Naked

Hoofdstuk 39

Hoofdstuk 39

Er verscheen een briefje. Iets wat bij ons de hoop deed oplaaien. Iets wat mijn art een sprongetje deed maken. Wij vlogen elkaar in de armen en ik drukte mijn gezicht in haar zachte haren. 'Het is bijna voorbij', fluisterde ik in haar haren. De tranen stroomden over haar wangen en de opluchting was in haar ogen te zien. Maar meteen maakte dat plaats voor angst. 'Dan is het tussen ons ook over', bracht ze uit met trillende stem. Ik zuchtte diep. 'Het spijt mij Sue. En misschien is het ook wel beter als we elkaar niet meer zien', opperde ik. Ze staarde triest voor zich uit voordat ze antwoord gaf. 'Misschien wel', zei ze zachtjes. Oh zo zachtjes. Ze wilde dat ik het niet gehoord had, maar dat had ik wel. Ik knikte. 'Ik denk echt dat dat het beste is Sue.'

Ze knikte en verdween naar de badkamer. Even later hoorde ik luide snikken, en water dat naar beneden kletterde. Ik keek uit het raam. Naar de mensenmassa, waar ik binnenkort ook weer aan deel kon nemen. Het briefje had ik nog steeds stevig vast. Alsof de ontvoerder ons niet liet gaan, als ik het los zou laten. Ik las het nog eens. En nog eens. Ik begreep er alleen zo weinig van. Waarom zouden binnen een week vrij zijn? En waarom precies binnen één week? Ik werd en duizelig en moe van. Ik legde het briefje op het tafeltje neer en ging op het bed liggen. Wat moest ik aan met Sue? Ze had gevoelens voor mij, maar had ik die ook voor haar? Ik schudde direct mijn hoofd. Nee Dean, die had je absoluut niet. Ze hoorde bij Sam. Ze hoorde mij nooit meer te zien. Ze hoorde dit net zoals mij te vergeten en er nooit meer over te praten. Alleen wist ik wel dat ik erover zou moeten praten. Ik had een cliënt die ontvoerd was geweest. En die moest er juist over praten, anders ging ze eraan onderdoor. En ik wist dat hoe hard ik mijzelf ook voor deed, ook ik eraan zou moeten geloven om er een beetje over te praten. Niet teveel natuurlijk. Alleen leek dit niet echt op een ontvoering. We werden niet vastgebonden of gemarteld.  Bedreigd met de dood. We hadden het redelijk luxe. Ik begreep alleen het naakte gedeelte niet. Ik haalde mijn schouders op. Hij of zij bekeek ons, en waarschijnlijk hield diegene van naakte lichamen. Ik huiverde. Als ik nou meer eens wist wie het was. Als ik nou maar eens wist wat het hele doel van deze ontvoering was. Ik hoorde dat de kraan dichtgedraaid werd en even later verscheen Sue weer in de kamer. Ze ging naast mij op het bed zitten en zwiepte expres met haar natte haren zodat ik een beetje nat werd. 'Hé', bracht ik verontwaardigd uit. 'Was dat nou nodig?'

Ze glimlachte geamuseerd. 'Ja, ik vond van wel.'

Ik duwde haar achterover op het bed en begon haar te kietelen. Ze schreeuwde dat ik moest stoppen, maar daar gaf ik geen gehoor aan. En voor ik het wist drukte ik uit vol automatisme mijn lippen op de hare.

———————————-

Week 1 van de examens overleefd. Economie ging klote, Nederlands wel oké en biologie ging boven verwachting goed. :) In plaats van morgen vandaag een update, heb morgen geen tijd. Ik heb afgelopen week ook echt geen tijd gehad om te schrijven, vanavond pas weer. En ik heb last van afkickverschijnselen :') Haha. Nja, hopelijk vonden jullie dit een goed hoofdstukje! Volgende week nog vier examens, en dan vrijdagavond eindelijk zomervakantie! :D