsuot ng damit. Ano bang nakaka excite sa paulit ulit mong ginagawa araw-araw. Nabuhay na lang ba ko para magtrabaho? Hay.

Sa edad na 25 I manage to become successful on my own field. I am one of the most paid directors of the KV05 network. Meaning to say I also have public life. Aren't we all? Mas lowkey lang ako kaysa sa mga artista ko. Hindi ko naman kailangan iupdate ang mga followers ko para hindi nila ako makalimutan.

I have to work hard for my film so I can give my artist a project. So I can earn some amount too. Heavy ang traffic sa Daang hari. Hay, Cavite nga naman. Sobrang dami ng City pero provincial Rate parin sa pasweldo.

Hindi ko naman ramdam iyon dahil sa Alabang ang opisina ko. I was vibing to Nicky minaj song when suddenly my phone rang.

It was my secretary

"Hello, Anita? Why'd you call?" tanong ko.

"Hello po, Direk. Ano po kasi, direk... uhhh... si Xendar po kasi na delayed ang flight papunta rito sa pilipinas." Problemadong sabi niya.

Napasentido naman ako. Inexpect ko ng problema ang itinawag niya pero hindi ganito kabigat ang inaasahan ko.

"Ilang oras na delayed?" kalmado kong tanong.

"4 hrs daw po, Direk Tedi." Napahinga ako ng malalim. Is she kidding me? Mapuputol ata ang litid ng ugat sa noo ko sa pagka kunot.

"What the fucking fuck, Anita. We have to adjust so many schedules because of fucking delayed flight. I have told her team to fucking book a ticket early on the said time. Guess what? They fucking ignore it and continue to relax and enjoy their fucking trip. They weren't there to chill! They are there for the fucking taping! Stupid people." I ranted. Pakiramdam ko lahat ng tension umakyat sa ulo ko.

"They are late because of themselves. They are so stupid and irresponsible, my gosh!" I yelled and ended the call.

Those artists who thought they can stay on top. They are very irresponsible. Nakakuha lang ng kasikatan magpapasaway na sa management.

Kung tanggalan ko kaya sila ng project? Sila din naman ang kawawa. Today is supposed to be the contract signing, script reading and meeting. It is already scheduled but because of them we have to move everything on night. Damn them. Such a waste of time.

Nang makarating ako sa Alabang dumiretso muna ako sa pinaka malapit na Coffee shop para magbawas ng init ng ulo. Katulad parin ng dati ang inorder ko.

"Goodmorning, direk Tedi! Coffee Americano with no sugar and cookies po pa rin?" nakangiting tanong ng binatang cashier. He's very jolly and feeling close na rin. Isang buwan pa lang siya nagtatrabaho dito pero kung umasta ay akala mo taon na.

Well, I'm not complaining at all. I like it. It's very refreshing and annoying at times.

"Oo, iyon pa rin. Dagdagan mo na din ng malamig na tubig." Walang gana kong sabi. He smiled at me.

"Coming up, Direk!" tumango lang ako. Pumunta agad ako sa paborito kong table. Sa labas iyon ng coffee shop. May set of table sila sa likod ng Coffee shop. Garden spot ang theme.

Nakita kong may nakaupong iba kaya huminga muna ako ng malalim bago inilabas ang pekeng ngiti.

"Hey, Mister." Bati ko ng makalapit ako. Hindi ko naman kita ang mukha kasi nakatalikod saka naka hoody.

"Yes?" medyo husky na tanong ng lalaki.

"Can I have this spot?" I asked politely. Doon na nagtaas ng tingin ang lalaki. A pair of electric blue eyes stared against my hazel brown eyes like it was meant to happen. It gives me chill because the eye color reminded me of ocean on Atlanta. I cannot see his whole face because the half of his face is covered with a surgical facemask.

Parang gusto ko pang titigan ng matagal pero pinigil ko ang sarili ko. This is not the right time to get mesmerize by a noticeable eyes especially if it is own by a man.

"Miss?" tawag ng lalaki sakin.

"Huh?" alanganin kong tanong.

He chuckled deeply. Ay, teka parang nanghina ata ako. Punyetang tawa 'yan. Pasimple akong tumayo ng tuwid.

"Miss, I know I have very gorgeous eyes but please we can talk about it later." He said in a flirty tone. My brows furrowed right away.

"I'm not here for that. I am asking this spot. Can I have it?" madiin kong sabi. Pigil ang inis.