Losers Club •Bill

-fivə-

Duyduğum çığlıkla tekrar pencereye döndüm. O-orda y-yoktu. Ve her yer kan olmuştu...

Hemen kapıyı açtım ve eve göz gezdirdim. Tabi ki de babam yoktu.

Kapıya doğru koştum ve evden dışarı çıktım. Yağmur yağıyordu, ayaklarıma kanlar geliyordu ve ben etrafımda dönüp duruyordum. Yoktu, hiç bir yerde yoktu!

Amy: Georgie!

Amy: Hey orada mısın!

Yağmur seslerinden başka hiç bir ses duyulmuyordu.

Amy: Ben Amy! 

Hala ses yoktu. Ne o küçük çocuktan, ne de o ürpertici sesin sahibinden hiç bir işaret yoktu!

Amy: Bak Georgie sakın hareket etme!

Koşarak mazgalın önüne gittim. Eğilerek bağırmaya devam ettim.

Amy: Eğer beni duyuyorsan bir şey söyle!

?: Merhaba Amy...

Duyduğum ürpertici sesle geriye doğru bir adım attım. Ben arkaya doğru ilerlerken mazgalda beyaz bir şey belirmişti. 

?: Georgie'yi mi arıyorsun?

Amy: E-evet.

Mazgaldaki şeye baktığımda kocaman bir gülüşü olan korkuç bir palyaçoydu. H-hayır, bu olmamalıydı!

Gördüğüm ilk eve doğru koşmaya başladım. Arada sırada arkama bakıyordum ama kimse görünmüyordu. Çok yorulmuştum ve olduğum yerde bayılabilirdim. 

Hızlıca önümdeki evin kapısına vurmaya başladım.

Amy: Açın şu kapıyı, lütfen!

Ben kapıyı yumruklarken biri kapıyı açmıştı. Bill?

O gözlerini ovarken ben korkuyla onun boynuna atladım.

Bl: A-amy?

Hemen ondan ayrıldım.

Bl: İ-iyi misin?

Amy: Bi-bir ses duydum. Ba-baktığımda bir çocuk mazgalın önünde eğil-

Bl: Georgie!

Kapıdan koşarak çıktığında ben de onu takip ettim.

Amy: Bill, ne oluyor!

Bana döndüğünde yüzü bembeyaz olmuştu.

Bl: Ka-kardeşim! O gemisi ile o-oynamak için dışarı çıkmıştı. 

-Gemini almak ister misin Georgie?

-Abin hasta, değil mi?

-Gemini almazsan sana çok kızar.

-Ama o bunun için çok uğraştı.

-O zaman hadi al Georgie...

Bill'in yere düşmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Dizlerinin üstüne düşmüştü. Hemen yanına eğildim.

Amy: Bill iyi misin?

Sadece kafasını sallamıştı. İyi olmadığı her halinden belliydi, niye sorduysam sanki!

Amy: Hadi gel.

-Abin hasta değil mi Georgie?

Ben tam bir aptalım! Bunu tamamen unutmuştum.

Bill'in koluna girdim ve onu eve kadar götürdüm. Geldiğimizde onu yalnız bırakmaya içim el vermemişti.

Amy: Yanında durmamı ister misin?

Bl: A-amy

Amy: Evet Bill?

Bl: Te-teşekkür ederim ama kardeşimi bulmam ge-gerekiyor. 

Ah, ne yapacaktım şimdi? Onu bu halde kardeşini aramaya gönderemiyceğimi elbette ki biliyordum.

Sanırım ben gitmeliydim...

Amy: Hey Bill bak..!

Derin bir iç çektim

Amy: Sen yat, ben de kardeşini ararım.

Bl: A-

Onu yatağına oturttum ve bir ceket alarak dışarı çıktım.

Korkuyordum ama onu da kaybetmekten daha fazla değil...

Umarım bölümleri beğeniyorsunuzdur

Sizin için bu bölümü saat 6'da yazıyorum

Vote ve bolca yorum lütfeeğn✨