22. Departure

48.6K 1.7K 830
                                    

CHAPTER TWENTY-TWO

"You're breaking my heart again. How many times do you have to break it?" Zak breathed hard and looked away. Silence took over for a minute.

"It's yours to break, anyway."

Huminga ako nang malalim. It wasn't like it was easy for me. Mahal ko si Zak. Mahal na mahal ko. Breaking his heart means breaking mine. It was not what I wanted, it was what I needed.

I don't want to reach the breaking point of not making peace with my past and be vulnerable for the rest of my life, he would be a great reminder of what happened. Ayokong dumating sa puntong kagalitan ko siya dahil araw - araw niyang ipaalala ang nakaraan.

Zak would never blame me for his mother's death, but somehow, it would wrestle my conscience. Guilty ang pakiramdam ko. Wala man lang akong nagawa para sa babae ganoong mayroon naman akong t'yansang tulungan siya.

In order to continue what we have, I need my peace of mind back. I need to think and I need to heal on my own.

Pinahid ko ang katas ng mga luha ko. "Hear me out, b-baby..." mahina kong bulong sa ere.

Mabilis na humarap sa akin si Zak. He looked stunned. Napanguso ako. Ang rupok!

"Don't s-stare at me like that. B-bawal daw ang break up s-sex sabi ni ate."

Kung makatingin siya, parang gusto niya akong bigyan ng anak. Hindi pa nga pwede.

"Did you just call me baby?" He asked breathless.

Kinagat ko ang labi ko. "B-bawal ng ulitin sa b-bingi..."

Lumapit siya sa akin. He sat beside me on the edge of the bed. Napakamot ako sa ulo. This break up is not going how it was supposed to. Dapat nag-iiyakan kaming dalawa.

"Call me that again," His voice was pleading. "Please..."

Ilang minutong nag-loading ang utak ko bago ko tuluyang maintindihan ang tinutukoy niya.

"B-baby..." I saw his smile and I was distracted. "Baby damulag ka naman Zak! Hindi ko nga a-alam bakit mo ako t-tinatawag na baby, hindi mo naman ako a-anak!"

Lumiwanag ang ekspresyon ng mukha nito at nagsimulang humaklakhak. Lumabi ako. Ano na naman ang nakakatawa? Magbi-break na nga kami, pero hindi naman siya affected. Tumatawa pa siya, siguro 'di na niya ako love.

He pinched my nose. Itinuon niya ang kanyang noo sa aking noo. "Damn it, Zamora. I love you damn much. Break my heart as many times as you like. It will always belong to you. I always belong to you." malamyos ang tono ng kanyang boses. It hinted sadness, grief and melancholy. Nalungkot din ang baby heart ko.

"This is for the b-better..." agad kong sinabi. "Just give me time. To heal myself. To heal yourself from the w-wounds I inflicted and our tied past. That's all I ask. Kapag t-tapos na ang lahatt, I'll be back to where I truly b-belong. I am yours as much as you are mine."

Muli kong kinagat ang labi ko."Wala ng sagabal. Wala ng galit. Wala ng paghihiganti. It is just my love for you. No in between." mahinahong saad ko. "Kailangan ko ito para sa sarili ko. I am more afraid that we'll drift apart if we push it by now."

I took a deep breath before continuing to speak. "I'm sorry for betraying you, for not knowing the truth. Hindi rin kita sinisisi for doing what you did to my father. Everyone seeks justice by any means. Mali man sa paningin ng iba. I did, too. Pero ako pala ang nasa posisyong mali. I'm sorry for what happened to your mother, Zak. I wish I could have saved her when I was given the chance. That's what I also want to overcome, the guilt..."

Kryptonited ✔ (Alpha Sigma Omicron #3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon