Naked

Hoofdstuk 31

Zuchtend ging ik voor de derde keer die dag onder de douche staan. Gedachten raasden door mijn hoofd. Waarom hadden wij beiden niets gemerkt? Ik moest de handdoek beter vastmaken, flitste het door mijn hoofd. Dan moest de ontvoerder beter zijn best doen en zouden wij het misschien wel opmerken, mocht hij nog eens komen. Mijn gedachten schoten weer terug naar het dagelijks leven. Hoe zouden mijn vrienden zich voelen nu? Ik was wel vaker een weekje weg zonder hun iets te melden, maar ik zat hier zeker al langer dan een week. Een maand? Een half jaar? Ik was al het besef van tijd kwijt. Ik dacht aan Amelia, haar behandeling kon nu natuurlijk niet doorgaan. Ik hoopte vurig dat ze zichzelf niets aan deed. In mijn gedachten beloofde ik haar dat ik terug zou komen, dat ik haar dan weer verder zou helpen, als zij zichzelf maar niets aan deed. Een trillende zucht ontsnapte uit mijn mond. Mijn grootste angst was niet dat mensen niet naar mij zochten, maar dat ik Amelia voorgoed kwijt zou raken. Ik hoorde voetstappen, die maar van een iemand konden zijn. ‘Zal ik weer bij je onder de douche komen staan?’ Vroeg ze voorzichtig en keek mij onderzoekend aan. Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee laat mij maar even.’

Ze keek mij met gefronste wenkbrauwen aan. ‘Jij bent psychiater, dus dan moet je weten dat het beter is om erover te praten, dan om het voor je te houden.’

Soms vond ik het echt niet grappig meer als ze weer over het feit begon dat ik psychiater was. Ik zuchtte diep waardoor Sue een klein lachje liet horen. ‘Sorry’, zei ze daarna snel. ‘Ik ga weer terug naar het bed. Als je mij nodig hebt…Dan ben ik in ieder geval niet ver weg.’

‘Al zou je willen, dan zou dat nog niet gaan’, zei ik en een kleine glimlach verscheen rondom mijn lippen, al kon ze die niet zien omdat ik met mijn rug naar haar toe stond. Ze liep weer terug de kamer in en ik was weer alleen. Ik liet de warme stralen mijn trillende rug verwarmen. Ik wist niet waarom ik zo erg trilde. Het kwam zomaar uit het niets. Ik liet mijn hoofd tegen de muur aanhangen en voor het eerst sinds ik hier was, viel er een traan op de grond. Amelia maakte meer in mij los, dan dat ik had verwacht. Ik dacht dat ik haar wel kon behandelen zonder dat ik er gevoelens bij kreeg. En dat ging goed. Totdat ik hier vast kwam te zitten. Nu kwam ik erachter dat ik al die tijd tijdens de sessies mijn gevoelens weggedrukt had. Zuchtend zette ik de kraan uit, mijn huid begon al aardig te verrimpelen. Ik droogde mijzelf af en liep naar het bed toe, waar Sue inderdaad op zat. Ze staarde naar haar handen. Ik ging zwijgend naast haar zitten. Volgens mij dachten wij beiden aan dezelfde belangrijke persoon in ons leven. Ik streelde haar rug en ze liet zich zuchtend tegen mij aan vallen. Zo zaten we een tijdje. Beiden zeiden we niets. Beiden waren wij tevreden met de stilte om ons heen.