Oblivion

•Pembe•

"Biliyor musun Annie? Benden gerçek anlamda korkan ilk kişi sensin."

"Öyle bir tanışmadan kim korkmaz ki?"

"Birçok kişi."

  Ümitsizce iç çektim. Yine buradaydım. Her gözlerimi kapattığımda Satanas ile karşılaşmak beni yormaya başlamıştı. Ayrıca babamın bana anlattıklarından sonra elimdeki bu güçleri kullanmayacaktım. Böyle lanetli bir sihri geri getirmek istemiyordum.

"Şimdi... Sana kurallardan bahsedeyim mi?"

"Gerek yok. Elindeki bu güçleri kullanmayacağım."

"Zavallı Annie..."

  Bana yaklaşıp arkamdan bana sarıldı. Çenesini omzuma koyarken şaşkınca ona baktım. Bunu beklememiştim. Anlaşılan yakın temastan çekinmeyen biriydi. Önümde, havada tuttuğum ellerimi tuttu ve avuç içlerini okşadı. Uysalca gülümsedi.

"İnatçısın... Senden önce bu güçlere sahip olan kişilerin birer amaçları vardı. Senin amacın da sevdiklerini korumak değil mi? Onları böyle koruyamazsın Annie. Bana ihtiyacın var."

"Sana ihtiyacım yok. Kendim halledebilirim."

"Bunu yapabileceğini sanmıyorum. Annen, Baban ve şu Amcan sizden hala bazı detayları saklıyor. Hem senden hem kardeşlerinden hem de arkadaşlarından. Onlara güvenemezsin Annie. Güvenebileceğin tek kişi benim."

"Senin gibi bir şeytana neden güvenecekmişim mi?"

"Benim melek veya şeytan olmam sana bağlı Annie. Tamamen senin seçimin..."

•••

Yavaşça gözlerini araladı Annie. Odasını görmeyi beklerken önünde birini görünce bir an için afalladı. Başını hafif kaldırıp baktığında Sera' nın ona sarılarak, sessizce uyuduğunu fark etti. Kısa bir süre duraksayıp onu inceledi. Çok güzel bir yüzü var. Dağınık saçları da çok sevimli... Annie onu daha dikkatli inceleme isteğine yenilip onun yüzüne biraz daha yaklaştığı sırada Sera gözlerini araladı. Annie ne yapacağını bilemeyip öylece kalırken kalp atışlarının hızlandığını hissetti. Sera kendisine uyku sersemi bakarken yutkundu. Sera kısa süre içinde kendine gelip yakınlıklarını fark ettiğinde gülümsedi.