Sekiz saat. Sekiz saattir beklediğim ameliyathane kapısından Oğlumun ölü haberini almıştım, Chaeyoung ise... O komadaydı.
Yediden başlayacaktık, mutlu olacaktık. Dayanamadı dediler, ne oğlum nede değerini bir kez olsun bilemedigim karım. İkisinde dayanamamıştı.
Kanaması çok fazlaydı, dayanamamıştı. Benim yüzümden hem karım komaya girmiş hemde oğlum ölmüştü. Benim sonu olmayan hatalarım yüzünden.
Sinirle çığlık attı genç adam, kabullenemiyordu. Karısının ardında bir mektupla onu bırakmasını kabullenemiyordu. Ama artık çok geçti zamanı geriye alamazdık. Bazen çok isterdik, zamanı geriye alabilmek, böyle bir şey mümkün değildi, tıpkı bir çok şeyin olmadığı gibi. Mümkün olmadığını bildiğimiz halde isterdik, biz doyumsuz varlıklardık. Elimizdekiyle yetinmeyi bilmez hep daha fazlasını isterdik ama olmayınca olmuyordu tıpkı Jungkook'un zamanı geriye alamayacağını gibi. Biz bir şeyi kaybetmeden kıymetini anlayamayan aciz varlıklardık. Evet çok üzgündü, pişmandı, kırgındı, sinirliydi, Jungkook en çokta pişmandı. Deli gibi pişmandı o.
Jungkook sinirle kalkıp sandalyeyi, masayı tekmeledi, duvarı yumrukladı. Evet çok aciz görünüyordu, hasta gibi davranıyordu ama Jungkook'un böyle bile içi soğumuyordu artık.
"Beyefendi sakin olur musunuz artık? Yoksa güvenlik çağırmak zorunda kalacağım."
Jungkook sinirli gözlerini hemşireye dikince kadın haliyle ürkmüştü.
"Burda beklemenin anlamı yok, lütfen gidin."
"Sen mi karar veriyorsun buna? Sana mı soracağım? Kimsin ki sen? Ne yapıp yapmayacağıma bir hemşire parçası mı karar vericek!"
"Lalisa! Napıyorsun! Tanrım! Bay Jeon onun yerine özür dilerim, onu bağışlayın daha yeni başladı-"
"İşe almadan önce terbiye verin artık bunlara!"
"Siz ne diyo-"
"Lalisa!"
"Bay Jeon buyrun, buyrun şöyle oturun."
Gözleri dolan adama şaşkınlıkla baktı, orta yaşlı adam;
"Efendim, iyi misiniz? Neyiniz var?"
"Chaeyoung'u görmek istiyorum?"
"Sizde biliyorsunuz, onu diğer hastanenize naklettik. Bu arada Bay Jeon organlarını bağışlamamak konusunda emin misiniz? Bakın-"
"Kes sesini! Sakın sakın bana bir daha böyle tekliflerle gelme! Anlıyor musun? Yoksa seni kovmaktan çekinmem!"
"Yaşayacak o, yaşayacak." Genç adam kendi kendine sayıklamaya devam ederken ayağa kalktı birden, evet belki karısının yanına gitmeye yüzü yoktu ama hastanenin kapısında beklerdi en azından. Durumundan haberdar olurdu.
Hastane otoparkına indi hemen, bir diğer hastaneye doğru yol aldı.
Genç adamın hastaneler zinciri vardı, bunla da kalmıyordu ki, babasından kalan oteller, evler... Jungkook bu hayata bir-sıfır başlayanlardandı. Ama ne bunların ne de karısının kıymetini bilememişti. Jungkook şımarık büyütülmüştü bir kere.
Chaeyoung hayat dolu bir kadındı. Gülüşü, güldüğünde kısılan gözleri, Chaeyoung her şeyiyle hayat dolu bir kadındı ama Jungkook onun gülüşünü soldurmuştu. Belki farkına geç varmıştı ama düzeltmek istemişti hayat ona bir şans daha vermemişti.
Bazen elimizde ki şansı iyi değerlendirmemiz gerekirdi çünkü hayat bazen bize ikinci bir şans vermezdi.
Jungkook şimdi yaptıklarının bedelini ödüyordu. Sonuçta kimse yaptıklarının bedelini ödemeden ölmezdi değil mi?
Genç adam kırıntı artık, yarımdı.
Sonunda cesaretini toplayıp yoğun bakıma doğru ilerledi, camın ardında tüm masumluğuyla uyuyan karısına baktı, sanki bir daha göremeyecekmişcesine. Belki saatler geçmişti.
Beklenmedik bir anda Chaeyoung'un bağlı olduğu aletlerden gelen ses Jungkook'u sıçratmıştı.
İşte şimdi Jungkook'un içini büyük bir korku kaplamıştı.
İçeri koşturarak giren doktorlar, hemşireler Jungkook'u kendine getirmişti.
Çığlık çığlığa içeri girmeye çalışan Jungkook'u zor zaptediyorlardı.
Jungkook dayanamamış yere çöküp bağıra çağıra hıçkırarak ağlamaya başlamıştı.
"CHAEYOUNG! YALVARIRIM! TANRIM! ONU KURTARIN, CHAEYOUNG YALVARIRIM DAYAN! KURTARIN ONU LÜTFEN!
"Bir daha seni hiç üzmeyeceğim yalvarırım dayan Chaeyoung."
Vurulan sakinleştirici iğneler yüzünden bilinci kapanan Jungkook kendini bırakmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yorum yapmayi unutmayin
Kurguyu da unutmuşum öbürsü bölümde ne oldugunu da unutmusum okumaya usendim eğer bi kopukluk varsa affola ve yine kontrol etmedim işte yanlışları görmezden gelin
Bu bölüm içinde çok beklettim heralde ama angst mi olsun mutlu son mu diye yine düşünmeye basladigim için tikanmistim
Mutlu son kurgunun gidisatina cok tersti ama surekli karar değiştiren bi mal oldugumu gördünüz nolcagini da okuyup görürsünüz
