ᴋᴏᴄʜᴀᴍ ᴄɪᴇ̨ sʏɴᴜ • ᴅʀᴀʀʀʏ

ᴠɪɪɪ

Ewentualne błędy, które zauważycie w tekście proszę napiszcie w komentarzu. Dziękuję!🖤

Minął miesiąc od tamtych wydarzeń, ale nikt oprócz Snape'a nie dowiedział się co Dumbledore planował zrobić tamtego dnia. Postanowili nie rozpamiętywać tych zdarzeń i cieszyć się że jednak coś nie poszło po myśli dyrektora.

Lecz stała się też cudowna rzecz dla Harrego. Dyrektor prawdopodobnie pod presją tiary przydziału postanowił w końcu "ulitować się" i przynieść ją na jeden z posiłków. Czapka bardzo długo rozmawiała z Potterem w głowie, przekazała mu wiele informacji dotyczących samego Harrego. Koniec końców powiedziała, że to nie ona z własnej woli przydzieliła go wtedy do Gryffindoru. Po kilku, czy kilkunastu minutach tiara wreszcie wykrzyknęła słowa:
-Przenoszę Harrego do Slytherinu, i niech tam w końcu rozwija swe skrzydła!

Można było usłyszeć wiwaty ze strony ślizgonów, mimo że do tej pory był lwem to większość węży czuła do niego respekt i nawet kilkoro z nich go polubiło. Swojego zadowolenia nie krył nawet Severus Snape.

Harry zaczął bardzo przykładać się do nauki, można by rzec, że uczył się więcej od Hermiony, co było nielada wyczynem. W ciągu tego tygodnia zdobył dla swojego nowego domu masę punktów, przez co ślizgoni chodzili weselsi, Snape też, choć starał się ukryć nieznaczny uśmiech. Gdy nadszedł weekend mieszkańcy domu Salazara postanowili zrobić imprezę dla Harrego, dlatego że zdobył dla nich aż 50 punktów w czasie lekko ponad tygodnia.

Gdy wszyscy bawili się w najlepsze, na środek pokoju wspólnego wyszedł jeden z prefektów i pogratulował Harremu. Wokół Pottera zebrał się cały dom i zaczął klaskać a potem śpiewać.
Stojący w tłumie Draco szepnął coś co tylko on miał usłyszeć, ale usłyszała go także Pansy stojąca obok niego.
-Wszyscy na niego patrzą. - to właśnie szepnął patrząc na zbiorowisko
-Ale on patrzy na ciebie. - szepnęła do niego Parkinson na co Malfoy się zaczerwienił i popatrzył w górę. Zielone tęczówki intensywnie wpatrywały się w blondyna a gdy spotkał jego wzrok uśmiechnął się promiennie. Mimo że to jemu gratulowali i to jego tu i teraz uwielbiali, on patrzył się właśnie na Draco.

Podoba mu się? Definitywnie, i z wzajemnością, ale żaden z nich nie potrafi się do tego przyznać nawet przed samym sobą..

Tego samego dnia, Harry postanowił przejść się po Hogwarcie i oczyścić umysł. Na jednym z korytarzy natknął się na Rona, był o dziwo bardzo spokojny. Gdy rudzielec go zobaczył podszedł do wybrańca niepewnym krokiem i powiedział:

-Cześć Harry, wiesz chciałem cię przeprosić, że się tak narzucałem. Robiłem to pod presją - na chwilę przystanął - presją moich rodziców. Może zacznijmy od początku? Co ty na to?
-Cześć jestem Harry. - powiedział wyciągając rękę w stronę Wesley'a
-Ron - uścisnął dłoń szczerząc się

Rozmawiali jeszcze jakiś czas póki nie musieli się rozejść do swoich pokoi wspólnych.

Następnej nocy Harry wymknął się na błonia, uwielbiał oglądać je w nocy. Jego uwagę skupił dźwięk aportacji na skraju Zakazanego Lasu. Spojrzał się w tamtą stronę i zobaczył ubranego na czarno mężczyznę. Gdyby w tym momencie zaczął biec do zamku byłyby duże szanse że go zauważy, więc kucnął za wielkim drzewem i obserwował jegomościa. Harry rozpoznał w nim Toma Riddle'a nie wiedział czy może wyjść czy lepiej nie, ale czuł że nie musi się go bać. Gdy tylko wychylił się z za drzewa Nagini syknęła podziękowania, w dużej mierze to ona właśnie przekonała go do wyjścia z ukrycia.

-Harry! Co ty tu robisz? Chociaż w sumie ułatwiłeś mi sprawę. Nie ważne - powiedział i przygarnął do objęcia Harrego, który mimo wątpliwości nie protestował. - Muszę ci wytłumaczyć tak wiele rzeczy, to bardzo skomplikowane i nie powinieneś słyszeć o niektórych sprawach. Ale nie teraz - rzekł i ponownie przytulił go tak jakby już nigdy miał tego nie zrobić.
-A-ale jakie sprawy proszę pana? - spytał chłopak
-Po pierwsze Harry nie Pan, ja-ja jestem twoim ojcem dziecko - z jego oka popłynęła samotna łza, niemożliwe prawda? Tom Riddle płacze, przytulając do siebie Pottera cóż za ironia...