Dlaczego odeszłaś? | Bakugo Katsuki x OC

6.

Czarnowłosa przeszła przez skrzyżowanie. W uszach miała swoje ulubione słuchawki, a z nich leciała składanka piosenek, których słuchała a okrągło. Już z daleka dostrzegła kolorową czuprynę Shoto. Szybkim krokiem podeszła do niego, jednocześnie wyjmując jedną ze słuchawek. Było widać, że ten kolorowy chłopak przekonał się do niej chociaż trochę. Miło prowadzili rozmowę, nie zwracając uwagi na świat dookoła nich. 

Z chwili na chwilę okazywało się, że mają całkiem sporo wspólnego. Nadal niezręcznie im się rozmawiało o swoich rodzinach, lecz oboje nie nalegali. Wychowywali się w rodzinach bohaterskich, więc nic dziwnego, że te sprawy były dla nich delikatne. Wiedzieli, że zazwyczaj relacje z bliskimi nie są zbyt dobre. Nie trudno można było dowiedzieć się o ciemnych stronach wysokich rodów, klanów czy po prostu familii, w których występuje minimum jeden bohater. Zawsze coś nie grało, zawsze można było znaleźć jakiś haczyk do zrujnowania reputacji. W tych czasach nikt nie krył się z takim stanem rzeczy, a dopóki szło o pieniądze, nikt się temu nie dziwił. Tak niestety działa współczesny świat. Szkoda tylko, że nikt nie martwił się o dzieci z takich rodzin. Co prawda, nie można było powiedzieć, że każda taka rodzina była zła, gdyż istniały takie rody, w których ratowanie ludzi i zawód bohatera przekazywane były niczym święty gral, co stanowiło swego rodzaju tradycję, przekazywaną z pokolenia na pokolenie.

Rodzina brunetki pochodziła właśnie z tej ciemnej strony bohaterstwa. Dziewczyna widziała wszystkie te negatywne cechy, zachowania, wydarzenia, o których zwykły obywatel nie miał jak wiedzieć. Widziała okrucieństwo pomiędzy herosami, których wielbiły tłumy. Przez długi czas ci ludzie nie wzbudzali żadnego zaufania, co nie było dziwne. Dopiero All Might stał się promotorem nowego pokolenia, które ratowało ludzi ze szczerym uśmiechem na twarzy. Wtedy ludzie przekonali się do tych sław, co wyszło bardzo na dobre. Któż przecież zajmowałby się jakąś rodziną, gdy właśnie ktoś z niej ocalił ci życie? To dlatego w internecie nie było zbyt wiele informacji na temat tego, co wydarzyło się w rodzinie błękitnookiej.

W podobnej sytuacji znajdował się także dwukolorowy chłopak. Rodzina Todorokich także miała za uszami szemrane interesy, nieciekawe sytuacje. Nie byli święci. To dlatego Shoto czuł się przy błękitnookiej poniekąd zrozumiany, mimo że nie znał całej prawdy. O uszy obiły mu się plotki o rozpadzie, a nawet rozwodzie rodziców Ayumi. Sama dziewczyna miała pozostać pod opieką ojca i zachować jego nazwisko - Hikari. Nie rozumiał całej nagonki na jej ojca, ponieważ wszystko było bardzo pogmatwane, a nieliczni, którzy wiedzieli cokolwiek na ten temat, podzielili się na dwa obozy. Nie sądził też, aby sama Ayumi dokładnie wiedziała, o co poszło jej rodzicom. Sam rozpad nastąpił mniej więcej w tym samym okresie, co podział jego. Oboje nie mogli dokładnie wiedzieć, co spowodowało cały ten splot wydarzeń. Jedyne, co podejrzewał chłopak, było to, że brunetka cierpi.

Gdy para znajomych doszła do skrzyżowania, usłyszeli znajomy głos, a bardziej znajome darcie. Odruchowo przenieśli swój wzrok w stronę, z której dochodziły okrzyki. Parę metrów przed nimi szedł Bakugo, a razem z nim Midoriya. Zza ich pleców wybiegła Uraraka, która popchnęła ich przypadkiem tak, iż brunetka uderzyła głową w klatkę piersiową Todorokiego, za co od razu zaczęła go przepraszać. 

- Hikari-chan! Todoroki-kun! Przepraszam was! - Krzyknęła Uraraka, nie przestając biec w stronę kłótliwej dwójki. 

- Nic ci nie jest? - Zapytał lekko zaniepokojony chłopak.

- Nie, spokojnie, nic mi nie jest. Przepraszam za to. - Odpowiedziała zakłopotana, gdy Shoto wpatrywał się w nią przenikliwie z niewielkiej odległości. 

- Nie przepraszaj, to przecież nie twoja wina. - Zapewnił ją, posyłając jej bardzo delikatny uśmiech.

- Przyzwyczajenie. - Dziewczyna również się do niego uśmiechnęła, przyznając, że powinna zmienić fakt, iż z taką częstotliwością przeprasza go.