Randomness overload - One shots

Proloog

De prachtige klanken van de witte vleugel in de hoek van de zaal stroomde haar oren binnen. De massieve kroonluchters aan het rijk versierde plafond blonken en gaven de zaal een warme zachte gloed. De zaal was versierd met witte rozen en andere bloemen, terwijl de tafeltjes rood van kleur waren. Glunderend keek ze om zich heen, de pracht van wat ze zag in zich opnemend. Er hing een ontspannen sfeer tussen de mooi opgemaakte vrouwen en deftige mannen in pak. Genietend luisterde ze naar het geklets dat zich vermengde met de klanken van de piano en het geluid van de klinkende champagne glazen.

Ze stond nog altijd op de drempel van de zaal. Voorzichtig zette ze een paar stappen de rijk versierde zaal in. Een glimlach sierde haar lippen toen ze nogmaals de zaal rondkeek. Langzaam verstomde het vrolijke gekibbel van de gasten naarmate ze verder de zaal in wandelde, voorzichtig, om niet te struikelen op haar met kleine rode roosjes versierde witte hakken. Met haar in witte handschoen gehulde hand tilde ze haar jurk een beetje op zodat het lopen haar wat gemakkelijk af ging.

Ze voelde een hand op haar schouder en toen ze zich een beetje omdraaide zag ze haar zus. Prachtig gekleed in een rode jurk versierd met witte bloempjes, voornamelijk roosjes, en een glimlach op haar gezicht. Ze gaf haar een kus en liep toen door de deur naar haar plek vooraan in de daar achterliggende zaal.

Langzaam liep ze verder terwijl ze af en toe glimlachte naar de gasten die haar groetten. Voor de deur hield ze halt. Een paar seconde wachtte ze, toen voelde ze een hand op haar arm. Ze draaide zich om en keek naar haar vader, zijn ogen glimmend van trots. Hij gaf haar een vaderlijke knuffel en gaf haar toen een arm. Hij knikte haar toe en opende langzaam de deur.

Toen ze de zaal in keek werd haar gezicht gezicht door een prachtige lach. De gasten, voornamelijk familie en goede vrienden, die in deze zaal op haar hebben staan wachten stonden op. Langzaam wandelde ze met haar vader door de zaal. Haar prachtig geklede zus gaf haar het boeket en liep toen samen met haar andere zus achter hen aan. Maar zij had maar oog voor een ding. Een persoon, vooraan in de zaal.

Zijn witte pak zat perfect om zijn lichaam heen en stak sterk af tegen zijn halflange donkere haar. Zijn stropdas was rood, dezelfde kleur als de roos die in zijn borstzak prijkte. Zijn prachtige en helder blauwe ogen staarden vol trots in die van haar. Zijn glimlach, oogverblindend op zijn perfecte gezicht geplakt.

Daar stond hij. De man aan wie zij haar hart heeft gegeven.

Hoi mensen! Dit is een soort van proloog voor mijn boek. Gewoon een voorbeeldje van mijn verhaaltjes. Het is een beetje een gek verhaal maar ik heb letterlijk mijn fantasie de vrije loop laten gaan. Niet denken, doen. Kennen jullie het boek Latté's and Literature? (Op Wattpad) Dat is een heel gedetailleerd boek. Ik wilde dat ook wel eens proberen. Het is niet zo dat al mijn verhaaltjes zo worden. Ik had er gewoon zin in :)

Comment / vote / follow 🙋