Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
〄
"Kapıyı aç Sapnis."
"Ne! Ben mi?"
Sapnis hayretle konuşmuş ama yine de kapıyı açmıştı. Yani insanlar bu evde bir hayalet olduğunu bilmediğinden genelde bu tür işleri Katsuki yapıyordu. Kapıya bakmak, kargoları almak gibi.
Hayaletkapıyı açtığında karşısında yaşlı bir teyze buldu. Kamburu fazlasıyla belli, tombul yüzü kırışmış, yüzünde yumuşak bir ifade olan tombik bir teyzeydi. Ama gerçekten tatlıydı. Sapnis birkaç saniye onlara baktığında hemen ardından İzuku ortaya çıkmıştı. Hafifçe gülümsemişti.
"Hoşgeldiniz?"
Sapnis o ikisinin içeri girmesine müsade etmişti. Hâlâ yüzünde şaşkın bir ifade vardı. Çok garip bir görünüşe sahip olmasına rağmen gerçekten tatlı duruyordu.
"Sapnis sende gel."
Hepsi beraber içeriye geçtiklerinde Katsuki'de yanlarına gelmişti, Sapnis'i de çağırırken. Dördü koltuğa oturmuştu sakince ama ev gerçekten sessizdi. En sonunda Katsuki, İzuku'nun ona kaş göz yaparak gönderdiği işaretle boğazını temizledi ve derin bir nefes aldı konuşmadan önce.
"Öncelikle Sapnis, bu teyze çok ünlü ve güçlü bir medyumdur. "
Sapnis kocaman olmuş gözleriyle Katsuki'ye bakmaya başlamıştı. Eğer doğru tahmin ediyorsa, mutluluktan ağlayabilecek bir hâle gelebilirdi.
"Ve buraya seni kontrol etmesi için gelmesini rica ettik. Oda bizi kırmadı. Ve sana sürpriz yapmak istedik."
Katsuki bakışlarını kaçırarak konuşmuş ve ensesinikaşımıştı. Böyle şeylerde hiçbir zaman iyi olmamıştı. İyi bir konuşmacı değildi, hislerini ve duygularını ifade etmeyi sevmezdi. Nazik olmayı umursamazdı. O canı isterse öyle davranmayı severdi ve öyle de yapardı ama bu hayaletin kırılmasını istemiyordu. Onu mutlu etmek istiyordu, ona kaba davranmak istemiyor, ona bir şeyleri söylemek ve paylaşmak istiyordu. Katsuki'nin birisine karşı kendisini bu kadar açması olacak iş değildi ama oluvermişti işte. Buna genç kahraman bile çok şaşırıyor ve anlam veremiyordu.
"Ben, ben çok teşekkür ederim! Siz bir numarasınız!"
Sapnis heyecanla bağırmış, koşarak Katsuki'nin kollarına atlamış ve ona sıkıca sarılmıştı şu an öylesine mutluydu ki farkında olmadan heyecanla Katsuki'nin yanağından öpmüştü gerçi bu herkesi biraz şaşırtsa da genç kahraman istemsizce birazcık utandırdı, hayaletin bunu art niyetle yapmadığını biliyordu ama yine de hoşuna gitmekten alıkoyamadı kendisini.
