Asırlık bir yangını taşıyorum kalbimde
Yandıkça daha çok acıtıyor canımı
Tüketiyor yaşama sevincimi
Boğuluyor, boğuluyorum
Kuşlar göç ediyor bir bir şehrimden
Baharı yaşayamadan
Sonbahara merhaba diyorum ansızın
Asırlık bir ayrılık yazılı ömür saifemde
Hiçbir silgi silemiyor kalbimdeki derin izleri
Hasret prangaları eskidikçe
Daha fazla tutsak ediyor beni ayrılıklara
Çırpındıkça daha da batıyorum
Hz.yusuf misâli dipsiz kuyulara
İçimi kemiren sinsi bir canavar gibi
Kalbimi kanattıkça acılarım
Bir yanımı kaybediyorum
Asırlık bir yangın var yüreğimde
O yandıkça ben ölüyorum
Soluyor hayat çiçeğim#SümeyyeKöse
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk-ı Mâvera 2
RandomVerâ! Sen gelmedin. Ben yazdım. Gelmeyişin şiir olup döküldü kalbimden kağıtlara. Sümeyye Köse