The Demon Who Falls Inlove (On Going)

Chapter 29

Mika POV.

Kasalukuyan akong nagsesearch ng facebook account ng aking bestfriend. You know already who she is.

No other than........vrialle.

Gusto kong humingi nang apology sa kanya nang dahil sa inasal nang mommy ko. I felt embarrassed.Gusto ko sana siyang puntahan sa bahay niya kaso di ko alam address niya. Sinubukan ko din siyang tawagan pero agad ko ding napagtantong wala akong ni isang numero nang number niya. And now here I am. Searching her Facebook account. Mag-iisang oras na ako ditong nakababad sa phone ko pero ni isang account ni vrialle di ko mahagilap.

Tinype ko yung vrialle. Oo. Maraming lumalabas pero di pareho nang apelyido nang kaibigan ko.

*No results found.*

Oh Lord. Don't tell me wala siyang facebook account? Simula nung una naming pagkikita. Never ko siyang nakitang may hawak na cp. Demmit mika. Maya siguro wala syang facebook account eh dahil wala syang phone? Yup! Yan siguro ang dahilan. Tch. Ang tanga ko kanina.

ring~ ring~

Tinignan ko kung sinong caller. Huh? Unknown number? Sinagot ko ito.

"Hello?"

Bungad ko sa kung sino mang tao ang nasa kabilang linya.

"Hi mika."

Napapitlag ako nang marinig ang pamilyar na boses ng lalaki. Pero.. Aishhh impossible naman sigurong siya toh. Di na nga yun nagparamdam matapos niya akong pinarahan nang taxi nung time na di ako makapag- bisekleta dahil binunggo niya ako. Di man lang nagsorry ang kumag. Tch. He didn't even approach me in school nang bumalik na kami sa klase. So it's impossible. Nakalimutan na siguro niya ako. At kung nakalimutan niya ako? Pake ko ba? Di naman kami friends. Duhh.

"Who you? Bat alam mo pangalan ko? Stalker kita anoh?"

Nakarinig ako nang kaunting halakhak galing sa kabilang linya. Aba. Nakadrugs ata toh.

"Ang hangin mo naman. Kala mo maganda eh di naman marunong lumangoy."

There's one person I only thought the moment he says that i can't swim. And the way he talks..dammit it sounded like him.

"Hoy sod. Ikaw bato?"humahalakhak ulit ito.

"Buti alam mo. Kala ko aabot pa toh hanggang bukas. Slow mo kasi eh." Aba tignan mo nga naman. Kahit kailan ang sarap ingud-ngud ang mukha nito sa semento.

"Tsk. Kasalan ko bang di kita makilala ha? Tsaka pano nakuha number ko? Wala akong natatandaang binigay ko  number ko sayo."

Naiinis nako. Panira naman kasi tong mukong nato. Tatawag na nga namimilosopo pa. Peste.

"Tsk."

Tanging saad nito at pinatay ang tawag. Seriously. May topak ata tong mukong nato. Tch. Hay naku makapag- fb na ngalang. Nagpatuloy ako sa paghahanap sa account ni vrialle. Di padin ako susuko anoh. Baka naka hide lang yung account niya and only visible for her friends.

May ganun ba?

Syempre wala. Tch.

Blag!

Nanlaki ang mata ko nang marinig ang tunog na iyon. Napalingon ako sa may terrace. Kumunot yung noo ko nang makitang nakabukas yung pinto. Nasarado ko naman to kanina ah. Nilagay ko muna ang cellphone sa higaan at naglakad patungo sa pintuan nang terrace at sinarado ito.

Muntik nakong mapatalon nang maramdaman na parang may humaplos sa may batok ko. Agad akong napalingon sa likod. Wala namang tao.

Hangin lang siguro yon.

Nagkibit balikat lamang ako at sumalampak na sa kama at ibinalik ang atensyon sa paghahanap sa account ni amiga.

Vrialle Pov.

I started at the unconscious little girl laying in my bed. Tanaw ko mula rito ang kulay pilak na libro na nakaguhit sa kanyang leeg. Kasing liit lamang ito nang isang maliit na bilog na hikaw.

Napatigil ako sa pag-iisip nang maramdaman ang isang kamay na nakahawak sa balikat ko. Walang modo kong ikinumpas nang pabilog ang aking kamay dahilan ng pagdaing ng kung sino mang humawak sa balikat ko.

"Argh!! A-Aray v-vrialle! Ano ba!"

Walang ekspresyon kong nilingon si alejandro na ngayon ay nakabaluktot ang katawan na tila isang nakabaluktot na ahas.

Pinitik ko ang aking kamay kasabay non' ang pagbalik normal ng pigura ng kanyang katawan.

"Nuba! Ba't mo ginawa yun!?"inis niyang sabi ng tuluyan na syang nakatago ng normal. I just shrugged my shoulder and look at him emotionless.

"Tsk."inis niyang asik habang inaayos yung polo na suot niya.

"Anong ginagawa mo dito?"

Diritso kong tanong ng hindi padin inilihis ang tingin sa kanya. Inis itong napabuntong hininga. Laking gulat ko nalang nang unti-unti itong lumapit sakin at lumuhod sa harapan ko.

"Is this another kind of show?" I raise my eyebrow while asking him.

He shake his head.

"No." His expression turns soft while saying that word. Then he look at me. This time there's no hint of hatred and irritation in his eyes. All I can see right now is pain and desperation. Its like his trying to do something hard even if its going to trample his pride.

Then all of a sudden he suddenly hold my hand, lower his head and start begging like a man who wants to save someone's life.

"P-Please. Please vrialle. I'm begging you. I trample my pride just to do this. I can be your slave or whatever you want me to be. Just...J-Just please go back. Please help her." Nagmamakaawa niyang sabi. Hawak niya parin ang kamay ko habang nakayuko yung kanyang ulo.

Just what the...hell is going on? Naguguluhan ako at nagugulat na sa pinaggagawa nito. I must prefer his old badass self hindi yung ganito na may paluhod-luhod at nagmamakaawa. Sino bayang babae na yan na syang dahilan kung bakit niya ginawa ang lahat nang toh? Demon's like him has a pride to protect and not even beg for someone's  life. Not even kneeled down.

"Ano bang ginagawa mo--"

"Please save her."

Saad niya ulit at tuluyan nang tumingala sakin dahilan nang makita ko ulit ang kabuuan nang kanyang mukha. I can clearly see tears in his eyes. Magsasalita na sana ako ng inunahan niya uli ako.

"P-Please save our mother."

Para akong napako sa kinatatayuan. Tila huminto yung mundo ko at pigil hiningang pinakiramdaman ang sarili.

Did I really hear it right?

Or I'm just imagining it.

"A-Anong sabi mo?"

*†***************************
A/N:
             †End of Chapter 29†
                Hope you enjoy.❤️❤️❤️

Also:

° Don't forget to vote, comment and share my story. Arigato gonsaimas.