The Rules (Dutch/English)

De eerste dag

1

Riley stapt uit haar oude Ford Mustang. De Australische zon brandt op haar huid. Een vrouw wandelt langs Riley naar de voorkant van haar auto. Meteen glijden Riley's ogen langs het lichaam van de vrouw en blijven voor even hangen ter hoogte van de vrouw haar achterwerk. Alsof de vrouw de ogen van Riley voelt op haar lichaam, draait ze zich om en haalt de meest warme glimlach naar boven. Riley neemt haar zak van de passagierszetel, sluit de auto af en wandelt naar de vrouw toe. "Ford Mustang?" vraagt de vrouw met enige glinstering in haar ogen. "Yes, from 1969."
"Wow, you wouldn't say she is that old."
"Héy! She has feelings too. Don't tell her that she is old. I need to drive back with her." grapt Riley die nog een stap dichter zet in de richting van de vrouw. Ze staan nu op een paar centimeters van elkaar verwijderd. "Haha, I'm sorry. My bad! How can I make it up to her?" lacht de vrouw opnieuw.
"You could apologize to her. Or you can go on a dinner with the person who drives her." knipoogt Riley. "Haha, well..." De vrouw draait zich om naar de auto en wrijft zachtjes over de motorkap van Riley's auto. "I'm sorry I called you an old lady. Be gentle with your driver..." Daarna draait ze zich opnieuw om naar Riley en legt haar hand op Riley's borstkas. "...while she picks me up for dinner tonight." Een glimlach krult langs de lippen van de vrouw. Subtiel drukt Riley op een knop waardoor de lichten van haar auto knipperen. "I think she is okay with that." lacht Riley. "Perfect!" De vrouw neemt Riley's hand vast en legt er haar business kaartje in. Ze knijpt nog eens in Riley's hand voordat ze zich omdraait. "Pick me up at 8pm. Don't be late!" Waarna de vrouw wat verder in haar auto stapt en wegrijdt. De glimlach op Riley haar lippen wordt alleen maar groter als ze naar het kaartje in haar hand kijkt. "Lisa Tompson, representative of medical supplies. Not bad at all for the start of a first day." praat Riley tegen zichzelf.

"WHERE IS THE BLOODY NEW DOCTOR, FRANK?! WE ARE DROWNING! THERE IS A CAR ACCIDENT WITH A BICYCLE, AN ANOTHER CAR ACCIDENT ON THE HIGHWAY AND THE WHOLE TRIAGE IS SO FULL THAT THERE ARE NO SEATS LEFT FOR THE PATIENTS TO SIT ON!!" brult Dr. Beaumont tegen het diensthoofd Dr. Frank Campion die achter zijn bureau papierwerk aan het invullen is. "He is here, somewhere..." zegt Frank afwezig. Duidelijk afgeleid door het papierwerk dat voor zich op zijn bureau ligt verspreid. "WHERE FRANK?! WHERE THE BLOODY HELL IS, HE?!" roept Dr. Beaumont kwaad.

"SHE is right here." zegt Riley die haar stethoscoop om haar nek slaat en nonchalant tegen de deurlijst leunt. Ze kruist haar armen over haar borstkas en haalt haar charmante glimlach naar boven. Dr. Beaumont draait zich kwaad om. Riley zou denken dat er elke seconde stoom uit haar oren zou kunnen komen. Haar ogen schieten vuur en Riley is ervan overtuigd dat, mocht ze het mogen, ze haar levend zou villen. "Dr. Rianchi, Riley Rianchi." zegt Riley als ze haar hand uitsteekt naar de vrouw voor haar. De ogen van de vrouw bekijken haar hand alsof het een stuk vuil is. "You gave me an Italian? You know those people are always late, Frank! Couldn't you get someone closer to home?"
"She is from Canada, Charlotte. You wanted a new staff member, there she is! NOW BAGGER OFF!" zegt Frank kwaad. "Charlotte, Charlotte Beaumont. But for you it is Dr. Beaumont and YOU are LATE! You have triage all day. Go make yourself useful." Boos wandelt Charlotte langs Riley door. Haar schouder botst hevig tegen die van Riley onderweg naar buiten. "She is mad and clearly not in a good mood today."
"YOU are late, Rianchi." zegt Dr. Campion van achter zijn bureau.
"I know but management didn't want to let go off me."
"Sure... Go make yourself useful." zegt Frank die met zijn hand wappert dat ze moet verdwijnen. "Okay." zegt Riley die zich omdraait en op zoek gaat naar de triage, de plaats waar ambulante patiënten binnen komen met allerlei problemen, gaande van een onschuldige verkoudheid tot een levensbedreigende allergische reactie. Het is de taak van de dokter om de dringende patiënten te onderscheiden van de niet dringende. De dringende patiënten, hebben iets levensbedreigend en krijgen daarom voorrang. Zoals een onschuldige verkoudheid. Na vijf minuten heeft Riley de traige ruimte gevonden. Voor haar staat een jonge vrouw met bruine haren die in een vlecht zijn samengebonden. Ze is een paar centimeters kleiner dan Riley. "Apparently you are looking for me. Dr. Riley Rianchi." lacht Riley vriendelijk terwijl ze haar hand uitsteekt naar de vrouw. "Thank god! Yes! Nice to meet you! Erica, Erica Templeton." zegt de vrouw die de hand van Riley schudt. Riley werpt een blik op de wachtzaal die compleet vol zit. Er zijn zelfs niet genoeg stoelen om de patiënten te laten zitten. En aan de blikken van de patiënten te zien, zijn ze het beu om te wachten. "Let's try to change those grumpy faces into smiles. What's first?"
"The 12-year-old kid with his grandma." Erica overhandigt Riley een clipbord met alle nodige papieren en informatie die ze al heeft verzameld over de jongen en zijn grootmoeder. Riley bekijkt de papieren en roept de patiënt bij zich. De jongen en de grootmoeder volgen haar op de voet naar een van de triageruimtes achter de wachtzaal. "What happened mate?"
"He thought that he could jump over the fence." gromt de grootmoeder.
"Let me guess? The fence won?" lacht Riley naar de jongen waarop hij bevestigend knikt. "It is your wrist, right? Let's take a look." Riley onderzoekt de pols van de jongen die slecht is neergekomen na een poging om over het hek heen te springen. Na haar onderzoek richt ze zich opnieuw tot de jongen.