~Zeka Küpü Sherl~

~8.Bölüm~

"Benim işim var Watson"

Dedi , hızlıca evden ayrıldı. Y/N yalpalayarak ilerliyordu 2 şişe daha aldıktan sonra parayı ödeyip ordan ayrıldı. Yolda iki tane serseri ile karşılaştı onu bir kenara çekip tecavüz etmeye çalıştılar Y/N olayın farkına varınca üzerindeki gömlek yerdeydi, gömleği yerden alacakken bir adam göbeğini bıçakla çizdi. Y/N acı ile inledi adam Y/N'nin kulağına yaklaşıp

" bizi eğlendirmezsen daha kötüleri olacak"

Y/N sırıttı etrafı yokladı çok fazla insan olmasada az çok vardı.

"Sizi eğlendirebilmem içinnnnn kapalı ve geniş bir alan olmalı, beni öyle bir yere götürün ve izin verirseniz şu gömleği alabilir miyim sokakta yarı çıplak birini görmek istemeyiz dimi"

Y/N gömleğe doğru ilerlerken durdu  adamlara yaklaştı dudağını ıstırdı ikisinin arasındaydı ve çok yakındı sonrasında uzaklaştı gömleğini giyerken adamları süzdü sonrasında

"Üzgünüm siz Sherlock değilsiniz sizi eğlendiremem,hemmmm ben ilkilerimi hep ona saklıyorum"

Adamlar kahkaha attı elleri arka ceblerine gitti ama yüzlerinde büyük bir şaşkınlık ve öfke belirdi Y/N elindeki silahları sallarken

"Yoksa bunları mı arıyorsunuz"

İkiside şaşırdı çünkü hiç hissetmemişlerdi bile ve nasıl bu kadar kolay bir şekilde almıştı.

"Kıpırdamayın yoksa ikinizde yaralanırsınız ha bu arada bıçaklarla bende boşa aramayın"

Bir silahı cebine koydu Polisi aramayı düşündü ama alkolüydü onun suçlu olduğunu düşünebilirlerdi telefondan bir numarayı çevirdi

"Alo,Sherlock bana yardım edebilir misin? Bak şu an cidden kötü bir durumdayım"

"Nasıl bir yardım"

Ses arkasından gelmişti arkasını döndüğünde Sherlock karşısındaydı Y/N gülümsedi Sherlock Lestrade'dı aradı polis siren sesleri gelince ordan ayrıldılar. Y/N'nin pantolonuna kan akıyordu ama Y/N bunu farkında bile değildi çünkü Sherlock yanındaydı her şeyi unutmuştu ama birazda utandı çünkü Sherlock

"Üzgünüm siz Sherlock değilsiniz sizi eğlendiremem,hemmmm ben ilkilerimi hep ona saklıyorum" dediğinide duymuştu. Yolda sessizce yürüyorlardı
Y/N ona herşeyi anlatmak istiyordu ama Sherlock her zaman kaçıyordu, Sherlock sessizliği bozdu

"Kızılsakal'ı nerden biliyorsun?"

Y/N soru sorar gibi baktı

"Kızılsakal kim"

"İkimizde biliyoruz ki kim olduğunu biliyorsun Y/N rol yapmayı kes,yere bakıyorsun"

Sherlock'a yalan söyleyemezdi çünkü Y/N yalan söylediği zaman hep yere bakardı insanların yüzüne bakamazdı bu yüzden Sherlock Y/N'nin yalan söylediğini anlamıştı.Y/N tek kelime etmeden ilerliyordu. Evin önüne gelince durdu Sherlock'un o mavi tonundaki gözleri gecenin siyahında bile ben burdayım diyordu Y/N dudaklarını Sherlock'un dudaklarına japon yapıştırıcısı ile yapıştırmak bir daha ayırmak istemiyordu ama yapamıyordu

"Sende benim soruma cevap ver daha doğrusu sorularıma Sherlock,neden beni dinlemiyorsun?"

Sherlock'un gözlerini gömleğe gidince duraksadı kaşları çatıldı

"Y/N"

Y/N Sherlock'un baktığı yere bakınca yarasının olduğunu hatırladı yarası olduğunu tamamen unutmuştu, Y/N gömleği kaldırdı ve biraz derin bir yara olduğunu anladı tedirgin oldu Sherlock onu koltuğa oturttu sonrasında ilk yardım çantasının yerini sordu, ilk yardım çantasını bir koşu alıp geldi.
Y/N'nin gömleğini yavaşça çıkardı.