Red Missive||𝚛𝚘𝚖𝚊𝚗𝚘𝚐𝚎𝚛𝚜

ᵗʷᵒ

(Mektup bölümüdür,okurken dinlemeniz için bir şarkı bıraktım :') İyi okumalar)

-21 Mart-

"...

Sen etraftan kaybolalı,ben ölü bedenini bırakalı neredeyse 2.5 ay oldu Rogers.

Hala o soğuk yerde yattığını inkar edip kabul edemesemde oraya uğruyorum sürekli.

Sana layık, sade bir çok çiçek bırakıyorum formaliteden.

Belki bu kabusu bitirdiğimizde maviliklerinle bana teşekkür edersin.Bunu hakkettim sanki.

Benim gibi bir kadını bu hale soktuğun için senden bunun acısını iyi çıkartacağım.

Tabi..bunlar gerçekten birer kabussa.Eğer öyleyse beni uyandır mısın?
Ben belki çok kabus görüyordum ama böylesine ilk kez rastladım.

Böylesi yepyeni bir yara açıyor.

Böylesi her saniye o yarayı kanatıyor.

Öldüğüne inanmıyorum yüzbaşı Rogers..beni bırakmadığına eminim.Lanet bir his var içimde,susturamıyorum.

Susturursam..bil ki yanında olurum.

..."

-19 Haziran-

"...

Odana benden başka kimsenin girmesine izin vermedim.İnsanlar senin anına saygıdan yaptığımı sansa da.

Ben tüm odana ve kıyafetlerine sinmiş kokuyu hapsetmeye çalışıyorum.

Çünkü o kokuyu duymaya ihtiyacım var.

Hem bana kızabilirsin ama çoğu tişörtünü aldım.Tamam tamam biliyorum belki bu çok yanlış ama üzerimde güzel durduklarını söylemiştin.

Uykuluydun belki hatırlamazsın bu dediğini.
Ama ben her saniyeni aklıma kazımışçasına ezberlemişim.

Tanrım..evrenin acı trajedisinin bedelini ödemek zorunda olmamamız ne acı.

Neyse ki içimde ki o ses hala var.Hala bir yerlerden çıkacakmışsın gibi arkama bakıyorum sürekli.

Her an ararsın diye telefonun sesini sürekli açık ve yanımda tutuyorum.

Her an karşıma dikilip bana gülümsersin diye içimde o lanet umudu tutuyorum.

..."

-5 Ağustos-

"...

Tam 7 ay Rogers..7 aydır her nefesim batıyor.Hissettiğim şeyleri tarif edecek kelimeler bile yok.

Dışarıdan duygusuz ajan rolüme devam ediyorum ama..geceleri boğularak uyanmak,çok zor inan.

Ellerimi tutup bana,

'Geçti.Sadece bir kabustu.Ben buradayım.'

demene çok ihtiyacım var.Bana yeniden sarılmana kabuslarıma yatıştırıcı ilaç olmana ihtiyacım varken sen kabuslarıma konuk oluyorsun.

Eğer beni hissediyorsan..gelmeye devam et.Seni her şekilde görmeye razıyım.Yeter ki seni karşımda görebileyim.

..."

-17 Eylül-

Artık ruhumun ve duygularımın gitgide benden çekildiğini hissediyorum.

Yoruldum Steve..sen diye her gün o toprağa sarılmaktan çok yoruldum.Nefesimin kesilmesinden,seni hissedememekten,yalnız kalmaktan.

Biliyorum,etrafımda çok insan varmış gibi gözüküyor fakat sen gittiğinde içimde kocaman bir boşluk bırakarak gittin.

Doldurmaya çalışsamda dolmayacak karanlık bir boşluk.

Clint sürekli yanımda olmak istese de şu sıra Japonya da halletmesi gereken önemli işleri var.Ona bile sarılamıyorum.

Biliyorum biliyorum bana güçlü kal dediğini duyuyorum.

'Kendine benim için iyi bak kızıl'

dediğini de biliyorum.

Dışarıdan görsen..o kadar güçlüyüm ki.Yeşilliklerimin çevresinden hiç gitmeyen kırmızılıklarla bile çok güçlü duruyorum.

Çünkü tüm duygularımı bahşettiğim adam bunu isterdi.

O adam için aylardır çırpınsam da sona yaklaştığımı hissediyorum.

'Bu kadar çabuk pes mi edeceksin Natasha?'

diyeceğini biliyorum.Buna pes etmek denilmez.

Ruhu çekilmeye başlayan bir insan pes etmemiş,bitmiştir.

Ben karanlıkta boğulurken,ışığına ihtiyacım varken,bir yandan çırpınıyorum Rogers.

Yaşamaya,normal gözükmeye,hayatımda hiçbir şey olmamışçasına devam etmeye çalışıyorum.

Ama benim sana tahmininden fazla ihtiyacım var sarışın..

..."

———————

Oy vermeyi unutmayınn🥲