The Demon Who Falls Inlove (On Going)

Chapter 27

A/N: hello guys!!!! Yeieehhh. Dahil love love ko kayo maguupdate ako nang mahaba-haba ngayon. Thanks to those who still support me. Pls. Don't forget to vote and comment. Laban lang!!! Arigato gonsaimas!!!❤️❤️❤️

**********************************

Vrialle POV.

Ngayon na ang araw na pwede nang makalabas si mika. Pwede na naman syang makalabas kahapon kaso ayaw pa nung parents ni mika. Dapat mag stay pa daw si mika hanggang bukas at obserbaran kung maayos na ba talaga yung lagay niya. And that tomorrow is today. Mas lalo pa siyang sumigla matapos ko sabihin ang lagay nina zelo at ang mga kasamahan niya kahapon. And she can't wait to get out in this hospital.

"Ma I'm ok."saad ni mika habang inalalayan siya ng kanyang ina pagpasok sa kotse.

"But sweetie, I'm worried."nag-alalang saad nang kanyang ina.

"Alam mo ma, ok na ok na ako. I'm not a fragile person."saad niya at nginitian ang kanyang ina samantalang naglakad naman patungo sa driver seat yung daddy nya.

Napabuntong hininga na lamang yung kanyang ina at hinayaan na lamang siyang magbukas ng pintuan nang sasakyan. But before she finally enter, she turn her gaze towards me and speak.

"Syanga pala vrialle. Sama ka na samin. Samin ka na magtanghalian." yaya ni mika.

"Oo ija, samin ka na magtanghalian." dagdag pa nang kanyang ama.

"Thank you Mr. Vertiez and mika for your offer but I can't accept that. May pupuntahan pa kasi ako."I said.

"Di ba pwedeng ipagpaliban muna yan?"her mom asked.

"Nope. Its important."deritsong saad ko.

"So your saying na mas importante pa yang lakad mo kesa sa anak kong nagpapasalamat sa iyo? Anong klase kang kaibigan?"her mom suddenly bark out.

"Mom."sita ni mika sa kanyang ina.

"Its really important Ms. Vertiez....more important than your life."walang gana kong sabi. Nagsisimula nang kumulo yung dugo ko sa babaeng toh. Pasalamat sya ina siya nang kaibigan ko kundi.... malamang kanina pa nasunog ang kaluluwa nito sa impyerno.

"Its ok iha, may ilang araw pa naman eh."saad ni tito.

"Yup. That's ok amiga. There's always next time naman eh wala nalang hangganan ang araw eh. So no prob. Maybe next time you can join us."mika said happily while her mother just roll her eyes exaggeratedly. Tsk. How I hate toxic people.

"Thanks for understanding."tanging saad ko.

"No problem bes."saad ni mika. Kumaway muna ito bago pumasok sa loob nang sasakyan at umalis na.

Sigh*

I put my hands inside the pocket of my jeans and starts walking. Habang naglalakad may aksidente akong nabangga na bata. Batang pulubi rather.

"A-aray. Ay sorry po."saad nito sa maliit na boses habang nakayuko. Typical child voice.

I lean down and help her stand up.

"Salamat po."saad nito at tumingala. She's... she's so familiar. Agad nanlaki ang mata ko nang tuluyan ko nang maalala. Sya yung batang palaboy na nakabanggaan ko nung araw na nakapunta ako sa bahay nina zelo at naglakad na pauwi. She's the girl who tells me the prophecy. Yung mga salita na palaging bumabagabag sakin kada gabi.

"What's your name?"tanong ko dito.

"Camera po."kumunot yung noo ko sa sagot niya. Ginagago ba ako ng batang toh? Camera? What the fuck? Sinong matinong magulang ang pangalanan ang kanilang anak na camera? Ano yun? Obsessed lang sa camera yung magulang ng bata? Tsk. Mga tao nga naman.