LOVE IN THE DARK

CHAPTER 24

PAST

"Ate, stop crying that's not good to you" suway sa akin ng kambal ko

"Masakit kasi eh, niluko ako Gab, Ano bang kulang sa akin ah? Panget ba ako? Mabaho ba hininga ko?" Tumingin ako sa kanya dahil tumawa ito

"Mabaho ka talaga ate kaya Maligo ka na" pagbibiro nito

"This is a serious matter Gab!" Sigaw ko

"C'mon stop shouting, baka lumabas baby mo sa kakasigaw mo" sabi niya

"Umalis ka na nga di ka mapagsabihan ng maayos" I rolled my eyes to him

"Ate, kahit anong iyak mo diyan, Nangyare na eh, niluko ka na, hindi mo na mababago yun, kung gusto mong mawala yang baby na nasa tyan mo sige! Ipagpatuloy mo yang kakaganyan mo! Hindi ka na kumakain sa tingin mo nakakabuti yan sa magiging anak mo? Di ka na natutulog sa tingin mo magiging healthy yan sa kakaganyan mo? Mag isip ka naman, May buhay diyan sa Sinapupunan mo!  Stop acting like a Teen! You are a Mother now so please Act like one" sabay sara sa pinto ko

Nagalit pa tuloy ang kapatid ko, Hindi ko naman mapipigilan ang emosyon ko, ayaw kong kimkimin ang problema ko dahil baka mas lalo lang akong mastress kaya iniiyak ko nalang para naman mabawasan ang sakit na nasa dibdib ko

Crying is the way to rid all the pain in my chest, I need peace of mind

I keep crying every night ng dahil sa kakaiyak ko muntikan ko ng mapahamak ang nasa sinapupunan ko, kala ko isa lang pero nagulat nalang ako ng sabihin ng doctor na kambal ang nasa tiyan ko, Dalawang buhay ang kailangan kong ingatan, Dalawang buhay ang kailangan kong ilabas sa mundong ito kaya iningatan ko na ang sarili ko

Gabriel is always in my back, He's taking care of me, Siya ang nagluluto ng kakainin ko, Siya ang nagpapaalala na uminom ako ng gamot, Inshort siya ang nasa tabi ko nung kailangan ko sa mga oras na kailangan ko ng kakampi o kailangan ko ng makakasama

Minsan naawa na rin ako kasi hindi siya naghahanap ng babae kaso lagi siyang nakafocus sa akin 24/7

I never would have thought that the day when I gave birth to my Twin was the best day of my entire life

I named them ARTHUR DUSTIN AND AGATHA MARIE PENQUAS they are the most treasure I have right now, They are the beautiful gift that I received.

Hindi agad umiyak si Agatha nung nailabas ko siya, kinakabahan ako kasi baka mapahamak ang kambal ko, nung narinig ko siyang umiyak napanatag na ako pero meron pang isa na nasa tyan ko kaya tinodo ko na ang ere ko, kahit napapagod na ako pinibigay ko parin ang buong lakas ko, nang mailabas ko na si Arthur napanatag na ulit ako, pero lumapit sa akin ang Doctor ko at sinabing mababa daw ang heart beat ni Arthur kailangan daw itong lagyan ng Oxygen

Kinabahan ako ng sobra, Please Lord, Wag niyo pong papabayaan ang Arthur ko

Ilang araw kong hindi nakita si Arthur dahil kailangan kong magpahinga, Kailangan kong bawiin ang mga lakas ko, pero hindi ako makatulog dahil iniisip ko ang anak ko, Kailangan siyang Operahan ngayon

God Please Wag niyo pong papabayaan ang Anak ko, Gusto ko pa po siyang makasama

Hapon na ng hindi parin pumapasok si Gabriel sa Kwarto kong nasaan ako ngayon, pinapadede ko si Agatha kaya hindi ako makalabas, marami ring nakakabit sa katawan ko basta kailangan ko daw iyon