The Demon Who Falls Inlove (On Going)

Chapter 30

Vrialle Pov.

Parang namanhid ang katawan ko sa narinig. I didn't know that my mother has been ill since I was five years old. Her body is slowly fading and get rotten everyday. Sa tagal ng panahong nawalay ako sa aking ina hindi imposibleng nakalimutan ko na ang hugis at pigura ng kanyang mukha.

"Please."

Saglit akong napatunganga habang nakatingin sa kapatid kong nagmamakaawa. He's still holding my hand and keep begging. Lumingon ako sa kama kung saan mahimbing na natutulog ang musmusing bata.

Napabuntong hininga ako sabay tanggal  nang kamay niyang nakahawak sakin. I glance at my watch. It's just 11am in the morning. May kaonting oras pako bag-o magising tong payatot nato.

Tumayo ako at pinagpagan ang sarili dahilan nang ikinakunoot ng noo niya.

"Tumayo kana dyan at may bakanteng oras pakong natira."

Lumiwanag agad ang mukha niya. Agad niyang pinahiran ang kanyang luha sabay dali-daling tumayo.

"Thank you very much. I promise we won't stay too long. Just...just heal our mother." masayang saad niya. I can now see hope in his eyes.

"Portal." tanging saad ko at tinignan sya nang walang emosyon.

"Ah oo."saad niya at ipwunisto ang sarili. He close his eyes and start chanting some demon language and in ten seconds, a large whole appear in front of us. May kulay- lilang nakapalibot sa human size na itim na bilog.

"Tayo na?"nabalik ako sa huwisyo ng marinig ang boses niya. Saglit kong tinitigan ang kamay niyang nakalahad bago ito tinanggap. Tumango muna siya sakin bago kami tuluyang tumapak sa lagusan.

Sa sandaling tumapak yung paa ko sa lagusan parang biglang umikot yung mundo ko. Nahihilo ako. Tangna. Humigpit ang kapit ko sa kamay ni jandro. Umiiba nadin ang takbo nang sikmura ko.

Oras na naramdaman ng paa ko ang semento. Agad akong bumitaw sa kamay niya at dali-daling sumuka sa gilid , di ininda ang nagbabagang apoy sa ibaba.

Hawak ko parin ang tyan ko habang patuloy na sumusuka. Naramdaman kong may humahaplos sa likod ko. I know it's jandro. Tangna. Matatagal-tagal narin nung huli akong dumaan sa lagusan. Naninibago yung katawan ko kaya siguro ganito nalang ang reaksiyon nito.

Nang tumigil nako sa pagsuka inabotan niya ako nang bottled mineral water. Agad ko itong hinablot at nagmugmog tas ibinuga ito sa ibaba na nilamon lamang nang nagbabagang apoy.

"Ok ka na?"tanong niya nang sandaling nilingon ko sya. Tumango ako sabay abot sa kanya pabalik ang mineral water.

Nakahinga naman siya nang maluwag at iginaya ako papasok sa pasilyo.

"San ka nakakuha nang bottled water?" tanong ko. Nakapagtataka lang. Wala naman siyang dalang tubig kanina pagpasok namin. O baka di ko lang napansin.

"May nakahanda na akong tubig bago ako pumunta sa bahay mo dahil alam kong maninibago yang katawan mo."prenteng saad niya at nagpatuloy sa paglalakad. Tsk. So he already planned all of this. I almost forget that he's a man who doesn't take actions unplanned.

"So you already planned all of this."malamig kong sabi sabay tigil sa paghakbang. Seems like he felt me stop. Tumigil siya sa paghakbang at lumingon sa gawi ko.

"Look. Don't take it as a bad idea."lumapit sya sakin at hahawakan sana yung balikat ko pero inilag ko lang ito. Napabuntong hininga ito bago nagsalitang muli." Aaminin kong gusto ka na naming pabalikin at panatilihin dito pero di pwede kasi tanging ikaw lamang ang makapagsesisyon kung nananatili ka rito o hindi. At totoong may sakit si ina simula nung bata pa tayo at tanging ikaw lamang ang makakapagpagaling sa kanya. But as what I've said it's your choice. And I'm keeping my words to not let you stay in here for too long. I'm keeping it as long you heal our mother. "saad niya at nananatili na lamang sa kanyang kinatatayuan.