ABUDHABİ PRENSESİ (Tamamlandı)

FİNAL

Instagram: fatmanur_oztmn takip etmeyi unutmayın...

Son kez bu kitap için yapıyorum bu konuşmaları gözlerim dolu dolu hemde 😳😢

Sol alt köşedeki kutucukları es geçmeyelim oy verip bol bol yorum yapalım...Satır arası yorumlarıda unutmayalım...

İnşallah beğenirsiniz...

Keyifli okumalar...

Eflin Yücel

Törenin yapılacağı salona geldiğimizden bu yana 1 saat geçmişti ve şuan saat 7'ydi. 16 yılık eğitim hayatım bugün bitiyordu bir yandan heycanlı olsamda bir yandan üzlüyordum niye üzüldüğümü bilemeden üzülüyordum..

"Nasılsın?"diye sordu Ziyad.

"Tarifi yok bence"dedim gülerek o da güldü.

"16 yılık eğitim hayatım bugün bitiyor üzülsem mi sevinsem mi çözemedim"dedim gülerek.

"Sevin bence 16 yılık esaret bitiyor"dedi.

"Aynen olabilir"dedim.

Sahneden yapılan anonsla biraz heyacanlandım diplomanız verilecek ve ardında da kep atma töreni yapılacaktı. Ellimin üzerinde hisetiğim elle yan tarafa döndüm.

"Sakinleş"dedi.

"İnşallah sakinleşebilirim"dedim güldü.

"Ben şuan mezun oluyorum farkında mısın?"diye sordum.

"Farkındayım ve şuan heyecandan titriyorsun"dedi.

Derin bir nefes aldıktan sonra telefonumu masada bırakarak tören kıyafetini giyip kepimi başıma taktım. Adlarımızın söylenmesiyle herkes tek tek sahneye çıkıp diplomalarını aldı sıra bana geldiğinde bende gidip diplomamı aldım ve rektörlere toklaştıktan sonra sahneden indim.

Masaya geldiğimde 32 diş sırıtıyor olamamı bir kenara bırakarak herkese sarıldım. Sağolsunlar şeflerim ve Serakan abi beni yalnız bırakamamıştı bugün. Hepsi bu halime gülerken ben hâlâ 32 diş sırıtıyordum.

Ve keplerde atıldığına göre bende artık özgürdüm oh be sonunda. Diplomamı alırken ve kepimi atarken fotoğraf çekimini Kaya şef üstlenmişti benim gibi fotoğraf bağlımlısı bir kızın her anı karelik olmalıydı bence.

Bu güzel günden böyle fotoğraflar görmek isterdim telefonumda.

Eğlenceye katılmak istemedim ben daha farklı bir planım vardı o yüzden kep töreninden sonra mekandan ayrıldık. Şefler giderken biz hâlâ Ziyad'la orda dikiliyorduk.

"Gelsene benle"dedi ellimi tutup peşinden çekmeye başladı.

"Nereye gidiyoruz?"diye sordum.

"Çok soru soruyorsun Mimar hanım"dedi.

"Biraz sabret göreceksin"dedi..

Kalbim yine yerinden çıkacakmış gibi hzılı hızlı atıyordu galiba birazdan düşüp bayılacaktım. Üniversitenin hem yanındaki binanın en üst katına çıktık. Şuan Abudhabi tüm ihtişamı ile ayaklarımın altında seriliydi ve bu görüntü süper ötesi iydi. Ben hayranlıkla şehri izlerken Ziyad ellimi tutu..

"Galiba benim bu konuşmayı yapmamın günü bugün"dedi gözlerimin içine bakarak.

Derin bir nefes alıp içten bir şekilde gülümsedi ve konuşmasına devam etti. Ben ise şuan karşımdaki adamın bin bir türlü girdiği hâli izliyorum.

"Ben aşk adamı değilim Eflin birini sevdimi canım pahasına ömrümün sonuna kadar yine ilk günki sevgimle severim hata ilk günkü sevgimin üzerine kat be kat katarak severim"dedi durup diğer ellimde sıkı sıkı tutu.