သာမန္ထက္ပိုေအးစက္တဲ့ မနက္ခင္းမွာ
ေန႔ နိုးထလာရသည္ ေခါင္းထဲကထိုးကိုက္
ေနမႈကမသက္သာေသး မထခ်င္ထခ်င္
နဲ႔ အိပ္မက္ဆိုးကေန နိုးထခ်င္တာေၾကာင့္
အတင္းကုန္းရုန္းထရသည္
နိုးထလာေတာ့မွ တကယ့္အိပ္မက္ဆိုးက
စတင္ေတာ့သည္ အခန္းထဲကအရာအားလုံး
ပုံမွန္အေနထားမဟုတ္ ကိုကိုေရာဘယ္မွာလဲ
" ကိုကို "
ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ဧည့္ခန္းကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ထိုင္ေနၿပီး အဝတ္ေတြကဖရိုဖရဲ ရင္ဘတ္လည္ပင္း
ေနရာအနွံ႔ အတိတ္ဆိုးပမာက်န္ရစ္ေနခဲ့တဲ့ အမွတ္သားေတြက ခ်န္းျမတ္ေဒါသမထြက္နိုင္ရေတာ့
ေလာက္ေအာင္အထိ နာက်င္သြားပုံကိုျပသေနသည္
" ကိုကို က်ေနာ္ "
" က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
" ကိုကိုအျပစ္ေပးပါ က်ေနာ္မ်က္နွာမျပရဲေတာ့ပါဘူး
စကားေလးေတာ့ျပန္ေျပာပါေနာ္ "
" ကိုကို က်ေနာ့္ကိုမၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူးလားဟင္ "
" ေတာက္ !!! "
ခ်န္းျမတ္ကေတာ့ဘာမွမေျပာနိုင္ပဲ ေတာက္
တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာင္းပန္
ေနတဲ့ ေန႔ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္
" မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုသေဘာထားခဲ့လို႔ ဒါမ်ိဳး "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ေနာ္လူမဟုတ္ဘူး
ကိုကိုႀကိဳက္သလိုသာအျပစ္ေပးပါ "
ခ်န္းျမတ္ရင္ထဲမွာဆို႔နစ္ေနၿပီး ရွက္မိသလိုလို
ေၾကာက္႐ြံ႕ေနေသးသလိုလို ဘာဆိုဘာမွမေတြး
တတ္ေတာ့သလိုလို သူ႔ေရွ႕က ေန႔အလင္း ကိုသာ
တစ္ခုခုလုပ္ပစ္ခ်င္မိသည္
ဘာဆိုဘာမွမျမင္နိုင္ေတာ့တဲ့ ခ်န္းျမတ္ သစ္သီးပန္းကန္ထဲကဓားတစ္ေခ်ာင္းကို
ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေန႔အလင္းကို႐ြယ္ထားသည္
" ကိုကိုဓားခ်ထားပါ အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ "
" ေျပာ ေနာင္တရၿပီလား မင္းညကမူးရူးေနလို႔
မသိပဲလုပ္မိတာ ဒါမွမဟုတ္ ေဆးတစ္ခုခုမိလာ
လို႔ အဲ့လိုလုပ္တာမလား ဒါေတြေမ့သြားမွာ ဟုတ္
တယ္ေနာ္ "
YOU ARE READING
လွန်
General Fiction" ကိုကိုေသခ်ာမသိေသးတဲ့ ကိုကို႔အေၾကာင္းေတြသိခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ကိုေမးမွေပါ့ " " ကိုကိုသေချာမသိသေးတဲ့ ကိုကို့အကြောင်းတွေသိချင်ရင် ကျနော့်ကိုမေးမှပေါ့ "
