Obsession

24. Bölüm | İş

"Angel! Sadece, doğru ya da doğru değil diyeceksin. Bu kadar basit"

Ağzımı konuşmak için açtım ama söyleyecek bir şey bulamadım.

"Tam olarak doğru sayılmaz-" 

 Bakışlarında anlık bir hayal kırıklığı belirdi.  

"Harry" dedim, diğer cümlemi yarıda keserek. "Lütfen, baş başa konuşabilir miyiz?" sesim daha kısık çıkmıştı ve ona doğru bir adım atmıştım.   

"Angel" dedi sertçe, "Onu senin çağırdığın doğru mu değil mi?"

"Çağırdığım doğru ama-"

"Bu benim için yeterli" diyerek lafımı kesti. 

Jake'e son bir bakış atıp uzaklaşmak için arkasını döndü.

"Harry!" seslenmem tekrar bana dönmesi için yeterli olmamıştı, "Bekle!"

Peşinden gitmek için hamle yaptığımda son anlık bir kararla duraksadım ve kıstığım gözlerimle Jake'e baktım.

"Mutlu musun?!" bağırdım.

Omuzlarını silkti.

"Sadece gerçekleri söyledim" dedi bilmiş bir tavırla.

"Gerçekleri mi?" tısladım, "Peki, gerçekleri bir de benden duymak ister misin?" Harry'nin peşinden gitmek için attığım, Jake'e olan bir kaç adımlık mesafeyi kapattım. Doğrudan gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Sen, hayatımda gördüğüm en kötü kalpli, en dengesiz ve en itici erkeksin. Şimdiki aklım olsaydı seninle bir saniyemi bile harcamazdım. Geçmişte yaptığın hataları alttan almış olmam aptallıktan başka bir şey değildi. Artık akıllandım ve Harry'e karşı bir şeyler hissediyorum. Onunla aramızı bozmaya yeltenirsen ya da bir kez daha aramıza girmeye çalışırsan, seni mahvederim" 

Bir süre öylece bakışmaya devam ettik. Bakışlarında bariz bir şaşkınlık ve hayal kırıklığı vardı. 

"Umarım bu yeterli olmuştur" bunlar dönüp Harry'nin gittiği yöne bakmadan önce söylediğim son sözlerdi. 

İçinde bulunduğum bu duygu karmaşası da neydi böyle? Aynı zamanda hem Harry'e sinirliydim, hemde kendimi suçlu hissediyordum. Yaptığım yanlış mıydı? Jake'i aramış olmam neden Harry'i bu kadar ilgilendiriyordu ki? Benim aksime, onun bana bir açıklama borcu vardı. Ne olmuştu da her şey bir anda yine bana dönmüştü! Haklıyken nasıl birden bu duruma gelmiştim.

Eğer Jake birden karşımıza çıkmış olmasaydı, şu anda Harry'nin onu affetmem ile ilgili yalvarışını büyük bir zevkle dinliyor olabilirdim. 

Aslında sorun Jake'de değildi. Bendeydi. Ona bu kozu vererek tam bir aptal gibi davranmıştım. 

Aptal.

Aptal Angel!

***

"Kafam o kadar karışık ki" dedim bıkkın bir ses tonuyla "Başta şu iddia meselesini öğrendim. Biliyorsun. Dün gece sana anlattığım olay. Kandırıldığımı bilme-"

"Kandırıldığını düşündüğün için mi, Harry tarafından kandırıldığını düşündüğün için mi?" dedi Valeria.

"İkisinin arasında bir fark göremiyorum" dedim hemen.

Gülümsedi.

"İkisinin arasında büyük bir fark var Angie" dedi bilmiş tavırlarına devam ederek "Eğer aynı şeyi Jake yapmış olsaydı, bu kadar umursayacağını sanmıyorum. Harry'e o kadar alıştın ki, onu kaybetmiş olduğunu bilmek seni her şeyden daha çok üzdü"