Sakin olmaya çalışıyorum. Telefonda konuştuğum Kerem olamaz değil mi? Olamaz çünkü telefon numaramı bike bilmiyor. O Amerika'ya gidince bana ulaşacabileceği herşeyi değiştirdim. Ve telefondaki kişi konuşmaya başlıyor.
X: " Iığm. Zzeynep ben Kerem. Lütfen kapatma. Bir iki dakika dinle sadece. Bu önemli bir konu." Ne diyeceğimi bilmiyordum. Yıllar sonra bile onunla konuşurken heyecanlanıyorum. Kelimeleri toparlayıp konuşmaya başladım.
" Beni iyi dinle Kerem Sayer! Benim seninle konuşacağım hiçbirşey olamaz. Yıllar sonra bile. Kapiş?? Telefonu kapatıyorum. Bir daha beni arama. Evimin yakınından bile geçme. Her nerden öğrendiysen bunları geri unut. Okey? " Diyip onun birşey demesine müsaade etmeden telefonu kapattım. Zorda olsa konuşmayı başarabilmiştim. Heyecanıma yenik düşmekten korkuyordum. Ama şükür bunu da başarıyla atlattın Zeynep Yılmaz! Ama onunla konuşmak güzeldi. Herşeye rağmen özlemiştim onu. Telefonunun tekrar çalmasıyla yerinden sıçrıyorum. Arayan annem. Oofff! Zeynep sorguya çekilmeye hazır mısın ? Sonunda açıyorum telefonu.
Demet: " Zeynep kızım. Nasılsın kuzum? Ne zamandır aramıyorsun hayırsız!" Off anne ya bari telefonu açar açmaz yapma ya.
" Evet annecim arayamadım. Ama en kısa zamanda aramayı planlıyordum. Biraz dinlenmeye ihtiyacım var dı da. "
Demet: " İyi madem affettim seni. Kuzum peki biraz daha iyi misin? Yani o şerefsizi unuttun mu? " Annem de Kerem'e en az benim kadar sinirliydi. O olaydan sonra adım çıkmıştı tüm gazetelerde internette. Off hatırlayınca kötü oluyorum. Anneme Kerem'i gördüğümü,telefonda konuştuğumu söylemesem daha iyi olucak galiba.
" Şey e-evet anne. En azından eskisinden i-iyim. İyi olmaya çalışıyorum." Yine sesimin titremesini engelleyememiştim.
Demet: " Kızım peki mesleğin? İşe başlamayacak mısın? " Evet. Okulumu bitirmiştim. Yani bitirmiştik. Keremle aynı okulda okuyorduk zaten orda tanışmıştık. İkimizde mimarlık okuyorduk üniversitede. Kerem olan olaylardan sonra okulunu bitirmeye yakın Amerika'ya gitmişti. Bende babamın şirketinde çalışmaya başlayacaktım. Ama bazı sorunlar olunca malesef.. Zaten babamda Kerem'in babasıyla ortaktı. Bir kaç olaydan sonra onlarında arası normal olarak gerilmişti. Fakat şuan iyiler galiba. Ben 1 yıldır pek fazla kişiyle görüşmediğimden olanları bilmiyorum.
" Bilmiyorum anne. Biliyorsun olan şeylerden sonra insanların karşısına çıkmaya hala cesaret edemedim. Ama en kısa sürede çalışmayı planlıyorum. Tabi önce hayata dönmem lazım."
Demet: " Kızım hepsi geçicek. Üzülme sen tamam mı? Canım kızım benim."
" Tamam canım annem. İyiki varsın. Şimdi kapatmak . Kendine iyi bak. Seni çok seviyorum Demet Sultan."
Demet: " Tamam kuzum. Bende seni çok seviyorum." Kapattı. Bende ağlamaya başladım. Üzerinden nerdeyse 2 yıl geçti ama ben hala atlatamadım. Hala yolda yürürken insanlar beni tanımasınlar diye kafam eğik geziyorum. Sakinleştirici hapımdan bir tane içip he..men duşa girdim. İyi gelicekti.
**********
Duştan çıkıp üzerime kedili pjamalarımı giydim. Mutfağa gidip kendime yiyecek birşeyler hazırladım. Salona geçip yemeye başladım. Yine yalnızdım her zamanki gibi. Akşamüstü olmak üzereydi. Telefonum çalmasıyla koşarak odama gittim. Arayan Yağmur.
" Efendim. "
Yağmur: " Zeynep bizim kızlar akşam bir kulübe gideceklermiş bizde gidelim mi ? Hem sanada iyi gelir biraz eğlenmek. Ne dersin? " Yağmur'un söyledikleri mantıklıydı. En son ne zaman dışarı eğlenmeye çıktığımı bile hatırlamıyorum.
" Tamam gidelim bakalım. Değişiklik iyidir. "
Yağmur: " Tamam süper o zaman. Ben hemen hazırlanıyorum sende hazırlan. Heyy Zeynep bak güzel birşeyler giy. Tamam mı? " Off Yağmur ya
" Tamam Yağmur yeter ki sen bir an önce gel." Ve kapatıyorum. Bu kızda bana taktı ya. Bir de güzel giyim diyor. Gardrobumun karşına geçiyorum. Gözüme kırmızı elbise çarpıyor ve giyiyorum. Saçlarımın buklelerine de şekil veriyorum, Abartıya kaçmadan biraz makyaj yapıyorum,siyah topuklu ayakkabılarımı da giydim. Tamamdır. Aynanın önüne geçtiğimde şoka uğradım. Bu ben miydim? O kadar zaman olmuş ki bu kadar süslenmeyeli. Kapı çaldı. Yağmur gelmiş. Hemen aşağı indim. Yağmur bana şaşırmış bir şekilde bakıyordu.
Yağmur: " Zeynep çok güzel olmuşsun."
" Saol Yağmur. Biraz değişiklik olsun istedim. Hadi gidelim."
**********
Kulübe gelmiştik. Yağmur arabanın anahtarını valeye verip yanıma gelmişti. Ve bizde içeri girdik. İçerisi oldukça kalabalıktı. Bir an korkmuştum. Ya biri gelip dalga geçerse diye. Bizim kızlar ortalarda olan bir masanın etrafına dizilmişlerdi. Bizde hemen yanlarına gittik. Anlaşılan bu gece baya uzun olacak.
