Herkes çok şaşkındı ama bir o kadar mutluydular. Ama en büyük mutluluk Ayşe'nin di yıllardır yasını tuttuğu oğluna şuan sarılıyordu onu öpüyordu göz yaşları içinde oğlunun yanaklarını tutup göz yaşları içinde bakar
Ayşe : Buradasın dimi sen hayal görmüyorum dimi
Hakan : Buradayım annem
Annesinin göz yaşlarını silip ona sımsıkı sarılır arkada kendisine dolu gözlerle bakan kardeşlerini fark ettiğinde annesinden ayrılıp ikisine sarılır
Akın : Hoş geldin kardeş
Hakan : Hoş bulduk kardeş
Karaca : Buradasın
Hakan : Buradayım boncuğum
Kız kardeşinin gözlerini silip onun anlından öper sonra en arkada kendine ağlayarak bakan Sibel'i fark eder onun karşısına gelir hemen sarılırlar
Hakan : Sevgilim
Sibel : Kabustan uyandık
Tam o sırada Hakan duyduğu ses ile donar kalır
Hakan : Baba
Karısından ayrılıp ona seslenen küçük çocuğa baktığında donar kalır resmen. Kendisine baba diyordu bakışlarını tekrar Sibel'e çevirir. Baba özlemi ile dolu olan küçük çocuk hemen ona sarılır
Hakan : Anne babam gelmiş
Sibel : Geldi annecim
Çok şaşkındı Hakan yıllar sonra ailesine kavuşmuştu ve çocuğu olduğunu öğrenmişti ne his ediceğini hiç bilmiyordu. Çocuğun boyuna eğilip ona uzunca bakar
Hakan : Adın ne
K.Hakan : Hakan senin adını vermiş annem bana
Hakan : Öyle mi
K.Hakan : Artık gitmiyceksin dimi baba
Hakan : Söz bir daha gitmiycem