I tried my best to forget what happened. Those were worthless."Sorry talaga sa abala. Si Anne kasi OA. Siya ba nagsabing samahan mo ako?" tanong ko nang makapasok sa sasakyan niya.
Ang kumag may BMW! Hindi siya nagsalita at pinaandar na lamang ang sasakyan. Nakakahiya! I mean we're not even close tapos ihahatid niya ako.
"Tahimik ka talagang tao 'no?" i asked
Kanina pa kami tahimik dito. Hindi ko talaga mapigilan yung bibig ko sa pagsasalita."Maingay ka talagang tao 'no?" he answered
"Oo eh." I said and gave him a smile " Friends pala kayo ni Calvin?"
"Why?"
"Wala naman, kailan pa? Saan kayo nagkakilala?" tanong ko "Same University? Bakit parang hindi kita nakikita na kasama niya?"
"Well, it's none of your business."
Ay, sungit!
Silence filled our place. Wahhhhh ayoko ng ganito."Pa-connect," I gave him a sweet smile and pointed the speaker on his car.
I handed him my phone for the password. I don't know what should I play. Hindi ko naman alam music taste niya. So I just decided to play a random playlist. Hindi ako sure sa mga laman no'n.
The loud lively music played which makes me smile. These somehow relieve the pain. Para na nga akong ewan na nakangiti. Nakatanaw lang ako sa bintana habang sumasabay sa kanta na parang wala akong ibang kasama.
I was slowly recovering myself from the thing that happened earlier, when a familiar song played. Sh1t!
'Kaya namang makayanan kahit pa na nahihirapan
Kahit lungkot, dumaraan 'pag natuyo na ang luha'"Parang nahipan ang 'yong kandila
Init ay wala"
He used to be with me. Love me. I used to feel his warmth every night. But now....."Hindi ba pangako mo nu'ng una, tiwala'y iingatan?"
Tears fell from my eyes as I sang. He promised to be always by my side. He was the first man I trusted. Then suddenly...."Baka naman, sa susunod na habang-buhay, ha-ay na lang"
I didn't let the song to continue and already played the next song. "So-sorry, a-ano may naligaw na kanta sa playlist ko."
Fuck it! That was just a song. I wiped my tears and took a deap breath. Come on Allegra, it's been almost a decade. Move on! One song. The only song, that causes me to shed in tears. Pain always comes back with the memories, every time i heard that song. In just a snap my whole mood changed.
"A-ano, pa-pahatid na lang pala sa office." I said
"You were rushing to go home earlier," he answered "Then now, you want to work?"
"Oo, may trababo pa kasi akong tatapusin." dahilan ko
Hindi na siya nagsalita pa. Wala naman talaga akong gagawin sa office dahil nag-file ako ng leave hanggang ngayong araw. Plano ko sanang tumambay lang sa bahay ngayong araw, pero dahil wala na ako sa mood hindi ko na magagawang magrelax. That's why I do hate planning.
Nakita kong malapit na kami sa office kaya inayos ko na ang gamit ko. Nakita ko ang namumugto kong mata nang matapat iyon sa screen ng phone ko. Hinanap ko ang salamin ko pero hindi ko iyon nakita sa bag. Peste! Haharap ako sa mga tao tapos ganito mukha ko. Pati eyeglasses ko hindi marunong makisama.
![](https://img.wattpad.com/cover/263892987-288-k907381.jpg)
YOU ARE READING
Sa Susunod Na Habang Buhay
General FictionGavin a doctor with strong and cool personality, used to abhor life, until she met loud and cheerful Ally who is grieving inside. This is not just a story, it's a window through the heavenly life of hell with regrets, bad decisions and secrets.