Losers Club •Bill

-ələvən-

İyi okumalarr 

-beklenen bölüm-

Rc: Ah! Neden, neden buradaki kimse normal değil!

Bv: Uzatma Richie!

Üzerindeki toprakları elleriyle yere silkerken bir yandan da Bev'e dil çıkarıyordu.

Bl: Amacımızı unutmasak mı, çocuklar?

Herkes bir anda bana odaklandığında korkmuştum. İçeri neredeyse ışık girmiyordu ve her yerde eşyalar vardı. Kısacası bu basık alanda korkmamak mümkün değildi ve onların tepkisi tırsmama neden olmuştu.

Hepsi işlerine geri dönerek 'kabul ettiklerine' dair mırıltılar çıkardıklarında derin bir iç çektim.

-Burdan sonrasını biraz filmden biraz yazardan okuyacaksınız-

Ed: He-hey, şuna bakın..

Bu sefer de hepimiz Eddie'nin gösterdiği yere dönmüştük.

Havada duran bir şeyi işaret ediyordu. Ne olduğu kesinlikle belli olmuyordu. Diğerlerine döndüğümde gözlerini kısmış, benim gibi havada duran şeyin ne olduğunu çözmeye çalışıyorlardı.

Ben'in yüzünde bir anda oluşan şaşkın ve korkmuş yüzle ne olduğunu çözdüğü belli oluyordu.
Titreyerek bana doğru döndüğünde kaşlarımı çattım.

Bev ve Richie de bana dönmüştü?

Tanrı aşkına neler oluyor burada?

Bn: B-bill oraya gitsen iyi olur..

Şaşkınca gösterdiği tarafa doğru döndüm. İnce-uzun bir şeydi. Sanki, sanki saçları vardı.

Yavaş adımlarla oraya doğru ilerlerken arkamdaki bana odaklanmış bakışları hissedebiliyordum.

Benden bakılmam istenen şeyin yanına geldiğimde kafamı kaldırdım.

Bl: A-amy...

Gördüğüm görüntüyle nefesim kesildi. Sevdiğim kız kollarını iki yanına açmış kaskatı bir şekilde duruyordu.

Bl: Amy.

Adını mırldanarak ayağına doğru elimi uzattım. Onu aşağı doğru çektiğimde -havada da olsa- normal bir pozisyondaydı ve yüzü bana dönmüştü.

Bl: Tanrım...

Elimi Amy'nin yanağına doğru götürdüm. Yanağında onun gibi kaskatı olmuş bir göz yaşı vardı.

Çaresiz ve korkmuş görünüyordu. Her ne kadar gözleri tamamen beyaz olsa da bunu anlayabiliyordum.

Bl: Amy, uyanman gerekiyor. Beni böyle bırakamazsın.

Ağladığımı hissettiğimde hiç bir şey yapmadım. Sadece ona bakmaya devam ettim.

Bl: Beni bırakmıycağına söz vermiştin.

Elimi yanağından indirdim ve cebimdeki kağıdı aldım. Bunu yaptığımda o yaşıyordu ve biz mutluyduk.

Hepimiz, mutluyduk..

Ağlamam şiddetlenirken kağıdı onun kaskatı eline sıkıştırdım. Kağıdın düşmememsi için parmaklarını avcuna kapattım.

Onu çizmiştim. Kağıtta onu gülerken çizdiğim bir resim vardı ve o artık gülmüyordu!
Gülemiyordu

Bl: Umarım canın acımamıştır bebeğim.

Kardeşimi kurtarmam gerekirken zamanımı hep bu kıza harcadım.

Bu yanlıştı, hayatımda yaptığım en güzel yanlış.

Bl: Bak-

Bir kaç saniyelik, bizi -beni- izleyen çocuklara döndüm. Tekrardan Amy'e döndüğümde zorla yutkundum.

Herşey çok zordu...

Bl: -biz seni seviyoruz.

Sesimi alçaltarak devam ettim.

Bl: Ben seni seviyorum..

Buruk bir şekilde gülerek kafamı yere eğdim.

Bl: Hatta aşıktım biliyor musun?

Ağlamamak için gülüyordum, ama bu hiçbir şeyi değiştirmiyordu.

Kafamı kaldırıp Amy'e baktığımda yüzümdeki ifade tamamen solmuştu.

Gülmüyordum, ağlamıyordum, sadece ne söyleyeceğimi bilmiyordum.

Ben, ben artık yorulmuştum! Elimdeki herşey gitmişti. Artık ben kalmamıştım, tamamen yok olmuştum!

Bunu şuan anlamak zordu

Ağlamamın şiddetlenmemesi için dudaklarımı birbirine bastırdım. Göz yaşlarım akmaya devam ediyordu ama ben ağzımı açamıyordum.

Ben onu çok sevmiştim...

Bl: Şu-şunu unutma Am!

Parmağımı -her ne kadar o görmese de- onun önünde salladım.

Bl: Nasıl bir şekilde olursan ol. Ya da nerede olursan. Ölsen bile, ben seni hep sevmeye devam edeceğim.

Daha damin ne söylediysem unutun. Ağlıyordum, haykırıyordum belki de can veriyordum.

Hızla yerde yankılanan seslerle omzumdaki eli hissetmem bir olmuştu.

Bv: Bill sakin ol.

Hayır olamazdım. Artık insanları kaybetmekten bıkmıştım!

Stan ve Bev beni tutmaya çalışıyordu. Sakin kalmamı istiyorlardı ama o bu durumdayken benim yaşamam bile zordu.

Duvarlarda yankılanan sesim yerini kesik hıçkırıklara bıraktığında beni bırakmışlardı.

Amy'den uzaklaştığımız için ona doğru adımladım.

Daha fazla onsuz kalmak istemiyordum. Bu korkutucuydu..

Ona sarıldım ve omzunda ağlamaya devam ettim.

Tekrardan bana şarkı söylemesini, saçlarımı okşamasını o kadar çok istiyordumdu ki!

Kafamı Amy'nin omzundan kaldırarak soğuk, donmuş katı dudaklarına doğru eğidlim.

::

Hayde bakalım yorum yapın

Ohm, sizce ne olucak?

Sizi sewiyorumm *öpücük x217391
♡♡♡