Naked

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 24

Haar naam bleef als een ijzige stilte in ons midden hangen. Ze keek mij verwachtingsvol aan, hopend dat ik meer los zou laten. Ik weigerde. Amelia was alles wat ik hebben wilde en kwijt was. Nadat een depressie en borderline bij haar geconstateerd waren, wilde ze alleen bij mij in behandeling. Psychiater na psychiater had ze gehad. Haar onder de medicijnen gestopt en weer bij de volgende psychiater gedropt. Maar ze weigerde. Omdat mij als psychiater nemen, de enige manier was waarop wij elkaar nog zouden zien. Het was lastig. Mij beheersen om haar niet in mijn armen te nemen als ze weer een gruwelijke huilbui had. Het was zo lastig om met haar om te gaan als een cliënt, in plaats van een geliefde. Ik slikte de brok in mijn keel weg. Sue pakte mijn kin vast en draaide mijn hoofd. Onbewust had ik van haar weg gekeken. Nu keek ik weer in haar helder bruine ogen. Ze vroegen mij om het verhaal. Ik zuchtte diep. ‘Wie was Amelia?’ Vroeg Sue uiteindelijk en streelde mijn wang.

‘Mijn ex.’

‘Die ene ex waar jij het niet over wilde hebben? Waar je blind was van verliefdheid?’

Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Jij onthoudt ook echt alles hé.’

Ze knikte. ‘Wel als het belangrijk is.’ Ze drukte zachtjes haar lippen op de mijne.

‘Alles was geweldig. Ik dacht dat perfectie niet bestond, totdat ik haar ontmoette. Haar uiterlijk. Haar innerlijk. Haar uitstraling. Geweldig gewoon. Totdat ze ziek werd’, mijn stem stierf weg. Sue raakte opnieuw mijn wang aan. ‘Borderline en een depressie. Ik kon mijn oren niet geloven. Mijn Amelia die vol avontuur zat. Vol levenslust, wilde eigenlijk niets liever dan dood zijn.’ Een traan ontsnapte uit mijn ooghoek. Sue pinkte hem voorzichtig weg. ‘Wat erg’, fluisterde ze. ‘Is ze…dood?’

Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee gelukkig niet. Maar ze veranderde in een keer, waarna ze zich moest laten testen van de huisarts bij een psychiater. En dat kwam eruit.’

‘En toen maakte jij het uit?’

Ik knikte. ‘Zwak van mij of niet?’

Sue keek mij bedachtzaam aan. Uiteindelijk schudde ze haar hoofd. ‘Nee, dat vind ik niet. Het lijkt mij moeilijk met zo’n iemand te leven.’

‘Ze is mijn cliënt nu.’

Sue keek mij vol medelijden aan. ‘Waarom Dean?’

‘Omdat ze zich door niemand anders laat helpen dan door mij.’ Ik beet op mijn lip om nieuwe tranen te voorkomen. Sue nestelde zich tegen mij aan en drukte haar lichaam stevig tegen die van mij aan. ‘Het is oké om te huilen Dean.’

‘Zij was alles wat ik wilde’, mompelde ik en liet een eerste traan ontsnappen.

‘Kan je…haar niet terug nemen?’ Vroeg Sue voorzichtig. ‘Als je haar zo erg mist.’

Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee Sue, zo werkt het niet helemaal. Ik kon nadat zij veranderde mijzelf niet meer zijn. Ik paste mij aan. Maar het kostte mij teveel energie. Anders was ik bij haar gebleven. Zeker weten. Ik houd van haar.’