Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
〄
"Pek hatırlamıyorum ama kendimi bu evde hiç olmadığım birisi gibi gördüğümde galiba on dokuz yaşındaydım. Yıllar geçti tarihi bilmiyorum bu yüzden emin değilim. Şimdi galiba otuz yaşımda falanımdır. Neden burada olduğumu hatırlamıyorum ama buna sebep olan şeyin bir benlik olduğunu hatırlıyorum. Yani kendimi burada bulduğumda beridir buradayım. "
"Neden çıkamıyorsun bu evden?"
"Bilmiyorum ki. Çıkmaya çalıştığım an bütün bedenim geriye çekiliyor ve kandimi evin bir başka köşesine hızla uçarken buluyorum. Evin bir iradesi varmışta beni hapsetmiş gibi."
Katsuki kaşlarını kaldırdı ve karşısındaki hayaleti süzdü. Dedikleri doğru olmalıydı çünkü mantıklı geliyordu ama neden evden çıkamadığını anlamış değildi, daha önce benlikleri büyüyle alakalı olan insanları duymuştu ama bu işin şişeye cin hapsetmek gibi olmadığından emindi.
"Peki kendini nasıl saydamlaştırıyorsun?"
Hayalet hafifçe omuz silkti ve sakince bakmaya başladı Katsuki'ye. Biraz daha sakindi şimdi. Her ikiside daha olgun ve mantıklı davranıyorlardı, en azından şimdilik.
"Bilmiyorum, ben farkında olmadan oluyor ya da istiyorum oluyor. Bazen kontrol edemiyorum ama çok uzun sürmez."
Katsuki esnedi. İki gündür gece devriyesine çıktığından saat ikiye kadar devriye geziyordu. Şimdi de yaklaşık bir saattir bu hayaletle uğraşıyordu neredeyse sabah olmak üzereydi ve genç adamın uykusu vardı. Ayaklandı ve odasına doğru ilerlemeye başladı.
"Her neyse ben uyumaya gidiyorum, ses çıkartma."
Genç adam elinden bir şey gelmemesine bile sinirlenmeden hızla kendini yatağına atmış ve dakikalar içinde uykuya dalmıştı. Eğer bu kadar yorgun olmasaydı belkide bu konuyla daha yakından ilgilenebilirdi ama zaten kaçıyor değildi ya hayalet. Yarın da halledebilirdi.
Hayalet Sapnis giden oğlanın arkasından baktı ve kumandayı bularak yeniden açtı televizyonu. Kendisinin uyuma, acıkma, tuvalete gitme gibi ihtiyaçları olmuyordu. Normal bir insan bunları fazlalık olarak düşünebilirdi ama bu Sapnis için hiç öyle değildi. Onlar insan olduğunun bir göstergesiydi. Bu yüzden çok imreniyordu. Uyumak istiyordu, yemek yemek istiyordu. Ağzına bir şey attığında yere düşüyordu. Bedenini somutlaştırıp yemek yediğindeyse, geldiği ilk saydam halinde yemek vücudundan düşüveriyordu aynı haliyle. Sapnis gerçekten bir insan olmak istiyordu. Gerçekten çok kıskanmıştı onu. Ofladı ve televizyonda çıkan korkunç çizgifilmi izlemeye başladı. Ve o gün, Katsuki sabah olup ajansa gitmek için uyanıncaya kadar televizyon izledi hayalet.
Genç oğlan odasından çıktığında karşısında gördüğü ilk şey somutlanmış bir hayalet olunca irkildi ve ters bakışlarıyla banyoya gitti. Sonra aniden, hâlâ hayaletin adını bilmediğini fark etti. Bilmesine gerek vardı çünkü bir süre bu hayaletle aynı evde kalması gerekiyor gibiydi. Katsuki durumun garipliğini hala atabilmiş değildi bu yüzden arada durup, bulunduğu durumu sorguluyordu. Ama kendi kendiyle gurur duyuyordu. Yıllardır içinde olan korku hikayeleri algısını biraz bozuyor ve fobisini yıkıyor gibi hissetti. Bu evden çıkabilirdi ama başka bir ev bulmak için uğraşmak istemiyordu. Açıkçası bu evin kirasıda gayet ucuzdu, kendisin çok zengin olmasına rağmen bu önemli bir ayrıntıydı. Üstüne üstlük müstakil bir evdi ve merkeze yakındı. Tek sıkıntısı hayalet olmasıydı. Bu yüzden Katsuki bu avantajlar sayesinde bir hayaletle başa çıkmaya karar verdi. Deli gibi parası vardı aslında . İstese kendisine bir ev yaptırabilirdi ama Katsuki Bakugou ve hırsları...
Banyoda işini hallettikten sonra ellerini ve yüzünü yıkadı ve elini havluyla attı yüzünü kurutmak adına ama yüzünü kurulamak için kafasını çevirir çevirmez, askılıktan kafasının sadece yüz kısmını uzatmış bir hayalet beklemiyodu. O anki ürkme ile sesli bir şekilde küfür etmiş ve elinde farkında olmadan patlamalar yapmıştı.
"Siktir lan!"
Hayalet sadece yüzünü duvardan göstererek kıkırdamış ve aniden yok olmuştu. İnsanlara zararlı bir hayalet olmayabilirdi ama yine de her hayalet kadar sinir bozucuydu.
"Ne yapıyorsun lan sen?"
Katsuki Bakugou öfkeli suratıyla bağırarak banyodan ellerinde patlamalar yaparak çıktı. Hayalet ise soyut bir şekilde havada yatıyordu yüzündeki geniş sırıtma ile. Bu adamla eğlenecek gibiydi, her ne kadar korkutucu olsa da.
"Sadece canım sıkılmıştı. Bu arada kasların çok güzelmiş garip adam. Bu arada benim adım Sapnis. Yani insanken böyleydi. "
"Hayır evimde bir hayalet olduğu yetmiyor gibi bunun hem çenesi düşük hemde sapık. "
Katsuki sinirle mırıldanarak yatak odasına girip kostümünü giymeye başlamıştı. Zaten çok uzun sürmemişti on dakika sonra evden çıkıyordu. Gitmeden ve kapıyı kilitlemeden önce yine pür dikkat televizyon izleyen hayalete çevirdi bakışlarını ve onun orada sessizde durduğundan emin olduktan sonra kapıyı kilitletip ajansın yolunu tuttu.
