At Inchon Airport
10နာရီလေယာဥ်နဲ့ရောက်လာမယ့်အထူးဧည့်သည်တော်ကိုJenoမနက်၈နာရီခွဲထဲကလာစောင့်မျှော်နေသည်။
Jenoနာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့၁၀နာရီထိုးလို့၅မိနစ်ကျော်ကျော်မို့လေယာဥ်ကဆင်းလာသူများထဲမှတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုရှာကြည့်နေမိသည်။တွေ့ပါပြီ အနက်ရောင်ဆံပင်ရှည်ရှည်ကိုမျက်ခုံးအတိဆံမြိတ်ချထားပြီးအနီရောင်ဆွယ်တာcrop topနှင့်ဂျင်းပြာအပွဘောင်းဘီရှည်ကိုဝတ်ကာအနီရဲရဲlipstickကိုနှုတ်ခမ်းမှာခြယ်ထားသောသူမ။
"Seo Soojin ....ငါဒီမှာ"
"Hey Lee Jeno"
Jenoကိုမြင်တော့Soojinကပြေးဖက်သည်။Jenoလည်းအလိုက်သင့်ဝမ်းပန်းတသာကြိုဆိုလိုက်သည်။
"နင်ငါ့ကိုလာကြိုမယ်လို့မထင်ထားဘူးသိလား"
"ငါ့မှာသူငယ်ချင်းအကောင်းစားလေးဒီတစ်ယောက်ပဲရှိတာလာရမှာပေါ့ ။ ဒါနဲ့လေ နင်ကိုယ့်အသက်အရွယ်လေးလည်းအားနာဦးနော် အနီရဲရဲကြီးတွေအခုထိဝတ်တုန်းလား"
"အမယ် ငါ့အသက်အရွယ်ကိုပဲပြောရသေးတယ် နင်နဲ့ငါတစ်နှစ်ထဲမွေးတာနော် နင်လည်းဒီလိုHoodieအဖြူလေးတွေဝတ်ပြီးလူငယ်ယောင်ဆောင်နေသေးတာကို"
Jenoဝတ်လာတဲ့hoodieအဖြူလေးကိုကြည့်ပြီးSoojinပြန်ချေပလိုက်တော့သည်။
"ကဲကဲ တစ်နေရာရာမှာ ဝင်စားမယ် နင်ကsuitcaseဆွဲလာခဲ့နော် Jeno"
"ကိုယ့်ဘာသာဆွဲပါလားSoojinရာ...."
ပြောသာပြောတာSoojinရဲ့အနီရောင်suitcaseကြီးဆွဲကာအနောက်ကတကောက်ကောက်လိုက်သွားရတာ Jenoပါပဲ။
အများအမြင်မှာသက်လတ်ပိုင်းရောက်ခါနီးနှင့်မတူလောက်အောင်နုပျိုချောမောလွန်းသည့်ထိုအမျိုးသားနှင့်အမျိုးသမီးသည်အလွန်မှလိုက်ဖက်လွန်းသည့်ကြင်စဦးမောင်နှံလို။အမှန်မှာသူတို့ဟာမောင်နှမအရင်းကဲ့သို့တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက်ချစ်ကြပြီး၊တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်မကြွင်းမကျန်သိကာ၊တစ်ယောက်စိတ်တစ်ယောက်နားလည်သောငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းများသာ။
အဖေအမေဆက်တိုက်ဆုံးပြီးတဲ့နောက်မှာ ကျောင်းမှာတငိုင်ငိုင်ဖြစ်နေတဲ့Jenoကိုအတန်းဖော်တွေကအနိုင်ကျင့်ကြသည်။ထိုဒုက္ခတွေဆီကကယ်တင်ပေးခဲ့တဲ့သူကSoojin။အနိုင်ကျင့်ခံခဲ့ရတဲ့သူ့ဘက်ကရပ်တည်ပေးကာဟိုကောင်တွေကိုပြန်အနိုင်ကျင့်ပေးခဲ့သည်။အဲ့ကတဆင့်တက္ကသိုလ်ပါအတူတူတက်ဖြစ်ရင်းအခုထိသေကောင်ပေါင်းလဲဖြစ်နေကြတာပေါ့။
Girl crush typeဖြစ်တဲ့SoojinဟာJenoအတွက်Heroရော role modelရောဖြစ်ခဲ့သည်။အိမ်စီးပွားရေးတွေနဲ့တအားအလုပ်ရှုပ်နေခဲ့တဲ့Sooyoungကိုရင်မဖွင့်နိုင်တဲ့ကိစ္စတွေကိုSoojinဆီမှာပဲရင်ဖွင့်ခဲ့သည်။Soojinဟာလည်းJenoဘဝအတွက်သိပ်အရေးပါသောသူဖြစ်နေသည်။
