ADA | Gerçek Ailem

1.Bölüm

Hello👋🏻

Bu benim ilk hikayem o yüzden hatalarım varsa affola.

Yapıcı eleştirilere açığım. Kırıcı olmamak koşuluyla her şeyi yazabilirsiniz.

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum.
İyi okumalar🍀

Multimedya: Ada

🍂

"Gerçekten ne diyeceğimizi bilemiyorum. Nasıl böyle bir karışıklık olur aklım almıyor. Hastanemiz adına sizden çok özür diliyorum."

Karşımdaki doktorun mahcubiyetle sıraladığı cümleler, tam anlamıyla bir kulağımdan girip diğer kulağımdan çıkıyordu.

Bütün hayatımın aslında bir karışıklıktan ibaret olduğunu anlayınca takdir edersiniz ki karşımdaki kişinin ne dediğine dikkat edemiyordum.

Beynimi saran düşünceler yumağından sıyrılmak bir yana dursun daha da o düşüncelere batarken annemin elimi sıkmasıyla biraz da olsa ortama geri dönebilmiştim.

Dolu dolu gözlerimden akmak için ısrar eden yaşlar, gözümün önünü kapattığından etraftakileri göremiyordum. Ağlamamaya ne kadar dirensemde gözlerim artık dayanamamış olacak ki usul usul yaşlarım yanaklarımdan akmaya başladı.

Gözlerimi annemin endişe ve üzgün bakan gözlerine çevirdiğimde ağlamam daha da şiddetlendi. Kendimi bildim bileli insanlar karşısında ağlamayı sevmesem de bugün, burada kendimi tutamıyordum.

Karşımda oturmuş bana bakan gerçek aileme bakışlarımı çevirdim usulca. Onlar benim biyolojik ailem olabilirlerdi ama benim gerçek ailem zaten yanımda oturup elimi tutarak ağlayan annem, onun yanında ağlamamak için kendini zor tutan babam ve her ne kadar şuan güçlü durmaya çalışsa da  gözlerinden ne kadar üzgün olduğunu anladığım abimden oluşuyordu.

"B-ben ne diyeceğimi bilemiyorum ama eğer izin verirsen seni tanımak isteriz."

Karşımdaki kadının titrek bir sesle kurmuş olduğu bu cümleden sonra bakışlarımı ona çevirdim.

Biyolojik babam olan yanındaki adam da kadını onaylayınca, kızlarının tepkisinin ne olduğunu görmek için bakışlarımı ona çevirdim.

Boya olduğu belli olan ama ona çok yakışan turuncu saçları ve hiçbir duygu belirtisi olmayan kahverengi gözleriyle bakışlarını bana dikmiş bakıyordu. Yüzündeki dolgun dudaklarını esir alan kırmızı rujla makyajı biraz abartı olsa da ona çok yakışmış, güzel bir görüntü sergiliyordu.

Yüzünü incelerken babama benzediği gerçeğini fark edince başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi olsa da kendimi konuşmak için zorlamaya çalıştım.

Boğazımı temizleyerek konuşmak için sesimi bulmaya çalışırken karşımdaki kızın konuşmasıyla tam anlamıyla dumura uğradım.

"Ben gerçek ailemle bir an önce tanışmak istiyorum. Yani diğer evdeki eşyalarımı hemen toparlattırıp evime yerleşmek istiyorum."

Bu kada kolay kabul etmesine mi yoksa ailemle yaşamak istemesine mi şaşırsam bilemediğim için ikisine de şaşırma kararı aldım.

"Birincisi her ne kadar benim ailem senin biyolojik ailen olsa da onlar benim ailem, ikincisi bence bu zamana kadar nasıl yaşadıysak hala o şekilde yaşamalıyız. Şahsen benim için bir değişiklik olmayacak, olamaz. Ama sizinle dışarda görüşebiliriz tabi siz de isterseniz."