you make me strong | larry ✔

Na zawsze

Słowa: 1283

Życie Louisa i Harry'ego nabrało tempa. Oboje skończyli naukę i wyprowadzili się do innego miasta. Odcieli się od tego co było. Razem. Czasem wspominali to co ich spotkało gdy się poznali, ale to już przeszłość i tego się trzymajmy. Anne zdała swój "test" wspierała syna jak tylko mogła. Wszystko nabrało nowych barw. Harry przestał się ciąć A terapia pomogła mu stanąć na nogi. Louis był z niego niewyobrażalnie dumny. Tak bardzo się kochali.

— Harry nakarm psa jak skończysz pisać tekst — mruknął zamiatając salon. — Nadal nie wierzę, że dorobiliśmy się własnego mieszkania. Większego niż ta kawalerka — jęknął.

— No.. powiedzmy, że sami. Wiesz, że połowa to oszczędności ale druga od naszych rodzin. Ale doceniam to..

— Ja też! Nie rób ze mnie egoisty debilu — prychnął.

— Nie robię przecież. — Pokazał mu język.

— Wiesz jak nasze bitwy się kończą? Prawda?

— No. Seksem. — Wzruszył ramionami — No i co z tego?

— Nic, ale chyba nie chce Ci się teraz?

— Nie, ale nie rozumiem co Ty teraz insynuujesz.

— W sumie.. Sam nie wiem, nieważne.

— I to ja potrzebuje psychiatry? — Zaśmiał się. — Tobie przydałby się seksuolog.

— Dlaczego?

— Bo zauważyłem, że Ty myślisz tylko o seksie, wszędzie kurna wciskasz ruchańsko i nie mów mi, że jest inaczej. I tak nie uwierzę.

— Skończmy ten temat, błagam..

— Czyli mam rację, ale dobrze. Skończmy. — Uśmiechnął się.

— Alleluja!

— Co dzisiaj na obiad? — zapytał.

— Uhm, spaghetti? — zaproponował.

— Kocham makaron, jestem za.

— Bardziej niż mnie?

— Co? — Zmarszczył brwi.

— No, kochasz makaron bardziej niż mnie?

— Co ty tworzysz dzisiaj? Oczywiście, że Ciebie bardziej — Pocałował go czule. — Wątpisz w to?

— Oczywiście, że nie! Ja tylko cię sprawdzam.

— Jaaasne — jęknął odchodząc na kanapę. Pozwolił Louisowi zająć się obiadem. Oby tego nie schrzanił..

Zabrał się za oglądanie swojego ulubionego serialu "Friends". W telewizji i tak nie ma niczego ciekawszego. Wszystko już widział.

Gdy Louis zakończył swoją bitwę z makaronem, Harry zdążył obejrzeć dwa odcinki. Coś niesamowitego.

— Wygląda pysznie, o dziwo Ci wyszło! — Zaśmiał się. Pocałował ukochanego widząc jego skrzywioną minę. Zabrał się do jedzenia. — Pyszne skarbie, brawo Ty!

— Ah, dziękuję Ci. — Wypiął dumnie pierś.

W końcu mogli nacieszyć się sobą. Od czasu wyprowadzki (która była ich najlepszym wspólnym pomysłem) spędzali każdą wolną chwilę ze sobą. Między pracą a wyjściami ze znajomymi oczywiście. Zdarzały też się kłótnie, jak w każdym związku. Mimo tego, nic ich nie rozdzieli. Nawet choroba psychiczna. Jedynie śmierć. Niestety.

— Jakie mamy plany na dziś? — Zapytał Louis.

— Myślę, że możemy przejść się na spacer i coś napisać? W sensie piosenkę. Nową.. Dawno nic nie pisaliśmy.