Aşk-ı Mâvera 2

Hayat Bestesi

Nefes almaktan yorulur mu insan?
Yorulur be usta deyip,
Kendim cevap veriyorum kendi soruma.
Hüzzam makamı,
Eskimiş acılarımın depresif sancılarıyla çırpınıyor ruhum.
Sonra demleyip umudumu,
Yudumluyorum yalnızlığın ertesinde.
Yağmur kokusu doluyor ciğerime,
Çocukca bir masumlukla ıslansam diyorum yağmurda.
Sonra bir nağme dolanıyor dilime,
Hüzzam makamında,
Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım.
Sâhi diyorum.
Nasıl da su gibi akıp geçti o deli dolu yıllarım.
Şimdi ne mi yapıyorum?
Hüzzam makamı acılarım,
Umudumla harmanlı çayım.
Bir de yağmur kokusu.

#SümeyyeKöse