Uzunca bir süredir aradığı katilden tek bir iz bile bulamayan Kim Seungmin çıldırmanın eşiğine gelmişken ünlü bir dedektif olan Hwang Hyunjin'den yardım istemeye karar verir.
Görevi kabul edecek olan Hwang Hyunjin'le birlikte katili bulabilecekler m...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin arabadan inerken geldiği evde gözlerini gezdirdi.
Seungmin'in her zaman yalnızlığı tercih ettiğini, bu yüzden bu ıssız yerde kendine ait iki katlı bir ev yaptırdığını tahmin edebiliyordu.
Yıllarca uzaktan izlediği ve Felix dışında kimsenin girdiğini görmediği bu eve şimdi kendisinin girecek olmasıyla heyecanlanırken dudaklarını yaladı. Az sonra neler olacağını kestiremiyordu.
Son bir kez evde ve yanda bulunan kulübeye bakarak içeri adımladı.
Açıkçası Hyunjin'e ilk başta böyle bir yerde yaşıyor olması garip gelmişti. Ama Seungmin'in küçüklüğünden beri hayalinin bu olduğunu geçen sohbet ettiklerinde fark ettiği detaylarla anlayabilmişti.
Bahçe kapısından içeri adımlarken hızlı adımlarla kapının önüne yaklaştı. Ortama korkutucu bir sessizlik hakimdi. Hyunjin yutkunurken zile bastı.
Bir adım gerilerken kapının açılmasını bekledi. Birkaç saniye içerisinde açılan kapıyla gülümsedi.
Kapıyı mosmor ve yaş gözleriyle açan Seungmin'i gördüğünde gülüşü soldu. Seungmin'i uzun zaman sonra ilk defa ağlarken görüyordu.
Seungmin ise ne tepki vereceğini bilemedi. Kapıyı Felix'in geldiğini düşünerek sorgulamadan açmıştı ama karşısında belki de olmasını beklediği en son insan vardı.
Sabah dedikleri aklına gelirken sertçe sordu. "Ne var?"
Hyunjin sorusunu umursamadan kapıdan sıyrılmış ve her zaman içini merak ettiği evde gözlerini gezdirmeye başlamıştı. Evde beyaz ile bordo tonları hakimken vazolar ve duvarlarda bulunan birçok tablo ile estetik bir havası vardı.
Hala evi incelemeye devam ederken Seungmin yanına ulaştı. "Neden buradasın ve adresimi nereden biliyorsun?" Hyunjin onu görmezden gelirken elindeki kağıdı Seungmin'in yüzüne doğru uzattı.
Seungmin kağıtta gözlerini gezdirmiş ardından istifa mektubu olduğunu görünce kollarını birbirine bağlamış ve tek kaşını kaldırarak sormuştu. "Yani?"
"Bu ne demek oluyor?" Hyunjin sinirden kendini kaybetmemek adına fazlaca kendini sıkıyordu. Eğer kendini kaybederse böyle tenha bir yerde kaçınılmaz bir harekette bulunması an meselesi olacaktı.
"Kör müsün? Orada istifa ettiğim yazıyor."
Hyunjin yavaşça gözlerini kapatırken derin bir nefes aldı. Bu çocuğun her fırsatta kendini terslemesi artık can sıkıcı bir hal alıyordu. "İstifa mektubu olduğunu görebiliyorum, neden işi bıraktın?"
Seungmin'in yüzünde küçük bir gülümseme oluşurken ardından sinirle kahkaha atması bir olmuştu. Daha bu sabah her şey için kendisini suçlayan o değil miydi?
