Naked

Hoofdstuk 5

Een besef van tijd hadden wij niet. Natuurlijk, als wij de warme maaltijd kregen was het avond. Dat begrepen wij ook wel. Maar voor de rest was alles een groot raadsel. Naast het bed stond een bureau en daarin had ik het briefje neer gelegd. Ook zag ik dat er pen en papier lag. Kon altijd nog van pas komen om aantekeningen op te schrijven, bedacht ik mij. Ik hoorde gestommel in de kamer en vroeg mij af wat Sue aan het doen was. Waarschijnlijk weer aan het zoeken naar aanwijzingen. Of zoiets. De warme stralen van de douche verwarmde mijn koude huid. Een verwarming kende ze niet. Althans, in de avond niet. Daarom namen wij elke avond een douche. Afzonderlijk van elkaar. Ik sloot mijn ogen en dacht na over hoe ik hier terecht was gekomen. Ik wist het niet. Ik kon mij alleen de maandag nog herinneren. Dinsdagochtend werd ik hier wakker. Was er maandag iets raars gebeurd? Ik dacht diep na. Ik ging naar mijn werk. Kwam terug. Was uiteten geweest met Nathalie, mijn zoveelste scharrel in de maand. Meer niet. Ik ging slapen en werd hier wakker. Het frustreerde mij dat ik niets wist. Ik zette de douche uit en stapte eruit. Ik droogde mij af en deed weer een handdoek om mijn middel. Ik liep weer terug naar de kamer en zag dat Sue in bed lag. Naakt. Haar badjas hing over een stoel heen. ‘Ik had het koud’, fluisterde ze. Ik zag dat ze tranen in haar ogen had. Ik ging naast haar zitten op het bed. ‘Alles oké?’

Ze schudde wild haar hoofd. ‘Nee Dean. Nee. Godverdomme. Waarom moeten ze nou net ons ontvoeren!’

‘Rustig maar. Het komt goed’, stelde ik haar gerust.

‘Waarom wij twee? Wij hebben niets met elkaar te maken.’

Er ging een lampje branden. Ze had gelijk. Waarom wij? Wij kenden elkaar niet. Ik kon hier nog niets mee, maar dit was wel belangrijke informatie om te onthouden. ‘Vind je het erg als ik ook in bed kom liggen?’ Vroeg ik haar.

Ze schudde haar hoofd en veegde een verdwaalde traan weg. Ik schonk haar een glimlach met een achterliggende boodschap erin. Ze begreep het en draaide haar hoofd weg. Ik liet de handdoek vallen en ging snel in het bed liggen. Ik ging op mijn rug liggen en staarde naar het plafond. ‘Ik begrijp er echt helemaal niets van en het frustreert mij enorm.’

‘Ik begrijp er nog minder van.’

Ik zuchtte diep. Ook Sue slaakte en zucht. ‘Waarom wil je niet praten over jouw ex?’

Ik keek haar verbaasd aan. Die vraag kwam onverwacht. ‘Gewoon niet.’

‘We hebben toch niets beters te doen dan praten. Dus vertel het mij.’

‘Sommigen dingen kunnen beter niet meer opgerakeld worden Sue. Sommigen dingen kan je beter vergeten. En nooit meer aan denken. Nooit meer.’

Ze draaide zich naar mij om en legde een hand op mijn wang. ‘Sorry.’

Ik pakte haar hand en legde die op het dekbed.

‘Nogmaals sorry. Ik…ik voel me gewoon zo alleen.’ Ik zag dat ze opnieuw begon te huilen. ‘Wil je…dit gaat zo stom klinken…tegen mij aan slapen vannacht?’

Eerst wilde ik ‘’nee’’ zeggen, maar toen bedacht ik mij dat het ook mij warm zou houden. Ik zag haar betraande gezicht en het verdriet in haar ogen. Ik knikte. Sue ging op haar zij liggen en ik ging achter haar liggen. Ook op mijn zijn. Ik sloeg mijn gespierde armen om haar heen. En zo vielen wij uiteindelijk in slaap.