𝙊𝙉𝘾𝙀 𝙐𝙋𝙊𝙉 𝘼 𝙏𝙄𝙈𝙀 [𝙂𝙇] ✔️

Part 02

"ඩොක්ටර් මේ හැමදේම පටන් ගත්තෙ ගිය අවුරුද්දෙ ගිම්හාන නිවාඩුවෙදි."

" මම කොහොමත් පාසලේ එතරම් කැපී පෙනෙන කෙනෙක් වුනේ නැහැ. ඒ නිසාම මට කිසිම යාළුවෙක්වත් හිටියෙ නැහැ. එක අතකට ඒකත් ලොකු නිදහසක්. මට මගෙ පාඩුවෙ හිටියැකිනෙ.

ඒ වුනත් අපේ අම්මා හැමදාම කිව්වෙ එලී හොඳ යාළුවො ටිකක් හදා ගන්න. ඔයාට කවදාවත් තනිකමක් දැනෙන එකක් නැහැ කියලා. ඒත් ඉතින් මම කොච්චර උත්සහ කළත් ඒ කිසි කෙනෙක් මට ඒ තරම් කැමති වුනේ නැහැ.''

එලොයිස්ගේ මුහුණේ කණස්සලු ගතියක් නිරීක්ෂණය වූ නිසාවෙන් ඩොක්ටර් රොමානා මාතෘකාව වෙනස් කිරීමට තීරණය කළාය.

"එලී ඔයාගෙ අම්මා ගොඩක් හොඳ කෙනෙක් වගේ... එයා තාමත් ඔයත් එක්ක ඉන්නවා නේද?"

"නැහැ. එයාලා ඉන්නෙ වොෂින්ටන් වල. මම අවුරුදු දාසයේදී ගෙදරින් පැනලා කැලි‍ෆෝනියා වලට ආවා."

"සමාවෙන්න මම වැරදි දෙයක් ඇහුවා නම්. ඉතින් නිවාඩු කාලේ මොකද වුනේ කියන්නකො..."

"හ්ම්... ගිම්හාන නිවාඩුව හැමෝම වගේ හරිම විනෝදෙන් ගත කරන්නනෙ බලන්නෙ. හැමදාම වගේ අපේ පන්තියෙ ළමයි කාගෙ හරි ගෙදරක සාදයක් සංවිධානය වුණා. එත් මට ඒ කිසිම එකකට ආරාධනාවක් ලැබුනෙ නැහැ.

දවසක් අපේ පන්තියෙ ළමයි දෙන්නෙක් මම වැඩ කරන සුපිරි වෙළඳ සැලෙන් කෑම ජාති, බීම ජාති, සැරසිලි වගේ සාදයකට ඕනේ හැමදෙයක්ම ඇණවුම් කළා. කොයි තරම් දේවල් අරගත්තද කියනවා නම් එයාලට ඒවා ගෙදරට අරන් යන්න මගේ උදව්වත් ඕනෙ වුණා. අන්තිමේදි ඒ දෙන්නට මට ආරාධනා නොකර ඉන්න බැරි වුණා.

උසස් පාසලට ඇතුළත් වුනාට පස්සෙ මම යන මුල්ම සාදය. හරිම සතුටින් හිටියෙ. වැඩ ඉවර වෙලා ගෙදර ගිය වෙලාවෙ ඉදලම ඇඳුම් විස්සක් විතර මාරු කර කර බැලුවා. කොණ්ඩෙ හැදුවා. මේකප් කලා. අනිත් අය වගේම ලස්සන විදියට ඉන්නයි මට ඕනෙ වුනේ. එත් කණ්ණාඩිය ඉස්සරහට ගිහින් බැලුවාම...

...අනේ මන්දා මම කොහාමත් එච්චර ලස්සන කෙනෙක් නෙමෙයි. අද වගේ දවසකවත් ඇයි මට ලස්සනට ඉන්න බැරිවුනේ කියලා මං මටම දොස් කියාගත්තා. "

"එලී... අහන්න ඔයා ගොඩක් ලස්සනයි."

"ස්තූතියි ඩොක්ටර්. ඒත් මගෙ හිත සනසන්න බොරු කියන්න ඕනෙ නැහැනෙ. මම දන්නවා මම ලස්සන කෙනෙක් නෙමෙයි කියලා."

"නැහැ එලී මම ඇ..."

"ඩොක්ටර්! ඔයාට කතාව අහන්න ඕනෙද නැද්ද?"

"ඔව්. හරි කියන්න එලී..."

"මම යනකොට ගොඩක් දෙනෙක් සාදයට ඇවිත් තිබුනෙ. ළඟ තිබුන මුහුදු වෙරළෙන් ආපු සීතල සුළඟයි, සද්දෙට දාලා තිබුන රේඩියෝ එකේ සංගීතයයි, පාට පාට බලුබ් වැලුයි... හරිම අමුතු හැඟීමක් මට දැනු⁣නෙ."

එලී මේ ඔයාට හම්බුන ගොඩක් වටින අවස්ථාවක්... අද නම් හොඳටම විනෝද වෙන්න ඕනේ. එහෙම කියලා මම හිතා ගත්තා.

"හායි කොහොමද ඔයාලට?"

"මම මේ ඩ්‍රින්ක් එකක් ගන්නද?"

"හෙලෝ... මාත් ඔයාලා එක්ක කාඩ් සෙල්ලම් කරන්න එන්නද?"

කොච්චර උත්සහ කළත් ඒ කිසි කෙනෙක්ට මාව පෙනුනෙවත් නැහැ. ආපු එකත් මෝඩ කමක් කියලා හිතා ගත්තා. කාගෙන්වත් බාධාවක් නොවන තැනක් හොයා ගන්න උත්සහ කළත් හැමතැනම මිනිස්සු.

බැරිම තැන මම ලොකු බියර් බෝතලයකුත් අරගෙන රේඩියෝ සද්දෙ ඇසුන දිහාවට ආවා. ඩිස්කො සංගීතෙට හැමෝම නටනවා. පැත්තකින් තිබුන සෝෆාවක ඉඳගෙන බියර් ⁣බෝලතය හිස් කරන ගමන් මම එයාලා දිහා බලන් හිටියා...

පාට පාට එළි වැටිලා ඒ මිනිස්සුන්ගෙ මූණවලුත් පාට පාට වෙලා. රතු පාට, කහ පාට, නිල් පාට... හරිම විරූපී අමුතුම විදියෙ සත්තු ජාතියක් විදියටයි මට එයාලව පෙනුනෙ.

ඒත් එතන හිටිය එක්කෙනෙක් ඇරෙන්න... ඒ හැම පාටක්ම එයාගෙ මූණට ඒ තරම් ලස්සන වුනේ කොහොමද කියන්න මම දන්නෙ නැහැ. ඒ නියෝන් එළි එයාගෙ මූණෙ තිබුන කාන්තිමත් බව තවත් වැඩි කළා. එයා කවුද කියන්නවත් කොහෙන්ද ආවෙ කියන්නවත් මම දැනන් හිටියෙ නැහැ.

ඒත් එක දෙයක් නම් තේරුණා. බියර් වලට වඩා එයා දිහා බලන් ඉන්න එක මාව මත් කරනවා කියන එක."

______________________________________________________________________________________________

A/N: මේක මොනවගේ කතාවක් කියලද ඔයාලට හිතෙන්නේ?

අනිත් චැප්ටර් එකත් ඉක්මනටම දෙන්නම්...