Misdaad in mijn hart (Niall One Direction fanfic)

42. Ik geef om je.

Look forward with hope, not backwards with regret. I will always care for you, even if we’re not together and we’re far, far away from each other.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Celeste van Fortuyn

“Niall. Wat denk je dat je in godsnaam aan het doen bent?” Ik maak me los uit Niall’s warme armen en staar recht in de kile grijze ogen van inspecteur Rongaerts.

“Slachtoffer hulp.” Ik merk dat ik meteen een paar passen achteruit zet als Rongaerts woedend op hem afstapt, hij vindt het niet grappig. Niall neemt mijn pols nog net vast, zodat ik niet richting Zayn of iemand anders kan gaan.
“Tomlinson is verdomme ontsnapt, en jij zit hier een beetje aan te pappen met dat vriendinnetje van je. Laat dit niet nog eens gebeuren en zorg dat je die man vindt! De deadline is overmorgen. Dat geeft je 48 uur mijn beste brigadier.” Zonder onder de indruk te zijn knikt Niall en Rongaerts loopt weer verder, bevelen gevend aan iedereen om het huis en de omgeving uit te pluizen. De Ier voor me draait zich terug naar me toe en laat mijn pijnlijke pols los.
“Je had me heus niet hoeven vasthouden.” Mijn stem is pijnlijk schor en zacht terwijl ik even over mijn schouder om kijk. Zayn zit op het gras terwijl een agente hem vragen stelt. Niall’s hemelsblauwe ogen doen me terug naar hem kijken.
“Ik wou je beschermen.”
Vermoeid zucht ik, “je kan me beter beschermen tegen Louis dan tegen je inspecteur. Die is alleen maar slechtgezind en hij heeft het recht. Daar beneden beschermde ook niemand me behalve Zayn.” Een doodste stilte breekt aan terwijl er rond ons gehaaste mensen lopen. "Celeste." Niall's stem klinkt gekwetst en benepen dat het mijn hart in duizend stukjes scheurt. Langzaam, en toch allemaal te gelijk. Een teleurgesteld en verdrietig gevoel verspreidt zich door mijn lichaam en in een fractie van een seconde sla ik mijn armen rond de jongens nek.
"Sorry."
"Het is oké." Meteen schud ik met mijn hoofd.
"Je wou alleen maar helpen en ik breek je af." Niall's lichaam neemt terug wat afstand van het mijne waardoor ik hem kan aankijken als ik iets omhoog kijk.
"Ik snap het. Je bent vermoeid, vuil, pissig, verward en je handen zien er vreselijk uit. Ik snap het." Ik glimlach lichtjes naar hem. Hij vergat het woord uitgehongerd maar ik vergeef hem daarvoor.
"Je bent te goed." De Ier lacht en als er kuiltjes in zijn wangen verschijnen voel ik met terug zorgeloos. Voor een paar seconden helemaal zorgeloos en vrij. Dit is magisch...
"Is Zayn trouwens braaf geweest met je?" Ik glimlach en knik grijnzend.
"Hij was bang dat hij verkracht zou worden doordat Louis ook homo is." Niall grinnikt en ik voel me meteen terug goed. Mijn lege maag wordt gevuld door gelach en mijn hoofdpijn vervaagt. Allemaal door die ene jongen, die eigenlijk de moordenaar moet zoeken, maar de rest het werk laat doen.
Ik staar uit het raam van Niall's zwarte auto. We rijden net de oprit op en ik zou bijna een moord doen voor een douche. Figuurlijk dan, ik begin mijn buik vol te krijgen van dit gedoe. Ook figuurlijk dan want mijn maag is nog steeds zo hol als een lege kokosnoot.
"Wil je douchen?" Ik knik en kijk naar mijn in verband gewikkelde handen. De wonden waren niet zo diep, maar ze mochten absoluut niet geïnfecteerd raken, dus moest het zo volgens die oude verpleegster.
"Je kan je al half uitkleden en dan haal ik van die handschoenen voor je?" Ik bevestig en geef Niall een langzame tedere kus voordat ik mijn klamme vest en stinkende topje op de grond gooi. Mijn broek is een ander paar mouwen. Ze plakt tegen mijn benen aan, en nadat ik de knoop los kreeg moest ik rondjes gaan lopen en trekken om het stof van mijn lichaam af te krijgen.
"Lukt het schoonheid?" Ik glimlach en draai me om. Niall leunt tegen de deurpost terwijl er langs achteren zonlicht door het raam schijnt. Zijn blonde haar reflecteert en zijn blauwe ogen glinsteren. Zijn hoge jukbeenderen hebben een rode kleur terwijl zijn ruwe tong langs zijn zachte roze lippen gaat. Ik knik en neem dankbaar de groene afwashandschoenen terwijl Niall ze vanboven ook waterdicht maakt door middel van een elastiekje. Ik bekijk mezelf even. Mijn onderbroek krijg ik zelf uit en mijn haar kan ik zo wassen. Alleen mijn BH aan en uit... Mijn handen zijn veel te dik ingepakt en het fijn gevoel is erin verdwenen. Meteen voel ik het schaamrood naar mijn wangen stijgen. Ik voel me net een oververhitte verwarming. Het gloeit en leidt me af.
"Ni, zou je het erg vinden als je.." Ongemakkelijk staar ik hem aan terwijl hij me vermakelijk aankijkt.
"Zeg het maar Princess."
"Nu ja, ik euhm. Ik kan niet zo goed bij... Met mijn dikke handen en zo kan ik niet..." Ik zucht als Niall's grijns groter wordt. "M'n BH." Volgens mij is mijn hoofd op dit moment zo rood als een tomaat.
“Wat is daarmee?” Ik geef hem een stoot als hij me plaagt.
“Ik krijg hem niet aan of uit. Dat is ermee Iertje.” Ik grijns als Niall me beteuterd aankijkt. Hij is trots op zijn afkomst, ondanks zijn familieverleden, waardoor hij het niet echt aanneemt als een scheldwoord, wat ook de bedoeling was.
“Wel, dan zal ik je eens helpen.” Zijn ademhaling in mijn nek zorgt ervoor dat kippenvel zich razendsnel verspreidt over mijn lichaam. Koude vingertoppen dalen af van mijn schouders naar de sluiting van mijn bh. Als dit geen turn-on is, dan weet ik het ook niet meer. Iets wat verlegen sla ik mijn met handschoen-bedekte handen voor mijn borsten zodat mijn BH niet afzakt. Het is niet dat Niall mij nooit eerder zo gezien heeft... Hij heeft al een keer met mijn bandjes zitten spelen terwijl hij vroeg of mijn BH uit mocht. Als ik hem dan retorisch vroeg of zijn onderbroek dan ook uit mocht glimlachte hij verlegen en ging hij verder met van die tedere kusjes te plaatsen. Dat was twee dagen geleden. Voor dat Tomlinson zich wou bewijzen met een vreselijk slechte ontvoering. Ze hebben ons nog snel gevonden uiteindelijk. Terwijl mijn gedachtes rondvliegen van over chocolade tot over de zaak was ik mijn haar en droog ik me terug af. De handschoenen hebben hun werk gedaan. Mijn verband voelt nog droog aan.
"Wie wist eigenlijk waar we zaten?" Niall kijkt prompt op van zijn GSM en glimlacht als ik mijn rug naar hem draai zodat hij mijn BH terug vast kan klikken.
"Liam. Hij wou voor een keer met me praten. Als het over jou gaat, heeft hij altijd wel belangrijke informatie. En Harry speelde het adres door." Lichtjes glimlach ik, dat is lief van Liam, maar oneerlijk tegenover de politie. Bovendien is het raar dat hij dat wist.
"Daar zat hij al die dagen dus mee."
"Jup." Ik grijns en draai me om op de man zijn schoot zodat ik hem een kus kan geven. "Morgen komt hij vrij, niet?" Niall's warme adem blaast tegen de kruin van mijn natte hoofd aan.
"Ja. Hij wou je trouwens als een vrije man spreken morgen." Bezorgd kijk ik de Ier aan. Zijn wenkbrauwen staan nors naar elkaar toe gefronst terwijl hij zich duidelijk zorgen maakt over dat.
"Ni, ik wil buiten mijn werk niets met hem te maken hebben. Dat is verkeerd, raar, en ik weet dat het zacht gezegd niet klikt tussen jullie." Een sarcastische lach verlaadt Niall's luchtpijp. "Hij flirt met je Cé, dat kan ik absoluut niet hebben." Een beetje afwachtend maar nog steeds slecht gezind kijkt hij me aan.
"Maak je geen zorgen knapperd, er is maar een iemand voor mij belangrijk nu."
"Ja, Zayn." Geamuseerd kijk ik hem aan terwijl ik lach.
"Liefste schat, hij blijft homo. Of je het nu wilt of niet." Ook Niall lacht, maar het prachtige geluid wordt onderbroken door de beltoon van zijn GSM. Dat voorspelt niet veel goeds.