8.BÖLÜM

74 5 0
                                    

Eve geldiğimde yorgundum. Aslında ruhum yorgundu. Herşey bu kadar kötü olmak zorunda mıydı ? Kerem'in seviyorum evet o da hala beni sevdiğini söyledi ama yapamam işte. Gurur denilen birşey var ve ezip geçmek istemiyorum. Oysaki ne hayallerimiz vardı Keremle. Çocuklarımız olacaktı. Mutlu bir ailemiz olacaktı. Ama bunlar hayaldi ve hayal olarak kalacak.
************
Sabah beni uyandıran telefonumun sesi olmuştu. Arayan annemdi.
" Efendim annecim "
" Nasılsın kızım ? "
" İyi uyuyordum anne bu saatte halimi hatrımı sormak için aramamışsındır umarım "
" Kızım senin okulun da bitti. Ee şirketimiz baya bir büyüdü ve işler çok yolunda ama biz işleri daha da büyütmek istiyoruz o yüzden İstanbul'da bir şirket açacağız ve sen başında duracaksın. "
" Hayır anne ! "
Diyip yüzüne kapattım telefonu. Annem kesin delirecek. Ama ne yapayım istemiyorum ve o şirketin başına da geçmeyeceğim. Tamam kendi mesleğim olabilir ama çalışmak istemiyorum. Annemlerin haline bakıyorum kendi hayatlarını bile yaşayamıyorlar. Oysa ben eğlenmek,doya doya yaşamak istiyorum hayatımı. Derken yataktan kalktım ve banyoya duş almaya gittim.

*****************

Öğlen olmuştu ve ben hala evde kös kös oturmaya devam ediyorum. Yağmur'da bütün gün çalışacakmış. En iyisi hava almaya ve biraz dolaşmaya çıkıyım.Dolabın karşısına geçtiğimde hiçbir kıyafeti beğenmedim. Acaba benim zevkim değişti ya ? En iyisi ben bir alışverişe çıkayım.

*****************
" Bunu da alıyorum. "
Dediğimde kasaya geçtim. O kadar çok şey aldım ki üstündeki nakit para yetmediği için bende kredi kartı ile ödememi yaptım. AVM'den çıktığımda havanın karardığına inanamıyorum. Çok da acıkmıştım. Sabahtan beri ağzıma bir lokma girmedi. Bir an önce birşeyler yemeliyim. Dışarı çıktığımda başım döndü ve sonrası karanlık.
***************
KEREM'İN AĞZINDAN
Arkadaşlarla AVM'ye bowling oynamaya gelmiştik. Tam dönen kapının önüne geldiğimizde biri birden ayaklarına yığıldı. Ama ama bu Zeynep'ti. Hemen onu kucağıma alıp hastaneye getiridim. İnşallah önemli bir şeyi yoktur. Doktor içeride Zeynep'i muayene ediyordu. Neden bu kadar uzun sürdü ki. Hastanenin koridorunda bir oraya bir buraya gelip gidiyordum. Heh sonunda doktor çıktı. Hemen yanına gittim.
" Doktor Bey neden bayılmış. Bir sorun yok değil mi ? "
DOKTOR: " Önemli bir sorun yok Kerem Bey. Sadece tansiyonu düşmüş. Büyük bir ihtimalle açlıktan. Ama kendisine dikkat etmesi gerekiyor. Eğer düzenli yemek yemezse öğünlerini aksatırsa daha büyük bir sorunla karşılaşacaktır. Bu yüzden kendisine dikkat etmeli , sizde eşi olarak karınıza iyi bakmalısınız. Tekrar geçmiş olsun "
Doktor birşey dememe izin vermeden gitmişti. Bizi karı koca sanmıştı. Bu beni çok mutlu etti. Belki şimdi degiliz ama çok yakında Zeynep benim karım olacak. Çünkü o da beni seviyor. Onu artık hiç bir zaman bırakmayacağım. ZEYNEP YILMAZ SEN BENİMSİN!

GEÇMİŞE BİR ÇİZGİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin