Mevsim Hâlâ Sen...

11.Bölüm(Alyans)

Eslin'den

14.06.2016

Sabah erkenden işlerim var diyerek hastaneden ayrıldım. Şuan ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. En iyisi Helin'e gidip herşeyi anlatmak ve akıl istemekti.

Annem ve o adamın nişanladığına hala inanamıyordum. Bu kadar büyük bir aşk beklemiyordum açıkçası.

Aklımda o kadar çok soru var ki... Akşam anneme sormamak için kedimi tuttum. Bir birlerini evlenecek kadar çok seviyorlardıysa neden ayrıldılar da annem babamla evlenmek zorunda kaldı?

Ne kadar düşünürsem düşüneyim bir türlü beni tatmin edecek bir cevap bulamıyordum. Ya hayat çok acımasızdı. Ya da annemle Berat denen adam birbirlerini gerçekten çok sevmiyorlardı.

"Hayırdır yine ne oldu?"

"Dün annemin odasında eşyalarını toplarken dolabın içinde bir kutu buldum."

"Eee?"

"Kutunun içinde bir zarf buldum. Zarfın içinde bir yazı, fotoğraf ve alyans çıktı."

"Alyans mı?" Helin yerinden fırlayarak kalktı. "Alyans ne alaka kızım?"

Sıkıntılı bir şekilde nefesimi dışarı verdim. Ardından çantamı elime alıp içinden zarfı çıkardım. Helin elimden yırtarcasına alınca kızgın gözlerimi ona sundum.

"Dikkat et Helin. O zarf tek kanıt."

"Pardon." Dedi ilgilenmeyerek. Şuan tüm dikkatini zarfa vermişti.

Aceleyle yerine oturup zarfa baktı. Üstünde bir şey yazmadığını görünce içini açtı. Eline doğru boşaltınca içinde ki alyans eline düştü. Zarfı yanına bırakıp alyansı incelemeye başladı.

"12 Nisan 1995..." Düşünceli bir şekilde alyansın içine bakmaya devam etti. Ardından bana döndü. "Herhalde nişan tarihi filandır bu."

"Zarfın içindekilere bak. Anlayacaksın."

Dikkatle tekrar zarfa yöneldi. İlk önce mektubu çıkartıp okudu. Sonra onu katlayıp eline resmi aldı.

"Acaba burada ki kimdi?"

"Bence o adam. O olmasa annem neden fotoğrafı kesip atsın ki?"

"Haklı olabilirsin de ben hala bir şey göremedim ya da anlamadım diyelim biz buna." Dedi gözlerini iyice açarak. Sıkıntıyla nefesimi tekrar dışarı verdi.

"Fotoğrafın arkasına bak."

Fotografın arkasını çevirmesiyle 'yuh' demesi bir oldu. Sonunda benim zeki kardeşim anlamıştı.

"Oha ya olaya bak. Burcu, Berat 12 Nisan 1995 Nişan! Kızım bunlar nişanlanmışlar!"

"Evet" dedim sıkıntıyla.

"İnanamıyorum ya. Ee peki bunlar neden ayrılmışlar ya? Dertleri neymiş?"

"Bende senden bu konuda fikir yürütmeni istediğim için buradayım."

"Ne diyeceğimi bilmiyorum ki bende." Dedi koltuğa otururken. Ellerini kafasına götürdü. Sıkıntıyla ofladı.

"Hayır, bu kadar bir birlerini seviyorlardıysa niye nişanı attılar? Attılar diyelim adam annemi annem onu çok seviyormuş neden tekrar bir araya gelememişler ki? Ortada o kadar büyük bir sevgi yok desem o zaman neden hala annem deli gibi o adamı seviyor? Of Helin ya Of. Kafayı yiyeceğim."

"Canım eninde sonunda öğreneceğiz. Merak etme. Hiçbir şey sonsuza kadar sır olarak kalmaz."

Uzanıp onun elini tutum.